Τι κοινό έχει η παραπομπή του Τραμπ και η δολοφονία του Σουλεϊμανί

Λίγους μήνες νωρίτερα, σε μία προσπάθεια να αναδείξει την κατά πολλούς αθέατη ανθρώπινη πλευρά του, ο Ντόναλντ Τραμπ είχε δεχτεί να μοιραστεί μία λίστα με τις αγαπημένες του ταινίες όλων των εποχών. Παρ’ ότι το “Μόνος στο Σπίτι” κατείχε περίοπτη θέση, δίπλα στα κλασικά κινηματογραφικά αριστουργήματα “Πολίτης Κέιν” και “Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει”, δεν είχε λάβει το πράσινο φως. Και αυτό, παρ’ ότι η αδυναμία του προέδρου στο συγκεκριμένο φραντσάιζ (έχουν ήδη βγει πέντε ταινίες, μπορεί και περισσότερες) παραμένει παροιμιώδης. Άτομα του περιβάλλοντός του παραδέχονται ότι με κάθε ευκαιρία το παρακολουθεί μανιωδώς.

Επειδή ως γνωστόν, όμως, η ζωή μιμείται την τέχνη, ο Αμερικάνος πρόεδρος ενδέχεται να αποδειχθεί “πολύ σκληρός για να πεθάνει”. Αν και βρίσκεται στην πιο κρίσιμη και δύσκολη καμπή της πορείας του, είναι πρώιμο να συγγράψει κανείς την πολιτική του νεκρολογία. Εξάλλου, ο 45ος πρόεδρος μπορεί να είναι ο τρίτος στα 243 χρόνια ιστορίας των ΗΠΑ που παραπέμπεται σε δίκη, αλλά είναι ο πρώτος που διεκδικεί την επανεκλογή του, ενόσω εξελίσσεται η διαδικασία καθαίρεσης του. Το 2020 είναι χρονιά προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ και ο Τραμπ είναι υποψήφιος.

Να θυμίσουμε ότι το 1974 που ξεκίνησαν οι διαδικασίες παραπομπής του Ρίτσαρντ Νίξον για το σκάνδαλο Watergate, ο ίδιος αποφάσισε να παραιτηθεί πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία. Ο Μπίλ Κλίντον αντιστάθηκε στις φωνές που του ζητούσαν μετ’ επιτάσεως να τα βροντήξει, διασώζοντας την υπόληψή του. Ήταν, όμως, η τελευταία θητεία του στο τιμόνι της χώρας.

Η έκβαση της δίκης του Τραμπ εκτιμάται πως θα επηρεάσει την προεκλογική εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές του 2020. Δεν αποκλείεται, εξάλλου, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας να προκύψουν πρόσθετα στοιχεία, τα οποία να φέρουν σε δυσχερή θέση τον Αμερικανό πρόεδρο. Ο ίδιος, πάντως, όχι μόνο δεν το βάζει κάτω, αλλά φρόντισε να δημιουργήσει γεγονότα, με σκοπό να αλλάξει την ατζέντα και να συσπειρώσει τους Αμερικανούς πίσω του.

Ο λόγος, βέβαια, για την πρωτοφανή αμερικανική επίθεση με πυραύλους στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, η οποία σκότωσε τον εμβληματικό Ιρανό στρατηγό Κασέμ Σουλεϊμανί και τους υφισταμένους του που ήταν μαζί του. Πρόκειται για πρωτοφανή ενέργεια, επειδή ο Σουλεϊμανί δεν ήταν ούτε Μπιν Λάντεν ούτε Αλ Μπαγκντάντι. Ήταν αξιωματούχος του Ιράν που βρισκόταν νόμιμα και επίσημα στο Ιράκ, χωρίς βέβαια να κρύβεται.

Βιάζονται όσοι προεξοφλούν ήττα Τραμπ

Ο χρόνος θα δείξει τις επιπτώσεις που θα έχει αυτή η επίθεση όχι μόνο στην ασταθή και εύφλεκτη Μέση Ανατολή, αλλά και στο εσωτερικό πολιτικό τοπίο των ΗΠΑ. Εάν, δηλαδή, θα επιβεβαιώσει την παράδοση ότι η εκτόξευση πυραύλων εναντίον πραγματικών ή και πλασματικών εχθρών λειτουργεί πάντα σαν τονωτικό για το προφίλ και τη δημοφιλία του όποιου Αμερικανού προέδρου.

Όποιος, πάντως, σπεύσει να προεξοφλήσει την ήττα του Τραμπ, μάλλον βιάζεται, καθώς το πολιτικό μέλλον του δεν έχει ακόμα κριθεί. Το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου είναι αν παρά τη δίκη και λόγω των πυραύλων ο Αμερικανός πρόεδρος θα καταφέρει να γυρίσει το παιχνίδι. Ο ίδιος το προσπαθεί και δεν αποκλείεται να ανεβάσει τη δόση σε πυραύλους εάν δει ότι η δολοφονία του Σουλεϊμανί δεν αρκεί.

Παράλληλα, εξέφρασε την επιθυμία του για μία σύντομη δίκη. Είναι χρήσιμο να θυμηθούμε ότι στην αμερικανική ιστορία καμία διαδικασία εναντίον εν ενεργεία προέδρου δεν έχει ευδοκιμήσει. Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε να αλλαξοπιστήσουν όχι ένας και δύο, αλλά είκοσι ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές. Πράγμα σχεδόν απίθανο! Σε αντίθεση με την Βουλή των Αντιπροσώπων, η οποία ελέγχεται από τους Δημοκρατικούς, η Γερουσία, που φέρει ρεπουμπλικανική σφραγίδα, θα τον αθωώσει.

Όπως είναι γνωστό, η Βουλή των Αντιπροσώπων συζήτησε και ενέκρινε και τις δύο κατηγορίες εναντίον του Τραμπ. Πρώτον, ότι καταχράστηκε την εξουσία του ως Πρόεδρος και δεύτερον ότι παρακώλυσε έρευνα του Κογκρέσου για τον ίδιον. Μετά από αυτή την εξέλιξη, η αμερικανική κοινή γνώμη εμφανίζεται διχασμένη. Παρ’ όλα αυτά, οι κατηγορίες δεν κρύβονται εύκολα κάτω από το χαλί.

Ο Τραμπ “αντιστασιακός” πρόεδρος

Πρόκειται για μία κηλίδα ιστορικής διαστάσεως, που ακολουθεί έναν πρόεδρο μέχρι την ταφόπλακά του. Ένα ψεγάδι που ο ίδιος και η ομάδα του προσπαθούν να μετατρέψουν σε πολιτική νίκη, συσπειρώνοντας την εκλογική βάση των Ρεπουμπλικάνων. Έχει ήδη διαφανεί από τις πρώτες αντιδράσεις του περιβάλλοντος του Προέδρου ότι η παραπομπή θα παρουσιαστεί ως πολιτικό πλήγμα των αντιπάλων του.

Μάλιστα, σε μέηλ που απευθύνεται στους ψηφοφόρους του Τραμπ, η ομάδα που έχει αναλάβει την προεκλογική του εκστρατεία, τους καλεί να στηρίξουν οικονομικά με χορηγίες τον «Πρόεδρό τους», ο οποίος «βάλλεται από την Αριστερά». «Είναι η τελευταία ευκαιρία σου να στηρίξεις τον Πρόεδρο… Ας μαζέψουμε μέχρι τα μεσάνυχτα πέντε εκατομμύρια δολάρια μαζί».

Τα νούμερα μίας τελευταίας δημοσκοπήσεις είναι εξίσου ενδεικτικά: λιγότεροι από τους μισούς Αμερικανούς συναινούν με την αποπομπή Τραμπ. Μπορεί κάποιος Ευρωπαίος να δυσκολεύεται να το κατανοήσει, αλλά μόνο η εξωτερική πολιτική του έχει αναδειχθεί λίγο ως πολύ σε αχίλλειο πτέρνα του. Αντιθέτως, στο πεδίο της οικονομίας φαίνεται να τα πηγαίνει καλά. Η ανεργία, όπως ανακοίνωσε ο Λευκός Οίκος, κινείται στο 3,5% δηλαδή στο χαμηλότερο ποσοστό εδώ και 50 χρόνια.

Ενδεικτικό του κλίματος, είναι ότι παρά τις εξελίξεις και μόλις λίγες ώρες μετά την παραπομπή του Τραμπ, η συνεδρίαση στη Wall Street ολοκληρώθηκε με κέρδη. Ο πολιτικός αναλυτής και ιστορικός Τζον Μίκαμ ανέφερε ότι η παραπομπή δεν αποκλείεται «να καταστήσει τον Τραμπ τον πρώτο αντιστασιακό εν ενεργεία Πρόεδρο στην αμερικανική Ιστορία… Όταν η Γερουσία αθωώσει τον Ντόναλντ Τραμπ, όπως θα κάνει αναπόφευκτα, το πνεύμα της “αντίστασης” θα ατονήσει, ενώ οι οπαδοί του θα κινητοποιηθούν από τη νίκη του και τη δικαίωσή του», σχολίασε.

Σε υπαρξιακή κρίση οι Δημοκρατικοί

Τη στιγμή, λοιπόν, που οι Δημοκρατικοί επιχειρούν μέσω μίας ριψοκίνδυνης κίνησης να αποκαθηλώσουν τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, η προσοχή στρέφεται και στους πιθανούς αντιπάλους του στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση. Είναι εμφανές ότι παρά τα στραβοπατήματα του προέδρου και το Δημοκρατικό Κόμμα βρίσκεται αντιμέτωπο με μία υπαρξιακού τύπου κρίση. Ενδεικτικός και ο αριθμός-ρεκόρ των υποψήφιων διεκδικητών του προεδρικού χρίσματος στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών.

Αν και το 2018 ακουγόταν εντόνως ως υποψήφια πρόεδρος των ΗΠΑ η Όπρα Γουίνφρεϊ, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Προσθέτοντας και την άρνηση της Μισέλ Ομπάμα να “λερώσει τα χέρια της”, οι επιλογές είναι ολίγον πιο συμβατικές και αδύναμες, αν όχι και λιγότερο ελπιδοφόρες. Ένας εκ των υποψηφίων των Δημοκρατικών που θέλουν να διασταυρώσουν τα ξίφη τους με τον Τραμπ είναι ο Τζο Μπάιντεν.

Το μεγαλύτερο μειονέκτημα είναι η ηλικία του. Όταν ένας άνδρας, κατά τη διάρκεια ομιλίας του, του σύστησε ότι είναι «καλύτερα να αποσυρθεί», εισέπραξε την έντονη αντίδραση του υποψήφιου, ο οποίος απάντησε οργισμένος: «έλα να κάνουμε πους-απς, να τρέξουμε μαζί ή οτιδήποτε άλλο, προκειμένου να διαπιστώσεις την καλή φυσική και νοητική μου κατάσταση».

Το ατού αυτής της υποψηφιότητας είναι ότι στη συντριπτική πλειονότητα του εκλογικού σώματος θεωρείται μετριοπαθής και ως τέτοιος έχει μεγαλύτερη απήχηση. Αντιθέτως, η 70χρονη Γουόρεν, η οποία είναι γερουσιαστής από την Μασαχουσέτη επικρίνει σφοδρά την Γουόλ Στριτ, γεγονός που της έχει κατοχυρώσει ως προοδευτική υποψήφια. Υποστηρίζει μία πολιτική υπέρ του 99% έναντι του 1%, με τους επικριτές της να καταγγέλλουν ότι το πρόγραμμά της δεν είναι εφαρμόσιμο.

Αυτός που έχει φανατικούς υποστηρικτές και ακόμα φανατικότερους αντιπάλους είναι ο γερουσιαστής από το Βερμόντ Μπέρνι Σάντερς. Έχασε για λίγο το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών το 2016 από την Χίλαρι Κλίντον. Θεωρείται εκφραστής της αριστερής πτέρυγας και έχει, παρά την ηλικία του, μεγάλη απήχηση σε νέες ηλικίες. Αρκετοί θεωρούν πως είναι ο μόνος που μπορεί να κερδίσει τον Τραμπ.

Δεν τραβάει η υποψηφιότητα Μπλούμπεργκ

Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα υποψηφιότητα, που κατά πολλούς μπορεί και να αιφνιδιάσει, αποτελεί ο 37χρονος δήμαρχος του Σάουθ Μπεντ από την Ιντιάνα, Πιτ Μπουτιτζεγκ. Εντός ολίγων μηνών έχει μετατραπεί σ’ έναν από τους πιο λαμπερούς πολιτικούς αστέρες των Δημοκρατικών, επιχειρώντας ένα αλματώδη βήμα: να διεκδικεί την προεδρία, έχοντας ως μοναδική εμπειρία διοίκησης, τη θητεία του σε μία επαρχιακή πόλη 100.000 κατοίκων.

Ο Μπούτιτζενγκ έχει αποφοιτήσει από το Χάρβαρντ, είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλος (πόζαρε στο εξώφυλλο του περιοδικού Time με τον σύζυγό που παντρεύτηκε πέρυσι), είναι γιος εργατών και, όπως ο ίδιος λέει, έχει ζήσει στο πετσί του τον εκφοβισμό, την αποξένωση και την σεξουαλική επίθεση.

Στον αντίποδα είναι η υποψηφιότητα του πάμπλουτου Μάικλ Μπλούμπεργκ, η οποία, όμως, δεν φαίνεται να τραβάει. Ορισμένοι πολιτικοί παρατηρητές θεωρούν ότι χρειάζεται χρόνος, μιας και μπήκε πολύ αργά στον προεκλογικό αγώνα. Εξάλλου, μέσα ενημέρωσης, όπως το Politico, το CNN και η εφημερίδα New York Times τον στηρίζουν απόλυτα, με πρωτοσέλιδα όπως: «Πως μπορεί να κερδίσει ο Μπλούμπεργκ», «Ο Μπλούμπεργκ μπορεί να είναι το γκανιάν των Δημοκρατικών» και «Γιατί μου αρέσει ο Μάικ».

Ο χρόνος μόνο θα δείξει πώς θα επηρεάσει την αναμέτρηση στους κόλπους των Δημοκρατικών σε πρώτη φάση και στη συνέχεια τη μάχη για τον Λευκό Οίκο η απόφαση της Βουλής να καθίσει ο Τραμπ “στο σκαμνί”. Πρόκειται για μία κίνηση υψηλού ρίσκου, με παράπλευρες συνέπειες, που είναι δεδομένο πως θα προκαλέσουν πολλές μάχες στον άτυπο εμφύλιο που διεξάγεται στις ΗΠΑ.