Όσο στριμώχνεται η Ουκρανία τόσο μιλάνε για πόλεμο με τη Ρωσία στη Δύση!

Ο φόβος ενός πολέμου με τη Ρωσία και την Κίνα που καλλιεργείται συστηματικά, κυρίως από τους αγγλοσάξωνες, εξυπηρετεί διάφορους σκοπούς: από την δικαιολόγηση της αποσάθρωσης του αμερικάνικου δημοσιονομικού συστήματος και τον κίνδυνο να σκάσει η ενεργοποιημένη βόμβα του πραγματικού αμερικάνικου χρέους (χρειάζεται 1,2 τρισεκ. δολ. για να χρηματοδοτήσει το έλλειμμα του φετινού προϋπολογισμού), μέχρι την ευκαιρία επανεξοπλισμού της Γερμανίας, την συνεχή –εκθετική πλέον– μεγέθυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, την ακρίβεια, την ενεργειακή κρίση, τον εξοβελισμό της Γαλλίας από την Αφρική, την εξαγορά μητροπόλεων και χωρών της Ευρώπης από τους Κινέζους, τους Άραβες, τους Ινδούς κ.ο.κ.

Στο μεδούλι της δυτικής αμηχανίας βρίσκεται η ταυτοτική κρίση. Η βαθιά συνταγματική κρίση που έχει ξεσπάσει μεταξύ Τέξας και της ομοσπονδιακής διοίκησης Μπάιντεν, μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις ακόμη και σε εμφύλιο, ή στην απόσχιση 25 Πολιτειών και στην συγκρότηση Συνομοσπονδίας. Αυτά δεν γίνονται! Κι όμως, η Ιστορία παραμένει ένα ανοιχτό σύστημα όπου τα πάντα μπορεί να συμβούν.

Στη Γερμανία η ίδρυση του κόμματος DAVA που συγκροτούν Γερμανοί πολίτες τουρκικής καταγωγής, με πρώτο στόχο την κάθοδο στις ευρωεκλογές, αναμένεται να ενισχυθεί περαιτέρω, καθώς καταργήθηκε η άρνηση της τουρκικής υπηκοότητας ως προϋπόθεση για την απόκτηση της γερμανικής. Αυτό σημαίνει ότι οι ψήφοι θα διπλασιαστούν. Με δυο λόγια ο ακραίος δικαιωματισμός που έχει υιοθετηθεί σε πολλά ταυτοτικά ζητήματα από τις παγκοσμιοποιημένες ελίτ μπορεί να μοιάζει με διεύρυνση και εξειδίκευση της δημοκρατίας, από την άλλη όμως καταλύει εθνικά χαρακτηριστικά που είναι το έσχατο πολιτισμικό μετερίζι των πάσης φύσεως καταπιεζόμενων μαζών.

Ουκρανία και πολεμικές ιαχές

Η Δύση θυμίζει τώρα δύο πράγματα: Πρώτον, την ιστορία του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου του Niall Ferguson, όπου αναλύει διεξοδικά τη συστηματική προετοιμασία της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης (διάβαζε, τον εθνικιστικό αφιονισμό των μαζών) για πόλεμο και δεύτερον, το θρίλερ του Brian De Palma “Dressed to kill” (“Προετοιμασία για έγκλημα” – 1980) με τον Michael Caine και την Angie Dickinson, με τις συνεχείς εκκλήσεις για εξοπλισμό προκειμένου να αντιμετωπισθεί η Ρωσία.

Ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Ζοζέ Μπορέλ με αναρτήσεις του στο προσωπικό του blog επιχαίρει για την έγκριση της βοήθειας των 50 δισ. ευρώ προς την Ουκρανία και για τα 96 δισ. δολ. που έχουν δαπανηθεί μέχρι τώρα (30 δισ. ευρώ πολεμικός εξοπλισμός, 47 δισ. δολ. για στήριξη της οικονομίας και 18 δισ. δολ. για τους πρόσφυγες). Όμως, μπήκε και αυτός στην προπαγάνδα για την προετοιμασία της Ευρώπης για πόλεμο γράφοντας πως «όλοι, συμπεριλαμβανομένου και εμένα, προτιμούν πάντα το βούτυρο από τα όπλα, αλλά χωρίς επαρκή όπλα μπορεί σύντομα να βρεθούμε χωρίς βούτυρο. “Si vis pacem, para bellum” – αν θέλετε ειρήνη, προετοιμαστείτε για πόλεμο». Η λογική που προωθείται είναι η αύξηση των αμυντικών δαπανών, με την βεβαιότητα ότι η Ουκρανία θα ηττηθεί και η Ρωσία θα επιτεθεί στην Ευρώπη.

Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν που επικρίνεται γιατί τη φράση του «η Γαλλία έχει την ευθύνη να θέσει το πυρηνικό της αποτρεπτικό μέσο στη διάθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης», προτιμάει το μότο «δεν μπορούμε να αφήσουμε τη Ρωσία να κερδίσει» που σημαίνει, όχι μόνο δαπάνες, αλλά και προετοιμασία για πόλεμο. Πιο γερακίσιος, ο Γερμανός υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί ζητάει από τη χώρα του και την Ευρώπη να προετοιμαστούν για την αντιμετώπιση «απειλών που προέρχονται από τη Ρωσία».

Εκείνοι όμως που παραληρούν και διαρρέουν συνεχώς σενάρια άμεσης εμπλοκής του ΝΑΤΟ σε πόλεμο με τη Ρωσία είναι οι Βρετανοί που επιχειρούν να υποκαταστήσουν την λυγισμένη βούληση του Μπάιντεν, τόσο λόγω των εκλογών του Νοεμβρίου, όσο και εξ’ αιτίας του μπλοκαρίσματος οικονομικής βοήθειας 60 δισ. δολ. από το Κογκρέσο. Συγκεκριμένα, η Βρετανία κάλεσε τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ να εξετάσουν το ενδεχόμενο αποστολής εκστρατευτικής δύναμης του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, καθώς και τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από το έδαφος που ελέγχεται από τις αρχές του Κιέβου. Ταυτόχρονα, ο Αρχηγός του βρετανικού στρατού Sir Patrick Sanders πρότεινε προετοιμασία των Βρετανών για γενική επιστράτευση σε ένα πόλεμο κατά της Ρωσίας. Από τις δηλώσεις του προκύπτει έτοιμο σχέδιο που συνίσταται σε ένα «στρατό πολιτών» που θα θέσει την κοινωνία σε «πολεμική εγρήγορση».

Καθώς η Ουκρανία ηττάται με τεράστιο ανθρώπινο και υλικό κόστος, στη Δύση καλλιεργείται από τις ηγεσίες μια ακραία ρωσοφοβία, κυρίως λόγω του ενδεχόμενου αλλαγής καθεστώτος στο Κίεβο και μιας συνθηκολόγησης που θα επισημοποιήσει την ήττα της Δύσης. Ως γνωστόν, οι προεδρικές εκλογές στην Ουκρανία έχουν “παγώσει”, αλλά αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί ες αεί. Ο Ζελένσκι επιδιώκει την καθαίρεση του αρχιστράτηγου Βαλερί Ζαλούζνι, γιατί προηγείται στις δημοσκοπήσεις για το Προεδρικό αξίωμα. Σημειωτέον ότι η δυτική διστακτικότητα για τη χρηματοδότηση της Ουκρανίας οφείλεται στην ακραία διαφθορά που μαστίζει τη χώρα.

Αλλαγή γεωπολιτικού παραδείγματος

Είναι πια σαφές πως μετά τη “μονοπολική στιγμή” κατά την πρώτη 15ετία της κατάρρευσης της Σοβιετίας, άρχισε να αναδύεται ένας πολυπολικός κόσμος που πλέον καθοδηγείται από τους BRICS+5 με ένα διττό στόχο: την ολική αποαποικιοποίηση, δηλαδή την οικονομική χειραφέτηση των πρώην αποικιών που εξακολουθούν να απομυζούν οι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί και την αποδολαριοποίηση, ήτοι τον παραμερισμό του δολαρίου από τις εμπορικές συναλλαγές και την υποκατάστασή του ως αποθεματικό νόμισμα. Περί τις 60 χώρες περιμένουν στην ουρά για να μπουν στο κλαμπ των BRICS+5.

Η δυναμική των πραγμάτων οδηγεί δηλαδή σε αλλαγή γεωπολιτικού και γεωοικονομικού παραδείγματος κι αυτό εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους. Η Δύση και πρωτίστως οι ΗΠΑ αισθάνονται πως η ανατρεπτική αυτή δυναμική θα έχει δραματικές επιπτώσεις, όχι μόνο στην ηγετική της θέση, αλλά κυρίως στην οικονομική τους. Αν χαθεί η “εμπιστοσύνη” προς το δολάριο, η αμερικάνικη οικονομία θα καταρρεύσει. Ο μόνος τρόπος για να διατηρηθεί ο μηχανισμός του δολαρίου μέσω του οποίου οι ΗΠΑ προσπορίζονται την υπεραξία των άλλων είναι η προβολή στρατιωτικής ισχύος.

Την τακτική αυτή την εφάρμοζαν πάντα, αλλά οι συνθήκες ήταν άλλες και η πληροφορία ήταν άλλη. Τώρα, οι Χούτι χτυπάνε δυτικούς στόχους. Το Ιράν παραμένει ψύχραιμο, αλλά δεν “μασάει”. Οι πύραυλοι της Βόρειας Κορέας που χρησιμοποιούν οι Ρώσοι στην Ουκρανία, αποδεικνύονται εξαιρετικής αποτελεσματικότητας. Η ρωσική οικονομία δεν κατέρρευσε από τις κυρώσεις, ίσως να συμβαίνει και το αντίθετο. Η γερμανική και η ευρωπαϊκή οικονομία είναι σε αδιέξοδο και τα αντισυστημικά κόμματα που δεν είναι εχθρικά προς τη Ρωσία, ετοιμάζονται να αποκτήσουν κρίσιμο ρόλο στο Ευρωκοινοβούλιο.

Το σημαντικότερο όμως, πέρα από τις γεωπολιτικές και γεωοικονομικές αλλαγές, είναι ότι αλλάζει το πρίσμα μέσα από το οποίο οι λαοί αντιλαμβάνονται τον κόσμο. Κι αυτό το πρίσμα παύει να είναι δυτικό. Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ασία, την Αφρική ή όπου αλλού, αλλά μέσα στην δυτική μητρόπολη, όπου η woke κουλτούρα καταλύει κάθε έννοια ιστορίας και δυτικότητας.

Τα αφεντικά γνωρίζουν πως μόνο μέσω του πολέμου μπορούν να αφαιρεθούν τα καρκινώματα που το δυτικό σύστημα έχει παράξει και να συνεχιστεί η εξουσία τους. Βέβαια, οι Αμερικάνοι μετά το Αφγανιστάν δεν πρόκειται να ξανακατεβούν στο έδαφος, ότι κάνουν από τον ουρανό. Οι Βρετανοί, μέσα στα δικά τους αδιέξοδα και την απελπισία είναι πρόθυμοι να κατέβουν και τώρα προσπαθούν να παρασύρουν ολόκληρη την Ευρώπη στην άβυσσο του πολέμου…