Πως το Ολοκαύτωμα έκανε τον λύκο Ερντογάν… αρνάκι

Η 27η Ιανουαρίου έχει καθιερωθεί από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 2005, ως Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος. Με το συγκεκριμένο ψήφισμα καλούνται τα κράτη-μέλη να επεξεργαστούν προγράμματα εκπαίδευσης που θα μεταδώσουν στις μελλοντικές γενιές τα διδάγματα του Ολοκαυτώματος ώστε να βοηθήσουν στην πρόληψη πράξεων γενοκτονίας.

Η 27η Ιανουαρίου επιλέχθηκε επειδή κατά την ημέρα αυτή το 1945, τα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το Άουσβιτς-Μπιρκενάου, το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης του ναζιστικού καθεστώτος. Με το Προεδρικό Διάταγμα 31/2005 καθιερώθηκε και στην Ελλάδα η 27η Ιανουαρίου ως “Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος”. Στο Ισραήλ, η ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος, το “Γιομ Ασοά”, τιμάται την 27η μέρα του Εβραϊκού μήνα Νισάν που συνήθως είναι τον Απρίλιο.

Έτσι λοιπόν ο “μεταλλαγμένος” προέδρος Ερντογάν, που δηλώνει σήμερα ειρηνιστής και φανατικός οπαδός της επίλυσης όλων των προβλημάτων, μέσω της διπλωματικής οδού και σύμφωνα πάντα με το Διεθνές Δίκαιο (δεν είναι αστείο, το λέει ο κ. Ερντογάν σήμερα), θεώρησε ότι θα πρέπει αυτή την φορά να συμμετάσχει στην επέτειο αυτή, για τα θύματα του Ολοκαυτώματος με μήνυμα γενικό.

Δηλαδή, «όσο λιγότερο ανώδυνο και όσο περισσότερο κυνικό, αφού αναφέρθηκε γενικόλογα στο Ολοκαύτωμα, χωρίς να χρησιμοποιήσει ούτε μια φορά τη λέξη “Εβραίος”, καθόσον η αντίληψη του Ερντογάν για το Ολοκαύτωμα είναι κυνική, επιλεκτική και μεροληπτική», επισημαίνει ο αναλυτής Eldad Ben Aharon στην ισραηλινή εφημερίδα Haaretz

Αυτός ο εννοιολογικός ρεβιζιονισμός του Ολοκαυτώματος που το αποξενώνει από τους Εβραίους-θύματά του, αποτυπώνεται και στον τουρκικό ιστότοπο “WeRemember”, όπου το Ολοκαύτωμα ορίζεται ως «η συστηματική, κρατική δίωξη και δολοφονία περίπου 11 εκατομμυρίων ανθρώπων από το ναζιστικό καθεστώς στη Γερμανία και τους συνεργάτες του κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ»! Το μήνυμα του Ερντογάν, σύμφωνα με τον Ισραηλινό αναλυτή, αποτελεί μέρος των προσπαθειών του Ερντογάν να αναγνωριστεί ως de facto ηγέτης του ισλαμικού κόσμου.

Γενικό αφήγημα

Έτσι χρειάζεται ένα γενικό αφήγημα περί εχθρότητας της Ευρώπης έναντι των μουσουλμάνων και τον ορισμό του Τούρκου προέδρου ως τον σωτήρα των βασανισμένων μουσουλμάνων. Είναι σαφές λοιπόν ότι το αφήγημα αυτό τροφοδοτεί τη συνεχιζόμενη εκστρατεία του να θέσει ως προτεραιότητα την καταπολέμηση της “ισλαμοφοβίας”, που κατά την άποψή του υπάρχει στη Δύση, καθώς και την επιθετική διπλωματική του γλώσσα ιδιαιτέρως κατά της ΕΕ.

Μάλιστα, αναφέρθηκε και σε διαδικτυακά εγκλήματα μίσους εναντίον μουσουλμάνων. Έτσι αναπόσπαστο κομμάτι της επίθεσης του Ερντογάν κατά της Ευρώπης αποτελεί η εξίσωση της σύγχρονης “ισλαμοφοβίας” με το Ολοκαύτωμα, ως ίδια μορφή ήπιου ρεβιζιονισμού, αν όχι υπεράσπισής του.

Μάλιστα, ο Ερντογάν έχει δηλώσει ότι οι Μουσουλμάνοι στην Ευρώπη υπόκεινται σε «εκστρατεία λιντσαρίσματος παρόμοια με εκείνη κατά των Εβραίων πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο». Στην ομιλία του αναφέρθηκε στις γενοκτονίες της Βοσνίας, της Ρουάντας και της Καμπότζης παράλληλα με το Ολοκαύτωμα, σημειώνοντας ότι «όλες αυτές οι γενοκτονίες υπενθυμίζουν στη διεθνή κοινότητα την ευθύνη της». Αυτό αποτελεί υπενθύμιση στην αποτυχία της Δύσης να αποτρέψει αυτές τις φρικαλεότητες, μερικές από τις οποίες ήταν προϊόντα ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας και ιμπεριαλισμού.

Επιλεκτική αμνησία – Πουθενά Αρμένιοι και Έλληνες Πόντου

Το πιο εντυπωσιακό ήταν αυτό που επέλεξε και αναμένετο να παραλείψει: Τη γενοκτονία των Αρμενίων φυσικά. Την εθνοκάθαρση και τη μαζική δολοφονία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία περίπου 1,5 εκ. Αρμενίων την δεκαετία του 1910, αναγνωρισμένη από πολλά κοινοβούλια παγκοσμίως, όπως και την μαζική σφαγή του Ασσυριακού / Χαλδαϊκού / Συριακού πληθυσμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ξέχασε φυσικά να αναφερθεί και στην γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, την ίδια περίοδο. Εμείς που δεν πρέπει να ξεχνάμε, αναφερόμαστε στις σφαγές και εκτοπισμούς των ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923.

Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η εκτόπιση, η εξάντληση από έκθεση σε κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, οι πορείες θανάτου στην έρημο και συχνότατα οι εν ψυχρώ δολοφονίες ή εκτελέσεις. Ο αριθμός των θυμάτων έχει πολύπλευρα αναδειχτεί και αναγνωριστεί σε πάνω από 300.000, ενώ το Κεντρικό Συμβούλιο Ποντίων στη Μαύρη Βίβλο του κάνει αναφορά σε 353.000 θύματα. Για αυτές δεν ανέφερε κουβέντα.

Κατά ειρωνικό τρόπο, επικαλέστηκε τη Σύμβαση Γενοκτονίας των Ηνωμένων Εθνών του 1948, που εκπονήθηκε από τον Ραφαέλ Λέμκιν. Ο όρος γενοκτονία αποτελεί ένα νέο όρο, που δημιουργήθηκε μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου Πολέμου από τον πολωνοεβραίο Ραφαήλ Λέμκιν, καθηγητή του Πανεπιστημίου του Γέιλ για να περιγράψει το έγκλημα της μαζικής εξόντωσης των Εβραίων από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Το αρχικό κίνητρο του Λέμκιν ήταν η οργή για σφαγή περίπου 3.000 Ασσυρίων Χριστιανών από το Ιρακινό κράτος τον Αύγουστο του 1933, σε συνδυασμό με τις μνήμες των σφαγών Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων από τους Τούρκους μεταξύ 1914 και 1924, που ώθησαν τον Λέμκιν να κάνει μια εκστρατεία για την ανάπτυξη διεθνούς δικαίου που θα βοηθούσε στην πρόληψη των γενοκτονιών.

Γιατί τώρα;

Είναι γεγονός ότι ο Ερντογάν βρίσκεται σε δύσκολη θέση, τόσο εσωτερικά, όσο και εξωτερικά. Η κατάσταση στην οικονομία, σε συνδυασμό με την πανδημία είναι εξαιρετικά κακή, σε βαθμό που επηρεάζονται όλοι οι οικονομικοί δείκτες, στην τουρκική κοινωνία και να αυξάνεται πλέον η δυσφορία του λαού κατά του Ερντογάν και της πολιτική του. Σε ότι αφορά την εξωτερική πολιτική θα λέγαμε ότι η “πολιτική των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες” που ευαγγελλιζόταν το δόγμα Νταβούτογλου, που είχε ενστερνισθεί ο Ερντογάν, στην ουσία μεταλλάχθηκε σε “πολιτική μηδενικών φίλων και πολλαπλών προβλημάτων με όλους”.

Αποτέλεσμα της πειρατικής, επεκτατικής και αναθεωρητικής πολιτικής της Τουρκίας, η αντίδραση και η δημιουργία στρατηγικών συμμαχιών των κρατών της Αν. Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, όπως η Γαλλία, Αίγυπτος, Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ, Ιορδανία, Εμιράτα, Μπαχρέιν και Σαουδική Αραβία, με προέκταση μέχρι την Ινδία. Σε αυτό τον συνασπισμό εκτιμάται ότι θα προσχωρήσει κάποια στιγμή και το Κατάρ, ο πιο σημαντικός οικονομικός εταίρος, το “ΑΤΜ” της Τουρκίας, για λόγους γεωπολιτικών – ενεργειακών εξελίξεων, που δεν θα αναφερθούμε στο παρόν.

Έτσι η προσπάθεια αποκατάστασης των κακών σχέσεων με τις Βρυξέλλες και την Ιερουσαλήμ απορρέει από την εύλογη πλέον ανησυχία της Άγκυρας για την πιθανή στάση της κυβέρνησης Μπάιντεν έναντι της Τουρκίας, που όπως φαίνεται ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν είναι πλέον ο Τραμπ, αλλά ο αποφασισμένος Τζο Μπάιντεν, που όπως δήλωσε πρόσφατα (Δεκέμβριος 2020) στους συντάκτες των New York Times, ότι η Τουρκία θα υποστεί κυρώσεις για την αγορά των αντιεροπορικών πυραύλων S-400.

Αν βάλουμε και τους δύο παράγοντες, τις ελληνοτουρκικές διερευνητικές (παγκόσμια πρωτοτυπία να διερευνάς επί δύο δεκαετίες, το απόλυτα γνωστό), όπως και την αναμενόμενη πενταμερή, όπου η αναγνωρισμένη κρατική οντότητα (Κυπριακή Δημοκρατία), εξομοιώνεται με κοινότητα και να συμμετέχει και ο εισβολέας στις συνομιλίες για την λύση της παράνομης εισβολής-κατοχής που προκάλεσε, τότε αποκαλύπτεται η περιστασιακή και σκόπιμη δήθεν μεταμόρφωση του λύκου (Ερντογάν) που γίνεται αρνάκι.