Η ΝΔ μπροστά στα μυστικά του βάλτου

Καθώς περνάνε οι μέρες από την εκφώνηση του προγράμματος Μητσοτάκη στη ΔΕΘ και παρά την γοητεία της δραστικής μείωσης της φορολογίας που περιλαμβάνει, δύο ερωτήματα τίθενται από πολλούς που προτίθενται να ψηφίσουν ΝΔ: αν είναι εφικτή η έγκρισή του από τους δανειστές στο πλαίσιο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και της ενισχυμένης εποπτείας (REGULATION EU No 472/2013 OF THE EUROPEAN PARLIAMENT AND OF THE COUNCIL of 21 May 2013) και επίσης, με ποιους θα μπορέσει να το εφαρμόσει. Παλαιός οικονομικός παράγοντας σχολίασε ειρωνικά πως το πρόγραμμα του Κυριάκου είναι για την 4ετία 2023-2026.

Αν και ο φακός της επικαιρότητας εστιάζει στις κινήσεις του αρχηγού της ΝΔ, μέσα στο κόμμα, αλλά και στις ετερόκλητες δυνάμεις περί του κόμματος γίνονται έντονες ζυμώσεις στην προοπτική της μοιρασιάς της εξουσίας. Όταν λέμε ζυμώσεις εννοούμε αλληλοκαρφώματα, διαγκωνισμούς και αναδιάταξη των μικροσυμμαχιών, γύρω από προβεβλημένα πρόσωπα και βουλευτές. Το κουσούρι αυτό, από το οποίο πάσχουν συνήθως τα κόμματα εξουσίας, έχει πολλές διαστάσεις και διακλαδώσεις.

Πρώτον, υπάρχει ένα σοβαρό τμήμα του επιχειρηματικού κόσμου που έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται γεωστρατηγικά τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας και το οποίο τάσσεται ευθέως υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών. Θεωρεί πως αποτελεί κίνηση προς τα εμπρός για την Ελλάδα, ανοίγει νέες επιχειρηματικές δυνατότητες στα Βαλκάνια και εκτιμά ότι η υλοποίησή της θα προσδώσει κύρος στη χώρα.

Τη θέση αυτή συμμερίζονται ευρύτεροι κύκλοι των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων που παραδοσιακά ψηφίζουν ΝΔ και θεωρούν ότι οι Σαμαράς, Βορίδης και Γεωργιάδης εγκλώβισαν τον Μητσοτάκη σε ένα επικίνδυνο αναχρονισμό που θέτει τη ΝΔ απέναντι στις ΗΠΑ και στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, με αποτέλεσμα να διολισθαίνει προς τον ορμπανισμό.

Εσωκομματικές ανατριχίλες

Δεύτερον, υπάρχουν βουλευτές της ΝΔ που παραμένουν ενοχλημένοι από την καταλυτική παρουσία των Βορίδη και Γεωργιάδη στο κόμμα, θεωρώντας ότι αλλοιώνουν το ήθος και τον κοινωνικό χαρακτήρα που του είχε προσδώσει ο ιδρυτής του Κωνσταντίνος Καραμανλής. Η πρόσφατη θέση του πρώτου περί ελαττωματικών ιδεών της Αριστεράς και για την θεσμική της αντιμετώπιση ώστε να μην ξανάρθει στην εξουσία, προκάλεσε σκεπτικισμό και σε ορισμένους ανατριχίλες.

Οι βουλευτές αυτοί αισθάνονται περιθωριοποιημένοι, ενώ άλλοι είναι προβληματισμένοι με το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα του αρχηγού τους Μητσοτάκη. Υπάρχουν κι άλλοι που δεν ξεχνούν πως ο Σαμαράς είναι υπεύθυνος για την πτώση της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που οδήγησε σε μια δεκαετία ΠΑΣΟΚ.

Τρίτον, υπάρχει και μια ομάδα βουλευτών και στελεχών που δεν βλέπουν με καλό μάτι την επικείμενη αποστράτευσή τους στο πλαίσιο της αλλαγής γενιάς που θέλει να επιβάλει ο Μητσοτάκης. Η ομάδα αυτή πλαισιώνονται και με σαμαρικούς που αντιλαμβάνονται πως αν ο Μητσοτάκης κερδίσει τις εκλογές θα τους περιθωριοποιήσει για να χτίσει το κόμμα και την κυβέρνηση με καθαρά δικούς του βουλευτές και στελέχη.

Ακόμη υπάρχουν κάποια στελέχη που πέρα από τους ιδεολογικούς μανδύες, θεωρούν ότι ο Μητσοτάκης δεν έχει το πολιτικό βάθος για να αντιληφθεί την περίπλοκη κατάσταση τη κοινωνίας με αποτέλεσμα να περιορίζει τη ρητορική του στη μείωση της φορολογίας που άλλωστε δεν είναι εξασφαλισμένη από την εποπτεία. Επίσης, θεωρούν ότι η πολωτική τακτική του έχει απομακρύνει τους κεντρώους και πολλούς ευρωπαϊστές.

Με ποιούς;

Έτσι, σε διάφορους κοινωνικοπολιτικούς κύκλους από την Κηφισιά μέχρι τον Πειραιά και την Κρήτη γίνονται έντονες συζητήσεις αμφισβήτησης του Μητσοτάκη, όπου, ενίοτε, τίθεται το ερώτημα τι θα γίνει αν δεν είναι μόνο δύο-τρεις, αλλά δέκα οι βουλευτές της ΝΔ που θα ψηφίσουν υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Ο Μητσοτάκης γνωρίζει καλά τους προβληματισμούς αυτούς και ίσως αποφασίσει μια εκ των προτέρων δική του κίνηση. Δυο-τρεις εκτός γραμμής τους διαγράφεις εύκολα. Δέκα σημαίνει διάσπαση, έστω και μικρή. Μπορεί να απελευθερώσει την ψήφο των βουλευτών του όσον αφορά την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών, έτσι ώστε να κρίνει εκ των υστέρων αν με κάποιο πρόσχημα θα διαγράψει αυτούς που θα στηρίξουν τη συμφωνία, ή θα περιμένει να τους χειριστεί στις εκλογές.

Αν στο σκηνικό αυτό προστεθούν οι προσωπικοί ανταγωνισμοί και οι εξωπολιτικοί πολιορκητές του Κυριάκου Μητσοτάκη που θέλουν να μπουν ως τεχνοκράτες-άριστοι στην πολιτική, αντιλαμβάνεται κανείς την κατάσταση που επικρατεί στη ΝΔ. Ακόμη και οι θετικά εντυπωσιασμένοι από το πρόγραμμα Μητσοτάκη αναρωτιούνται με ποιους θα τα κάνει όλα αυτά;

Ο Κυριάκος ξέρει

Την απάντηση την ξέρει μόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις, όταν του τίθεται το ερώτημα, μειδιά και απαντά πως έχει εμπιστοσύνη στην αγορά. Ο παλαιοκομματικός εσμός των μικρομεσαίων στελεχών που περιμένει με υπομονή την δικαίωσή του σε κρατικές θέσεις, διοικητικά συμβούλια και σε δουλειές αντιλαμβάνεται τις προθέσεις αυτές του αρχηγού και παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις.

Συμπερασματικά, το μόνο που ενώνει στη ΝΔ είναι η προοπτική της εξουσίας. Αν αυτή δεν έλθει, υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: Πρώτον, να τεθεί θέμα αρχηγού, αφού δεν κατάφερε να τους δώσει την εξουσία μετά τη «λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ» και εκεί περιμένει τη σειρά του ο Μάκης Βορίδης με τους σαμαρικούς. Δεύτερον, οι μεθεπόμενες εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική που ευνοεί τόσο τις διαιρέσεις, όσο και τις συμπράξεις…