Γράφω πριν τα τηλεδικαστήρια, τον τηλεθρήνο, τα copy-paste δελτία, τον κανιβαλισμό

Γράφει ο Νίκος Γκίκας –

Χθες ήταν μια δραματική ημέρα. Ίσως χειρότερη από τη χθεσινή. Από τις χειρότερες της ζωής μου. Προχθές, απλώς έβλεπα το έργο να συμβαίνει δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Κατά τις 12 το μεσημέρι, άκουσα τον θυελλώδη άνεμο να σαρώνει την πόλη και λέω «όχι ρε γαμώτο. Ήρθε. Και είναι και χειρότερος από ό,τι περίμενα». Και όσοι ασχολούμαστε, ξέρουμε καλά τι σημαίνει αυτό: Σίγουρες πυρκαγιές. Το φωνάζαμε μέρες τώρα. Σίγουρες πυρκαγιές, ακόμη κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας άνθρωπος σε αυτήν την χώρα. Θα δείτε γιατί.

Πέρασα όλο μου το βράδυ, σκεπτόμενος πώς είναι εκεί που κυκλοφορείς αμέριμνος, ξαφνικά να γεμίζει ο τόπος καπνούς και φωτιές κι εσύ να εγκλωβίζεσαι λίγα μέτρα από τη θάλασσα, μέσα στο αυτοκίνητό σου, προσπαθώντας να ξεφύγεις, χωρίς να ξέρεις πώς στο διάολο προέκυψε όλο αυτό και προς τα πού πηγαίνει. Να έχεις δίπλα σου το νερό και να καίγεσαι.

Σκεφτόμουν το γεγονός ότι το ενδεχόμενο να πάω για μπάνιο στο Ζούμπερι, χθες που είχα μια πολύ δύσκολη εργασιακά ημέρα και η θάλασσα με χαλαρώνει, ήταν εξίσου πιθανό με το να πάω απλώς για έναν καφέ. Σκέφτηκα πως άλλοι σαν εμένα θα πήγαν τελικά και θα βρέθηκαν στο λάθος μέρος, την λάθος στιγμή. Θα έζησαν τον εφιάλτη και εν τέλει κατά τύχη θα επιβίωσαν, ή απλώς θα πέθαναν με φρικτό τρόπο. Όσοι είδαν τη φρίκη και έζησαν, θα κουβαλούν αυτές τις μνήμες μια ολόκληρη ζωή.

Η προχθεσινή ημέρα ήταν τραγική και το μέγεθος της τραγωδίας, δεν το έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει. Παρόλο που δεν έχω συνέλθει από το σοκ, θέλω να προλάβω να τα γράψω αυτά, προτού αρχίσουν τα τηλεδικαστήρια, ο τηλεθρήνος, τα copy-paste δελτία ειδήσεων με τις φράσεις κλισέ και ο κανιβαλισμός των πτωμάτων από την κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα, δημοσιογράφους και λοιπούς κόρακες.
Θέλω να τα γράψω προτού ξεκινήσει ο ίδιος φαύλος κύκλος “ειδησεογραφίας” και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, που σταδιακά θα μας απομακρύνει από την αναζήτηση της αλήθειας, το να γίνουμε σοφότεροι από κάποιο γεγονός, το να μην κάνουμε τα ίδια λάθη, ξανά και ξανά.

Αυτό είναι πιο τραγικό και από το ίδιο το γεγονός, διότι μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, στο επόμενο τραγικό γεγονός, διότι στερεί την συλλογική μας ωρίμανση. Και τέλος, αυτό που θα προσπαθήσει η κυβέρνηση να πράξει, είναι να στρέψει τον θυμό και την αγανάκτηση του κόσμου προς την κατεύθυνση που τη συμφέρει.

Μακιαβελικός χαρακτήρας

Αυτή η πρόστυχη διαδικασία που ενίοτε μπορεί να λάβει μακιαβελικό χαρακτήρα, είναι το χειρότερο. Το έχουμε ξαναδεί. Δεν θα ήθελα να πεθαίνω εγκλωβισμένος στο Μάτι (του κυκλώνα), γνωρίζοντας ότι από το απανθρακωμένο μου πτώμα, θα τραφούν όλοι αυτοί οι κόρακες.

Γι αυτό, θέλω να την προλάβω αυτή τη διαδικασία, να την αποδομήσω και να την αντιστρέψω κι ας έχει ο λόγος μου μικρή δύναμη. Κάνει καλό στην ψυχική μου υγεία, κάνει καλό στην αντίληψή μου και εν τέλει θέλω να κάνει καλό και στη δική σας, ακόμη κι αν δεν συμφωνείτε με κάποιο συμπέρασμα.

Μακάρι να μην συμφωνείτε. Το ζητούμενο δεν είναι η συμφωνία, αλλά να αλλάξει ο τρόπος σκέψης και η διαδικασία. Τέλος, τα γράφω όλα αυτά, με το θάρρος του ανθρώπου που κάθε φορά που πηγαίνει μια εκδρομή, μαζεύει τα σκουπίδια του, έχει κάνει εθελοντική δασοφύλαξη και σέβεται τη φύση και τα πλάσματα όπως σέβεται τον ίδιο του τον εαυτό.

Το λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή;

Κάθε φορά που συμβαίνει μια τραγωδία, είναι η “κούφια η ώρα” που φταίει. Η “κακιά στιγμή”. Δηλαδή, ένα γεγονός το οποίο θα ερχόταν ούτως ή άλλως, νομοτελειακά. Η μοίρα μας η ίδια. “Όποιου του μέλλει να πνιγεί (ή μάλλον να καεί εν προκειμένω), ποτέ του δεν πεθαίνει”.

Τί θα σκεφτόσασταν και τί θα νιώθατε όμως, εάν σας έλεγα ότι λόγω ενασχόλησης, είμαι σε θέση να γνωρίζω πως το χθεσινό γεγονός (η λάθος στιγμή δηλαδή), ήταν απολύτως αναμενόμενο τη χθεσινή ημέρα; Ότι υπάρχουν μαθηματικά μοντέλα πρόβλεψης του κινδύνου πυρκαγιάς αλλά και εξάπλωσής της τα αποτελέσματα των οποίων είναι ελεύθερα διαθέσιμα;

Ότι όσοι ασχολούμαστε με την πρόγνωση του καιρού, κοιτούσαμε με τρόμο και δέος την χθεσινή ημέρα και παρακαλούσαμε να πέσουν έξω οι προβλέψεις φωνάζοντας στο χάος του διαδικτύου εδώ και μέρες, ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ;

(Κάθε φωτιά για να ξεκινήσει και κυρίως για να επεκταθεί χρειάζεται 3 πράγματα: Οξυγόνο, καύσιμη ύλη, θερμότητα. Η θερμότητα υπάρχει: 35-40 βαθμοί κελσίου και μάλιστα με χαμηλή σχετική υγρασία. Η καύσιμη ύλη, η καλύτερη: Δάση πεύκης, δείτε παρακάτω γιατί. Προσφορά οξυγόνου: Άνεμοι εντάσεως έως και 100km/h (πολύ παραπάνω από το αναμενόμενο των 60-70km/h).

Τί θα σκεφτόσασταν και τι θα νιώθατε, εάν σας έλεγα ότι τα Μεσογειακά οικοσυστήματα καίγονται από καιρού εις καιρόν; Ότι ακόμη κι αν ο άνθρωπος δεν παρέμβει είτε άμεσα (εμπρησμός εκ προθέσεως ή εξ αμελείας), είτε έμμεσα (λόγω της γενικότερης δραστηριότητάς του), το δάσος και ειδικότερα τα πευκοδάση είναι στην κυριολεξία καταδικασμένα στο να καούν, ως μέρος της φυσικής τους αναγέννησης;

Θα το πω με άλλα λόγια: Τα πευκοδάση, όταν βρίσκονται σε πλήρη ωριμότητα και στρεσαριστούν λόγω ιδιαίτερα θερμών συνθηκών, αυταναφλέγονται. Επιπλέον, ένα δάσος αποτελούμενο αποκλειστικά από πεύκα, είναι απλούστατα το τελευταίο στάδιο ανάπτυξής του, υποδηλώνοντας παρακμή.

Με βάση αυτή τη διαθέσιμη γνώση, πόσο έξυπνο είναι να χτίζει ο άνθρωπος μέσα σε πευκοδάση δημιουργώντας μόνος του το δεύτερο χαρακτηριστικό της τραγωδίας, το λάθος μέρος; Πόσο έξυπνο είναι επίσης το να έχει φυτέψει όλη την Αττική πεύκα (διότι δεν είναι αυτοφυής βλάστηση), ενώ η φυσική της βλάστηση ήταν, για χιλιάδες χρόνια, οι ελιές, τα αμπέλια, οι συκιές, τα φρύγανα και το μακκί;

Δεκάδες πυρκαγιές

Ας περάσουμε τώρα και στο τρίτο χαρακτηριστικό μιας τραγωδίας: Τον υπαίτιο. Πριν αρχίσουμε να κυνηγάμε τρελούς πυρομανείς με στουπιά που αλωνίζουν τα δάση, πράκτορες του Ερντογάν, πράκτορες κάθε είδους που επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση της χώρας, μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, “οικοπεδοφάγους”, ιπτάμενα κουκουνάρια ή ακόμη και εξωγήινους, θα σας παραπέμψω στα στοιχεία της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.

Καθημερινά στη χώρα μας, σημειώνονται δεκάδες δασικές πυρκαγιές κατά τη θερινή περίοδο. Το μαθαίνουμε ποτέ; Όχι. Το μόνο που μαθαίνουμε είναι, εάν κάποια από αυτές λάβει μεγάλες διαστάσεις. Ενδεικτικά: 29 Δασικές πυρκαγιές στις 20 Ιουλίου, 30 Δασικές πυρκαγιές στις 21 Ιουλίου, 39 Δασικές Πυρκαγιές στις 22 Ιουλίου και 47 στις 23 Ιουλίου.

Εάν λοιπόν κάποιος γενικότερα κάνει μια στατιστική αριθμού πυρκαγιών και θερμοκρασίας, θα διαπιστώσει ότι τα μεγέθη αυτά, συσχετίζονται σ’ ένα μεγάλο βαθμό! Εκτός από την αυτανάφλεξη, που συμβαίνει κυρίως σε ακραίες συνθήκες, έχουμε κι άλλα αίτια:

Διαβάστε τη συνέχεια στο defence-point.gr