Να δεις που στο τέλος ο Ερντογάν θα πάρει και Νόμπελ Ειρήνης!

Ενώ για τη “Γαλάζια Πατρίδα” και για τη δορυφοροποίηση της Συρίας ο Ερντογάν πρέπει να ξοδεύει από τους φόρους που μαζεύει στο εσωτερικό, η Λιβύη όχι μόνον πληρώνει εξ ιδίων τα έξοδα της τουρκικής κατοχής, αλλά πληρώνει και προκαταβολικά. Ο Ερντογάν έπεισε τον Σαράτζ να μεταφέρει τα συναλλαγματικά αποθέματα της κεντρικής τράπεζας της Λιβύης (ύψους 80 δισ. δολαρίων) στην Τουρκία, ώστε να μην πέσουν στα χέρια του Χαφτάρ, σε ενδεχόμενη κατάληψη της Τρίπολης.

Ήδη, η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας ενημέρωσε τον διοικητή της κεντρικής τράπεζας της Λιβύης, ότι αυτά τα αποθέματα δεσμεύονται ώστε να πληρωθούν όλα τα έξοδα που κάνει η Τουρκία για να ενισχύσει με τους μισθοφόρους της το καθεστώς Σαράτζ. Μεταξύ των μισθοφόρων είναι και ανήλικα παιδιά από το Ιντλίμπ όπως δημοσίευσε ο Γκάρντιαν.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Τουρκία, η οποία είναι διψασμένη για συνάλλαγμα, έχει ήδη κατασχέσει τα πάντα. Εξαίρεση είναι τα 4 δισ. δολάρια που κατέθεσε πριν από λίγες εβδομάδες ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας στη Λιβύη, αυτοβούλως, για να στηρίξει την τουρκική λίρα. Μετά το πέρας των τεσσάρων ετών, τα χρήματα αυτά που είναι δεσμευμένα, θα γίνουν αναγκαστικό δάνειο, όπως εκείνο που πήρε ο Χίτλερ από την κατεχόμενη Ελλάδα στην κατοχή.

Για να μην υπάρχει αμφιβολία όμως, ήδη η Τουρκία είπε ότι διεκδικεί από τη Λιβύη να πληρωθούν εκκρεμή συμβόλαια προς τουρκικές εταιρείες από την εποχή του Μουαμάρ Καντάφι, τα οποία ξεπερνούν τα αποθεματικά της κεντρικής λιβυκής τράπεζας. Με αυτό τον αρπακτικό τρόπο ο Ερντογάν ελπίζει, όχι μόνο να ξεπεράσει τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η κυβέρνησή του, αλλά και να εξαγοράσει την κοινή γνώμη, που είναι εναντίον της περιπέτειας στη Λιβύη. Σημειωτέον, ότι η κοινή γνώμη έχει ήδη πειστεί ότι σωστά επιτέθηκε η Τουρκία σε Συρία, Ελλάδα και Κύπρο.

Ο “ειρηνοποιός” Ερντογάν

Η αλήθεια είναι ότι οι Τούρκοι πολίτες και η τουρκική αντιπολίτευση δεν είχαν επαρκώς χειραγωγηθεί, ώστε να πλειοδοτούν έναντι της βουλιμικής επίθεσης του Ερντογάν στη Λιβύη. Εντελώς απρόσμενα όμως, φαίνεται ότι πέτυχε μία εύκολη νίκη. Αν μάλιστα προλάβει να υπογραφεί μια ειρηνευτική συμφωνία, η οποία θα τερματίσει τον πολυετή λιβυκό εμφύλιο, ο Ερντογάν θα λάβει τα συγχαρητήρια των ΗΠΑ, της Γερμανίας, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, όπως και του ΟΗΕ για τον “ειρηνοποιό” του ρόλο. Δεν αποκλείεται να κερδίσει και Νόμπελ Ειρήνης. Εδώ το έχει κερδίσει ο Κίσινγκερ!

Εδώ μένει να δούμε το ρόλο της Ελλάδας, η οποία είναι το θύμα της αρπακτικής συμπεριφοράς της Τουρκίας. Ενώ στον απελπισμένο Σάρατζ πρόσφερε σανίδα σωτηρίας με το αζημίωτο, η Ελλάδα κινδυνεύει να πληρώσει πολλαπλάσιο κόστος, επειδή οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν τόλμησαν να προχωρήσουν σε ανακήρυξη της ΑΟΖ, όσο υπήρχαν καλές σχέσεις με τη Λιβύη. Το ίδιο λάθος κάνει η Ελλάδα με την Αίγυπτο και το Ισραήλ.

Μουδιασμένη η Αθήνα από το βλέμμα της “τουρκικής κόμπρας”, δεν κάνει απολύτως τίποτα. Έτσι διευκολύνει την Άγκυρα να προχωράει από πίστα σε πίστα και από βήμα σε βήμα, μέχρι να ολοκληρωθεί ο αλγόριθμος της καταστροφής. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα σχέδιο αναχαίτισης της τουρκικής επιθετικότητας και του αναθεωρητισμού της.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε προσπαθήσει να βρει ένα νέο αφήγημα για να στηρίξει την ελληνοτουρκική φιλία, όσο ζούσε ο Κεμάλ. Πραγματικά οι δύο ηγέτες του ελληνικού και του τουρκικού εθνικισμού, ήταν τα καταλληλότερα πρόσωπα να πείσουν τους πολίτες των δύο χωρών πως τα μεγαλοϊδεατικά οράματα πέθαναν και πως ο γεωπολιτικός ρεαλισμός επιβάλλει τη συνεργασία Ελλάδας και Τουρκίας. Αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπους αν δεν ήθελαν να παραμείνουν προτεκτοράτα των μεγάλων ναυτικών δυνάμεων, των ΗΠΑ στην εποχή μας.

Οι παντουρκιστές σήκωσαν κεφάλι

Το μάθημα του Κεμάλ, επιβλήθηκε δια της βίας στην Τουρκία, όσο ζούσε. Ο παντουρκισμός απαγορεύθηκε και όλοι οι παντουρκιστές αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σχέδιά τους και να υμνήσουν τον Κεμάλ, για να παραμείνουν στις πολιτικές θέσεις που είχαν εξασφαλίσει. Τα πανισλαμικά σχέδια επίσης εγκαταλείφθηκαν και ο Κεμάλ επέβαλε άγριο διωγμό όποιου δεν προσαρμοζόταν στα νεωτερικά στοιχεία που επέβαλε (πχ κατάργηση κόκκινου φεσιού στους άνδρες, φερετζέ στις γυναίκες, εισαγωγή λατινικού αλφάβητου).

Οι παντουρκιστές όμως δεν έπαψαν να υπάρχουν. Σταδιακά σήκωσαν κεφάλι και με τον Αλπασλάν Τουρκές επέστρεψαν στην πολιτική ζωή μετά το θάνατο του Κεμάλ. Αυτοί οι ακροδεξιοί παντουρκιστές ονομάζονταν Γκρίζοι Λύκοι. Η δυτικοσπουδαγμένη ελληνική ελίτ νόμιζε ότι είχε να κάνει με ιδεολογικούς νοσταλγούς του Μουσολίνι, ή τους παρομοίαζε με τους Έλληνες εθνικιστές της εποχής.

Όμως στον Τουρκές και στους Γκρίζους Λύκους (που αρχικά ήταν η ονομασία της νεολαίας του κόμματός του), οφείλεται η έντονη προπαγάνδα υπέρ των “Τούρκων” στην Κύπρο, στην ελληνική Θράκη και στη Βουλγαρία. Ο κεμαλισμός είχε παραχωρήσει αυτές τις περιοχές, στο όνομα του ρεαλισμού. Οι παντουρκιστές έκτοτε δεν τόλμησαν να προκαλέσουν την ρωσική αρκούδα, η οποία δεν αστειευόταν όσο ήταν σοβιετική. Έτσι μόνο θύμα του παντουρκισμού απέμεινε η αδύναμη Ελλάδα.

Η οποία Ελλάδα, ήδη από τη δεκαετία του 1950, έδειξε υποχωρητικότητα ενόψει της ένταξης των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ, παραχωρώντας δικαιώματα με διμερή συμφωνία για τα σχολεία της Δυτικής Θράκης στην Τουρκία. Αυτή η διμερής συμφωνία ακόμα δεν έχει καταργηθεί, αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ επέκτεινε τα δικαιώματα της Τουρκίας στην ελληνική μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης. Τότε ήταν που ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις στην Τουρκία για την Κύπρο και ήταν τότε που διώχθηκε η ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου, της Τενέδου και των Λαγουσών νήσων (αν και τα δικαιώματα αυτοδιοίκησης κατοχυρώνονται από τη συνθήκη της Λωζάνης).

“Υπνωτισμένη” η ελληνική ελίτ

Παραδόξως, όλες αυτές τις υποχωρήσεις του Ελληνισμού υπέγραψε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον υπουργό Εξωτερικών Αβέρωφ. Θυμίζουμε εκχώρηση του δικαιώματος την Τουρκία με διμερή συμφωνία για τα σχολεία των μουσουλμανοπαίδων της Δυτικής Θράκης, συμφωνία με τη Γιουγκοσλαβία να μπει στο ράφι το Μακεδονικό, συμφωνία της Ζυρίχης για την Κύπρο, μηδενική αντίδραση στην εκδίωξη των Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο.

Ακόμα και η κατοχή του 38% της Κύπρου έγινε επί Καραμανλή, όπως και το μυστικό πρωτόκολλο της Βέρνης που απαγορεύει στην Ελλάδα να ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, υπογράφηκε από τον Καραμανλή και τον πρώην κεντρικό τραπεζίτη Γεώργιο Μαύρο. Όλα αυτά είναι επιτεύγματα που πρώτοι προπαγάνδιζαν και αργότερα επέβαλαν στην πολιτική ημερήσια διάταξη της Τουρκίας οι παντουρκιστές, οι οποίοι τώρα είναι οι εκλογικοί σύμμαχοι του Ερντογάν.

Τα παντουρκικά σχέδια περιλαμβάνουν τη Συρία και τη Λιβύη (ήδη από τη δεκαετία του 1960), αλλά ο Ψυχρός Πόλεμος, ο Άσαντ και ο Καντάφι δεν άφησαν περιθώρια δράσης. Ο Νταβούτογλου, ως σύμβουλος του Ερντογάν, ήταν αυτός που αφύπνισε εν μέρει την Ελλάδα με το αφήγημα του στρατηγικού βάθους που έγραψε. Δυστυχώς όμως αφυπνίστηκε μια μικρή μερίδα πολιτικών, δημοσιογράφων και διανοούμενων. Η πολιτική τάξη της Ελλάδας είναι ναρκωμένη από το παραλυτικό βλέμμα της “κόμπρας”, με το οποίο προσπαθεί να μας μαγνητίσει η Τουρκία. Ποια πρέπει να είναι η ελληνική απάντηση; Θα απαντήσουμε σε επόμενο άρθρο.