Από την Ιταλία ίσως η διέξοδος όχι από τις εκλογές

Έχει αρχίσει, άτυπα, η προεκλογική περίοδος. Οι εκτιμήσεις για το χρόνο που θα διεξαχθούν οι εκλογές ποικίλλουν. Ωστόσο ήδη στις 22-12-2017 είχα αναφερθεί σε αμερικανικές πηγές ότι οι κάλπες θα στηθούν πριν από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Οι αμερικανικές προβλέψεις είναι αξιοπρόσεκτες, επειδή όσα λένε δεν είναι πάντα απλές εκτιμήσεις αλλά, ενίοτε, εκφράζουν αποφάσεις της Ουάσιγκτον.

Όπως τότε που ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ήγκλεμπέργκερ φθάνοντας εν μέσω θερινού καύσωνα στην Αθήνα προανήγγειλε εκλογές τον Οκτώβριο αφήνοντας σύξυλο τον ανίδεο πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Ωστόσο έχουν μεσολαβήσει ορισμένα γεγονότα που θα μπορούσε να διαφοροποιήσουν τις εξελίξεις. Εκλογές πχ με ομήρους του Ερντογάν τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς συν το Σκοπιανό, είναι μεγάλο ρίσκο. Το ερώτημα είναι, πέραν της ουσίας, τι και ποιος εγγυάται ότι θα τηρηθούν τα συμφωνηθέντα εάν πρώτα γίνει η ένταξη στο ΝΑΤΟ και μετά τα Σκόπια κληθούν να αλλάξουν Σύνταγμα, όνομα κλπ;

Είναι απολύτως προβλέψιμο ότι τα Σκόπια ως μέλος του ΝΑΤΟ, θα βρουν προσχήματα για να αθετήσουν τα συμφωνηθέντα με τον κ. Κοτζιά και τον ίδιο τον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα. Τόσο προβλέψιμο, ώστε να είναι αδικαιολόγητη η υπογραφή μιας τέτοιας συμφωνίας. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν ποινές η κυβέρνηση θα είναι εκτεθειμένη, αν τα Σκόπια αθετήσουν τα συμφωνηθέντα.

Έχει τεθεί, φαίνεται, με παρέμβαση του Βερολίνου, η συναλλαγή παραχωρήσεων στο Σκοπιανό έναντι οικονομικών ελαφρύνσεων. Βέβαια το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες απόκτησαν φαίνεται πονοκέφαλο πολύ μεγαλύτερο από την Ελλάδα μετά τις εκλογές στην Ιταλία. Αν ο Μπερλουσκόνι, η Λέγκα και οι Πέντε ιταλικοί Αστέρες είναι αποφασισμένοι, η μαντάμ Μέρκελ θα αντιληφθεί ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι παρωνυχίδα.

Αν συνυπολογίσουμε το τεράστιο έλλειμμα της Γαλλίας τότε η Γερμανίδα μαντάμ και το “παιδί” του Ρότσιλντ, ο πρόεδρος Μακρόν, θα υποχρεωθούν να καταλάβουν πως ή θα κάνουν ένα είδος σεισάχθειας για όλους, ή η Ευρώπη τους θα πάει στον πάτο σέρνοντας δίκαιους και άδικους στο βάραθρο.

“Δορυφόροι τσέπης”

Επιστρέφουμε στα δικά μας. Το θέαμα των δυο αντιπάλων, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, η απεγνωσμένη τους προσπάθεια να νεκραναστήσουν τον δικομματισμό, έστω ως καρικατούρα, προκαλεί θλίψη παρά ενδιαφέρον. Οι «δορυφόροι τσέπης», τα λεγόμενα μικρά κόμματα, «ρετάλια» της δημόσιας ζωής ποσοτικά και ποιοτικά, έχουν ως μόνη ουσιαστική συμβολή στην πολιτική ζωή τους κόκκους αγωνίας των μελών, φίλων και συγγενών αν και πως θα καταφέρουν να ξαναβρεθούν στα έδρανα της νέας Βουλής, όπου ο μισθός διατηρείται σε υψηλά επίπεδα. Το θέαμα είναι αποκαρδιωτικό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση με μεγάλες, μεγαλόστομες, υποσχέσεις ότι θα τα αλλάξει όλα. Η μεγαλύτερη επιτυχία του είναι μια πρόσφατη αναπαλαίωση: Ο ΣΥΡΙΖΑ, λένε, προορίζει τον Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου για επίτροπο στην ΕΕ. Ο άνθρωπος που μας έβαλε στα Μνημόνια θα εκπροσωπεί τη χώρα και τον σοσιαλισμό στην Ευρώπη. Οι εκλογές ήταν πάντα η προνομιούχος περίοδος υποσχέσεων και ρουσφετολογίας. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή τη φορά, ούτε καν ψεύτικες υποσχέσεις μπορούν να δώσουν, με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες να είναι κέρβεροι της άτεγκτης εφαρμογής των θεσμοθετηθέντων και τον κ. Βούτση ακοίμητο φρουρό της ευρωπαϊκής νομιμότητας.

Όμοια μοίρα με της Αργεντινής

Όσοι εύπιστοι και αδαείς ελπίζουν σε έξοδο από τα Μνημόνια κλπ ας έχουν το παράδειγμα της Αργεντινής ως οδηγό του μέλλοντός μας. Δεν πρόλαβε να ξεφύγει από το βρόχο του ΔΝΤ και οι ηγεσίες ξανακύλησαν τη χώρα στην ασφυκτική, θανάσιμη αγκαλιά του Ταμείου. Η μοίρα της Ελλάδας προδιαγράφεται όμοια με την τύχη της Αργεντινής. Η Ελλάδα βρίσκεται στο έσχατο σημείο κατάπτωσης όχι μόνο οικονομικά αλλά ως έθνος και κράτος. Η ελίτ έχει παραδοθεί ψυχή τε και σώματι. Ο κόσμος έχει ξεμείνει από επιλογές. Και οι ξένοι μας χλευάζουν. Πχ ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ Κονστάντσιο δήλωσε ξεδιάντροπα στους Financial Times ότι η Τράπεζα και το ΔΝΤ «έκαναν λάθος» και μας χρεοκόπησαν άδικα, χωρίς ούτε νύξη για διόρθωση του λάθους.

Το ΔΝΤ, τελεί υπό την άμεση επιρροή των ΗΠΑ και ειδικά η πρόεδρος του Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ είναι δεμένη χειροπόδαρα, έχοντας καταδίκη στη Γαλλία, οπότε κινείται με γνώμονα την τύχη του Στρος Καν. Η τύχη της Ελλάδας έχει εξ αντικειμένου ενταχθεί στην οξύτατη διαμάχη ΗΠΑ-Γερμανίας/ΕΕ που αγγίζει πλέον το σημείο παροξυσμού μετά την απόφαση Τραμπ να πλήξει θανάσιμα την Ευρώπη, επιβάλλοντας κυρώσεις σε όποιον συναλλάσσεται με το Ιράν. Το οικονομικό πλήγμα στη Γερμανία, Γαλλία κλπ είναι τεράστιο αλλά οι Βρυξέλλες αδυνατούν να βρουν απάντηση. Διότι μόλις πάνε να αντιδράσουν εμφανίζεται το πραγματικό πρόβλημα: η σχέση με τη Ρωσία.

Με αυτό οι ΗΠΑ δένουν χειροπόδαρα τις χώρες της ΕΕ. Πχ η ακραία εκστρατεία και τελικά η ανατροπή του Μπερλουσκόνι για τα «μπούγκα-μπούγκα» πάρτι, λες και νοιάζεται κανείς τι έκανε στο κρεβάτι του, σχετίζονταν άμεσα με τις φιλικές δηλώσεις του για τον Πούτιν και την πρόθεσή του να αναπτύξει σχέσεις με τη Ρωσία. Η αστική τάξη και ο κόσμος στην Ιταλία ίσως αποδειχθούν πιο δυναμικοί, με αγάπη για την πατρίδα, από κάθε άλλον εντός της ΕΕ.

Και ίσως γίνει καταλύτης για τη στάση των υπολοίπων και για τη συνοχή της ΕΕ. Εντός αυτού του προβλήματος τοποθετείται και η τύχη της Ελλάδας. Τύχη που δεν εξαρτάται από εκλογές, αφού ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ δεν προσφέρουν διαφορετικές επιλογές. Όποτε και αν γίνουν, σήμερα, αύριο ή αργότερα, ας ελπίσουμε ότι τουλάχιστον θα προσφέρουν κάποιο θέαμα, έστω τις γνωστές κοκορομαχίες σε επανάληψη, για να μην πεθάνουμε από πλήξη.