Η Χεζμπολάχ νίκησε και τον Ερντογάν στο Λίβανο

Άστραψαν και βρόντηξαν τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης και αξιωματούχοι της κυβέρνησης Ερντογάν, κατά της πρόσφατης επίσκεψης του Γάλλου προέδρου Μακρόν στον Λίβανο, την οποία χαρακτήρισαν «αποικιοκρατική». Στον αντίποδα, χαμηλούς τόνους επέλεξε να κρατήσει η Χεζμπολάχ, η σιιτική οργάνωση που «ασκεί την πραγματική εξουσία στην χώρα», όπως παραδέχονται και οι εγχώριοι πολέμιοι της.

Μόνιμη επωδός τόσο της Χεζμπολάχ, όσο και του σιιτικού Ιράν που την υποστηρίζει, ήταν «να μην πολιτικοποιηθεί» η πολύνεκρη έκρηξη των 2750 τόνων νιτρικής αμμωνίας, που σκόρπισε τον θάνατο στην Βηρυτό. Την στιγμή που κλιμακώνεται η πολεμική ένταση με το Ισραήλ, η οργάνωση ανησυχούσε πως θα εντείνονταν οι διεθνείς πιέσεις για τον αφοπλισμό της, καθώς διατηρεί εντός των πόλεων του Λιβάνου, αποθήκες όπλων και εκρηκτικών.

Σύμφωνα όμως με ισραηλινά think tanks, η Χεζμπολάχ κατάφερε κάτι που έμοιαζε στις αρχές Αυγούστου ακατόρθωτο, να βγει κερδισμένη από τη τραγωδία! Ο Μακρόν κάλεσε αποκλειστικά σε «οικονομικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις», την ανάγκη των οποίων αναγνώρισε τόσο η Χεζμπολάχ, όσο και ο σύμμαχος της, ο μαρωνίτης Χριστιανός πρόεδρος της χώρας Μισέλ Αούν. Μάλιστα, ο Αούν για να “καλοπιάσει” τον Μακρόν, δήλωσε θετικός μέχρι και να ανακηρυχθεί ο Λίβανος «κοσμικό κράτος»!

Επιπλέον ο Γάλλος πρόεδρος, όχι μόνο δεν έθεσε θέμα αφοπλισμού της Χεζμπολάχ, αλλά κάλεσε και τους Αμερικανούς να άρουν τις οικονομικές κυρώσεις που έχει επιβάλει η κυβέρνηση Τραμπ. Ο Μακρόν υποστήριξε τον νέο πρωθυπουργό του Λιβάνου, τον σουνίτη διπλωμάτη Νατζίμπ Μικάτι, τον οποίο είχε πρώτα (ευφυώς) υποστηρίξει και η Χεζμπολάχ. Η οργάνωση απόλυτα κερδισμένη μετά και την αθώωση της από το Δικαστήριο της Χάγης για την δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού Ραφίκ Χαρίρι, δολοφονία που τη “στιγμάτισε” για πολλά χρόνια.

Όπλα στον Σαράτζ μέσω Λιβάνου

Φυσικά, από την στιγμή που η Χεζμπολάχ θα εξακολουθήσει να έχει ρόλο στα πολιτικά πράγματα του Λιβάνου, διατηρώντας και τον οπλισμό της, κερδισμένο είναι και το Ιράν. Το Ιράν δεν επιθυμεί να δει τον Ερντογάν “πρωταγωνιστή” στον Λίβανο, αν και συνεργάζεται με την Τουρκία στο λαθρεμπόριο όπλων, που αποτελεί μέρος της παραοικονομίας της χώρας.

Τον περασμένο Ιούνιο κατασχέθηκαν μεγάλες ποσότητες νιτρικής αμμωνίας (σαν αυτές που προκάλεσαν την έκρηξη του Αυγούστου) από ένα φορτηγό πλοίο που κατευθύνονταν από τη Βηρυτό, προς το λιβυκό λιμάνι της Μισράτα. Η Μισράτα είναι η έδρα των πιο σκληροπυρηνικών πολιτοφυλάκων που υποστηρίζουν την κυβέρνηση Σαράτζ στον λιβυκό εμφύλιο, τις οποίες εξοπλίζει η Τουρκία.

Όμως η δράση των φιλοτούρκων proxies στη Λιβύη (οι οποίοι υποστηρίζονται παρασκηνιακά και από το Ιράν), διαφέρει από αυτήν της Χεζμπολάχ στο Λίβανο. Οι οργανώσεις που υποστηρίζει η Τουρκία είναι ακραιφνείς τζιχαντιστικές και εγκληματικές, πολλές μάλιστα θέλει να ξεφορτωθεί ακόμα και ο Σαράτζ, καθώς πλέον διαπραγματεύεται πολιτική λύση στη λιβυκή σύγκρουση.

Η Τουρκία επιδιώκει να διευρύνει την επιρροή της στον Λίβανο, καθώς φέρεται να εξοπλίζει σουνιτικές ομάδες, ενώ υποστηρίζει και το λιβανέζικο παράρτημα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Ο Λίβανος υπήρξε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και προφανώς αποτελεί μέρος των μεγαλοϊδεατικών φιλοδοξιών του Τούρκου προέδρου.
Όμως δύσκολα θα καταφέρει να υποσκελίσει την Χεζμπολάχ και φυσικά το Ιράν. Ο λόγος είναι απλός, ο Λίβανος δεν είναι Συρία.

Ο Λίβανος δεν είναι Συρία

Στις αρχές του συριακού εμφυλίου ο Ερντογάν είχε υποστηρίξει από κοινού με τα αραβικά κράτη τη τζιχαντιστική αντιπολίτευση, κάτι που δεν μπορεί να επαναληφθεί στο Λίβανο. Το τελευταίο που θέλουν τα Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος είναι να δουν τον Ερντογάν να “απλώνει τα πλοκάμια του” σε άλλη μία αραβική χώρα, μετά το Κατάρ και τη Λιβύη. Εξάλλου σε μία χώρα, όπου η παρουσία των χριστιανών και άλλων μειονοτήτων παραμένει ισχυρή, οι λιβανέζικες οργανώσεις που υποστηρίζει η Τουρκία είναι τόσο εξτρεμιστικές, που μοιάζει αδύνατο να αποκτήσουν πανεθνική υποστήριξη.

Τον περασμένο Ιούνιο οργάνωσαν διαδήλωση κατά της αρμένικης μειονότητας του Λιβάνου (με συνθήματα υπέρ της γενοκτονίας των Αρμενίων), με αφορμή ένα επικριτικό σχόλιο Αρμένιου δημοσιογράφου κατά του Ερντογάν, ενώ την ίδια στιγμή η Χεζμπολάχ είναι αρκετά δημοφιλής στις τάξεις των Αρμενίων. Η Τουρκία απέτυχε να διδαχθεί από την στρατηγική που ακολούθησε το Ιράν.

Η Τεχεράνη κατάφερε να “δορυφοροποιήσει” τον Λίβανο, χωρίς να διαθέτει ούτε έναν στρατιώτη στην αραβική χώρα. Την ίδια στιγμή η Τουρκία πασχίζει να μονιμοποιήσει την παρουσία της στη Λιβύη και την Συρία χτίζοντας βάσεις και προχωρώντας σε εθνοκάθαρση των κουρδικών πληθυσμών. Έχοντας την νοοτροπία του “άρπαγα” και του “πειρατή” έχει επιμέρους εδαφικά κέρδη, όμως με αντίτιμο την απομόνωση της στον αραβικό κόσμο.

Απομονώθηκε σε τέτοιο βαθμό, που έφτασε να θεωρείται για τα (ομόδοξα της) σουνιτικά αραβικά κράτη, χειρότερη απειλή ακόμα και το σιιτικό Ιράν. Αυτό επεσήμανε σε tweet ο εμπνευστής του νεοοθωμανισμού και πλέον πολέμιος του Ερντογάν, πρώην πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούντογλου λέγοντας πως «μείναμε μόνο με την στήριξη του Αζερμπαϊτζάν»! Ελέγχοντας τον Λίβανο, η Τουρκία θα είχε ένα σημαντικό προγεφύρωμα στον αραβικό κόσμο, αλλά μάλλον θα περιοριστεί στο ρόλο του “κομπάρσου”.