Η Κύπρος όχι μόνο “κείται μακράν” αλλά και δεν μας πολυενδιαφέρει…

Μερικές δηλώσεις σε κάνουν να τραβάς τα μαλλιά σου και να αναρωτιέσαι αν στην έρμη την πατρίδα μας υπάρχει πάτος στην κατρακύλα εν γένει και σε ό,τι αφορά τα -μάλλον κάποτε- εθνικά θέματα ειδικότερα. Όπως γνωρίζουμε πια ο πρόεδρος της Τουρκίας, αφού διαπίστωσε ότι μπορεί να υφαρπάζει ανεμπόδιστος τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας και αφού άκουσε τον Κύπριο πρόεδρο να διαλαλεί ότι ουδέποτε θα σηκώσει όπλα κατά της Τουρκίας (για να μην εξαφανιστεί ο Ελληνισμός από το νησί τάχα), προέβη σε επέκταση του Αττίλα και στο έδαφος, με την αλλαγή του καθεστώτος της περιοχής Αμμοχώστου.

Πρόκειται για μια βίαιη επέκταση του Αττίλα, χωρίς την χρήση όπλων, αφού ουδείς αντιστέκεται πλέον, από Κύπρο και Ελλάδα. Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών και υποψήφιος διάδοχος του πρωθυπουργού λοιπόν, μια μέρα μετά στις 21-07, πήγε στην Κύπρο για συναντήσεις και από εκεί προέβη σε δηλώσεις. Σε δηλώσεις οι οποίες αν υπήρχε στοιχειωδώς σοβαρή αντιπολίτευση, το λιγότερο θα του είχαν δημιουργήσει τεράστιο πολιτικό πρόβλημα, όχι μόνο στον ίδιο, αλλά και στην κυβέρνηση που υπηρετεί.

Διεκήρυξε τα εξής καταπληκτικά: «Η τουρκική επιθετικότητα δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη. Η απάντηση μας θα βασίζεται όπως πάντα στο Διεθνές Δίκαιο και στις αξίες που μας διέπουν».
Πολύ ωραία! Ποια λοιπόν θα είναι η απάντηση; Διότι στην κατοχή εδάφους κυρίαρχου κράτους και δη στην επέκτασή της, η πρωταρχική απάντηση είναι η νόμιμη άμυνα του θιγομένου κράτους και η βοήθεια προς αυτό από όλη την διεθνή κοινότητα, κυρίως δε από κράτη-μέλη τα οποία υποχρεώνονται να εγγυώνται την κυριαρχία του ως άνω κράτους.

Τι θα πράξει η Ελλάδα;

Τι θα πράξει λοιπόν στο επίπεδο αυτό η Ελλάδα με την Κύπρο; Θα αντιταχθεί ενόπλως; Θα αναβιώσει τουλάχιστον το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου; Θα συνδράμει στον επανεξοπλισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας; Διότι και να μας συγχωρούν οι κύριοι υπουργοί, ο χαρτοπόλεμος των ανακοινώσεων συνιστά επί της ουσίας από μη-απάντηση, έως και παθητική αποδοχή.

Συνέχισε ωστόσο: «Ο Αττίλας κινήθηκε πάλι. Οι χθεσινές εξαγγελίες της τουρκικής πλευράς επιχειρούν να δημιουργήσουν νέα τετελεσμένα. Να ενταφιάσουν μια και καλή την προοπτική επανένωσης της Κύπρου.» Ο Αττίλας κινήθηκε, άρα και επεκτάθηκε. Από βήματος Βουλής των Ελλήνων όμως, ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου είχε δηλώσει πως κάθε επέκταση του Αττίλα θα σήμαινε πόλεμο.

Από ό,τι θυμόμαστε δεν αναιρέθηκε ουδέποτε η εν λόγω δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού. Μήπως αναιρέθηκε σιωπηρώς; Μήπως δεν αναιρέθηκε, αλλά απλώς ξεχάστηκε κατά τις «μητσοτάκειες ρήσεις»; Ο Αττίλας μπορεί να επεκτείνεται άνευ συνεπειών; Η ύπαρξη του κυπριακού Ελληνισμού επαφίεται στο τουρκικό “φιλότιμο” πλέον; Έτσι φαίνεται.

Μας αποτελείωσε ο Δένδιας!

Μας αποτελείωσε λέγοντας ότι χτες συνομίλησε με τους «ομολόγους [μου] του Ισραήλ και της Γαλλίας. Και την Αμερικανίδα υφυπουργό Εξωτερικών.» Εντάξει, κατανοούμε τις εκλεκτικές του πολιτικές συγγένειες, όπως και του πρωθυπουργού, ιδίως με το Ισραήλ και με τις ΗΠΑ. Αλλά μήπως ξεχνά ότι ενόψει της συζήτησης στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ότι είναι υποχρεωμένος να ενημερώσει όλα τα κράτη-μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, ιδίως όταν μάλιστα η Τουρκία σίγουρα αυτό πράττει;

Κατανοεί ότι μπορεί στον ίδιο το Ισραήλ να αρέσει (και ο ίδιος να αρέσει επίσης στο Τελ Αβίβ) ωστόσο η Ρωσία και η Κίνα αποτελούν κράτη κομβικά για την Ελλάδα, όπως και για τα μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας ενόψει εξελίξεων διπλωματικού χαρακτήρα; Ότι με την στάση του πλήττει το κυπριακό, δεδομένου ότι εξακολουθεί να πλήττει τις σχέσεις με την Ρωσία και με την Κίνα;

Έκλεισε δε, δηλώνοντας ότι « Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο βελτίωσης των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Δεν υπάρχει περιθώριο βελτίωσης των σχέσεων μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας. Όσο η Τουρκία συνεχίζει να παρανομεί στην Κύπρο. Αυτά άλλωστε δεν τα λέμε εμείς. Περιλαμβάνονται στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.» Αλήθεια; Και τι θα κάνει; Ούτε πάγωμα διερευνητικών συνομιλιών με την Τουρκία τόλμησε να εξαγγείλει. Ούτε θαλάσσιες ζώνες με την Κυπριακή Δημοκρατία τολμά η κυβέρνησή του να ορίσει, έστω και τώρα. Με τέτοιες ηγεσίες, ο κυπριακός Ελληνισμός και κατόπιν η Ελλάδα στο αιγαίο, ίσως να οδεύουν στην εξαφάνισή τους.