Το “κόμμα του αέναου πολέμου” – Η Ευρώπη σε κλίμα Όργουελ

Δεύτερον, ότι οι πολίτες πρέπει να υπηρετήσουν πιστά το “κόμμα του αέναου πολέμου”, αφού χωρίς το κόμμα που εσαεί εξολοθρεύει εχθρούς, οι πολίτες κινδυνεύουν να γίνουν σκλάβοι! Τρίτον, ότι “η άγνοια είναι δύναμη”. Λένε στους πολίτες ότι από μόνοι τους δε είναι σε θέση να κατέχουν καμία γνώση, και μόνο η τυφλή πίστη στο “κόμμα αέναου πολέμου” μετατρέπει την άγνοιά τους σε δύναμη! Χαρακτηριστικό του ολοκληρωτισμού είναι ότι ισχυρίζεται πως γνωρίζει τον άνθρωπο, το συμφέρον, τις επιθυμίες και τις ανάγκες του καλύτερα από το ίδιο τον άνθρωπο. Το “κόμμα του αέναου πολέμου”, λοιπόν, είναι κόμμα ελεγκτικού ολοκληρωτισμού του 21ου αιώνα, πιο μπροστά από τον Όργουελ.

Μια-δυο γενιές νωρίτερα, τα πράγματα έδειχναν πολύ διαφορετικά. Το 1963, ο πρόεδρος Τζον Κένεντι επισήμανε: «Η Pax Americana δεν πρέπει να επιβληθεί στον κόσμο μέσω των αμερικανικών όπλων. Όχι η ειρήνη του τάφου ή η ασφάλεια του σκλάβου. Μιλάω για μια πραγματική ειρήνη, το είδος της ειρήνης που κάνει τη ζωή στη Γη να αξίζει να την ζεις, το είδος που δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους και τα έθνη να αναπτυχθούν, να ελπίζουν, και να οικοδομήσουν μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά τους –όχι μόνο ειρήνη για τους Αμερικανούς αλλά ειρήνη για όλους τους άνδρες και τις γυναίκες της Γης– όχι απλώς ειρήνη στην εποχή μας, αλλά ειρήνη για πάντα».

Το μήνυμα του Κένεντι ήταν πολλαπλό:

• Ενθάρρυνε τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους συμμάχους τους να εξανθρωπίσουν τον αντίπαλό τους ως προϋπόθεση για την αποφυγή πολέμου και την επιδίωξη ειρηνικών λύσεων.
• Αναγνώριζε τον ανταγωνισμό ασφαλείας μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, αλλά επίσης αναγνώριζε ότι η “συνταγή” για την αντιμετώπιση του ανταγωνισμού ασφαλείας είναι αποτροπή χωρίς πρόκληση.
• Επεσήμανε ότι το μήνυμα της ειρήνης δεν πρέπει να είναι αμφιλεγόμενο ή δυσκολοκατανόητο – αυτό που όντως πρέπει να είναι αποτρεπτικό είναι το μήνυμα του πολέμου.
• Συμπέρανε ότι τα πραγματικά συστατικά μιας σταθερής ειρήνης ενέχουν την προοπτική, με την πάροδο του χρόνου, να αναπτυχθεί και η αμοιβαία εμπιστοσύνη.

Προπαγάνδα και φόβος

Οι απόψεις του Κένεντι είναι εξαιρετικά σημαντικές γιατί βασίζονται σε μια ιδεολογία ειρήνης που δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό “κόμμα του αέναου πολέμου”, με την ιδεοπλοκία του woke Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ και των νεοφιλελεύθερων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Ο Κένεντι ήταν άνθρωπος των πεποιθήσεων και αξιών όσον αφορά την οργάνωση των διεθνών σχέσεων, που τις επεξεργαζόταν ορθολογικά και προωθούσε με συνέπεια και ειλικρίνεια. Αντίθετα, ο ιδεοπλόκος πολιτικός περιπλέκει και παραποιεί τις ιδέες και αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ώστε να εξυπηρετούν την ατζέντα του “κόμματος του αέναου πολέμου”.

Η ΕΕ ανέκαθεν βαυκαλιζόταν ότι είναι πρόγραμμα ειρήνης. Κάθε φορά που υπήρχε μια σύγκρουση, υποστήριζε πάντα την αναζωογόνηση της διπλωματίας και των διαπραγματεύσεων με τερματισμό της αιματοχυσίας και άμεση έναρξη συνομιλιών. Η συνταγή της ΕΕ για την ειρήνη άλλαξε απότομα και δραματικά μετά την υπερατλαντική απόφαση να γίνει η επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, η Συμμαχία να γίνει αιχμή του δόρατος για την καταστροφή των αντιπάλων της μονοπολικής ηγεμονίας. Ξεκίνησε με το πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας (πρώτος πόλεμος επί ευρωπαϊκού εδάφους μεταπολεμικά) και έφτασε στο αποκορύφωμα της με την κρίση στην Ουκρανία. Η ΕΕ έχει πλέον αντικαταστήσει τον διπλωματικό ρεαλισμό με την πολεμοκαπηλεία, έχει ποινικοποιήσει τις διαπραγματεύσεις και η νέα της συνταγή είναι ότι ο πόλεμος είναι ο μόνος δρόμος για την ειρήνη!

Από τη στιγμή που η –αλά Όργουελ– ιδεοπλοκία του “κόμματος του αέναου πολέμου” εδραιωθεί σ΄ έναν πληθυσμό, οποιοσδήποτε έχει διαφορετικές ιδέες από αυτές που επικρατούν βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο. Τα παλιά κιτάπια του Δρ. Τζόζεφ Γκαίμπελς βγαίνουν από τη ναφθαλίνη και οι μέθοδοί του τίθενται σε εφαρμογή. Ο Φόβος και η Προπαγάνδα είναι τα βασικά εργαλεία του καθεστώτος, τόνιζε ο Γκαίμπελς. Ο φόβος εξαναγκάζει τους ανθρώπους να σωπάσουν ή να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους.

Γι’ αυτό, το ευρωπαϊκό “κόμμα του αέναου πολέμου” καταστέλλει βάναυσα αυτό που θεωρεί κοινωνική και πολιτική παρέκκλιση, κάτι που επίσης παραπέμπει στον Όργουελ. «Η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλλει ότι σε ολόκληρη την Ευρώπη τα κράτη στιγματίζουν, ποινικοποιούν και καταστέλλουν όλο και περισσότερο τους ειρηνικούς διαδηλωτές. Επιβάλλουν αδικαιολόγητους και τιμωρητικούς περιορισμούς και καταφεύγουν σε όλο και πιο κατασταλτικά μέσα για να καταπνίξουν τη διαφωνία». Όσοι τολμούν να εκφράσουν απόψεις που διαφωνούν με το καθεστωτικό αφήγημα είναι υπό διωγμό: «Το δικαίωμα διαμαρτυρίας απειλείται στη Βρετανία, υπονομεύοντας έναν πυλώνα της δημοκρατίας».

Τα όπλα και ο Όργουελ

Οι ιδεοπλόκοι του “κόμματος του αέναου πολέμου” δεν θέλουν κανένα συμβιβασμό με τους απανθρωποποιημένους αντιπάλους τους. Δεν μιλoύν μαζί τους και δεν προσπαθούν να τους καταλάβουν. Ο απερχόμενος επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Ζοζέφ Μπορέλ, δεν οραματίζεται καμία ειρήνη, απλά υποστηρίζει ότι το ζήτημα πρέπει να λυθεί στο πεδίο της μάχης με οποιοδήποτε ανθρώπινο κόστος. Και η διάδοχός του, Καγιάς Κάλας, τάχθηκε ρητά κατά της διπλωματίας  και ζήτησε να κατατροπωθεί πολεμικά η Ρωσία και να κατακερματιστεί σε μικρότερα κράτη. Το μήνυμα του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, είναι: «Τα όπλα είναι ο δρόμος προς την ειρήνη»! Αυτός θα μπορούσε να κατηγορηθεί για κλοπή πνευματικών δικαιωμάτων του Τζορτζ Όργουελ!

Η αποστροφή των παραπάνω ηγετών του “κόμματος του αέναου πολέμου” για την ειρήνη δεν είναι κάτι που εμφανίστηκε ξαφνικά. Όλες οι πολεμοχαρείς ηγεσίες στην Ιστορία είχαν βαθιά αντιπάθεια για την ειρήνη και τους ειρηνιστές. Για παράδειγμα, στη ναζιστική Γερμανία οι ειρηνιστές ήταν από τους πρώτους που στοιβάχτηκαν σε βαγόνια και μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η απειλή σοβαρών επιπτώσεων (επαγγελματικών, οικονομικών κλπ.) εκφοβίζει τους αντιφρονούντες.

Ο εκφοβισμός συχνά υποθάλπεται από δικαστές που παραβιάζουν το επαγγελματικό τους καθήκον και τη βασική τους ηθική. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, οι δικαστές έχουν αναδειχθεί σε βασικούς πυλώνες του “κόμματος του αέναου πολέμου” και των διώξεων κατά των αντιφρονούντων. Αυτό αποδεικνύει το πόσο εύθραυστες είναι οι εγγυήσεις μιας πολιτισμένης κοινωνίας όταν το τελευταίο πράγμα που απασχολεί τη Δικαιοσύνη είναι η απονομή του δικαίου.

Ο Γκαίμπελς επισήμανε το 1933: «Οι ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές ανήκουν σε εμάς, σε κανέναν άλλον! Και θα θέσουμε τη ραδιοτηλεόραση στην υπηρεσία των ιδεών μας, και καμιά άλλη ιδέα δεν θα έχει την ευκαιρία να μιλήσει». Η ΕΕ φαίνεται να εκτίμησε την επισήμανση του:

• «Η ΕΕ ψηφίζει νομοθεσία που θα αποδυναμώσει τους νόμους περί ελευθερίας του λόγου πέρα από κάθε όριο».
• «Δημοσιογράφοι υπό πίεση. Αδικαιολόγητες παρεμβάσεις, φόβος και αυτολογοκρισία στην Ευρώπη».
• «Η μεγαλύτερη απειλή για την ελευθερία του λόγου είναι η ΕΕ».

Σ’ όλη την Ευρώπη το “κόμμα του αέναου πολέμου” υπαγορεύει τι και με ποιον τρόπο μπορεί να δημοσιευτεί. Όσοι διαμαρτύρονται για την ουκρανική αιματοχυσία φιμώνονται. Για να ενισχυθεί η δύναμη της πιο κραυγαλέας προπαγάνδας, πολλά προγράμματα των σταθμών συνδυάζουν την ψυχαγωγία με πιο διακριτικές μορφές πειθούς. Όλο και πιο πολλοί εκ φύσεως βλάσφημοι μισθοδοτούνται όχι για να κριτικάρουν τις ιδέες, αλλά για να λασπολογήσουν τους ανθρώπους που διαφωνούν με το αφήγημα του “κόμματος του αέναου πολέμου”. Είναι κι αυτός ένας τρόπος, που θυμίζει Όργουελ, για να μειωθεί η ανεργία!

Ο φόβος, σαν ένα μαύρο σύννεφο, εξαπλώνεται πάνω από τις υποταγμένες ευρωπαϊκές κοινωνίες: «Η ελευθερία της συνείδησης, η προσωπική αξιοπρέπεια, η πνευματική ελευθερία, η ελευθερία του Τύπου, η έκφραση εν γένει, όλα τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα έχουν πλέον καταργηθεί, χωρίς ούτε μια ουσιαστική έκφραση αγανάκτησης». Αυτά τα λόγια του Ρόμπερτ Μούσιλ που περιγράφουν το Βερολίνο τη δεκαετία του 1940 θα μπορούσαν να αναφέρονται στις περισσότερες σημερινές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.