Γιατί ξανακάλεσε ο Λαβρόφ τον Δένδια στην Μόσχα

Στην Μόσχα θα βρεθεί την ερχόμενη εβδομάδα ο Νίκος Δένδιας, έπειτα από πρόσκληση του Ρώσου ομολόγου του Σεργκέι Λαβρόφ. Εν μέσω της έντασης που συσσωρεύεται στην Ουκρανία, αλλά και των διπλωματικών πρωτοβουλιών προς εκτόνωση της κρίσης (με πιο χαρακτηριστικό το μπαράζ των διπλωματικών επαφών του Μακρόν) οι δύο υπουργοί θα συναντηθούν στις 18 Φεβρουαρίου.

Προηγουμένως ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών αποκάλυψε σε συνέντευξη του πως ο Ουκρανός ομόλογος του, αιτήθηκε την ελληνική διαμεσολάβηση για την εκτόνωση της κρίσης. Η Αθήνα υπενθυμίζει πως παγίως υποστηρίζει «την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα όλων των κρατών στη βάση του Διεθνούς Δικαίου», αλλά και τον ρόλο της Ρωσίας ως «αναπόσπαστο κομμάτι της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφαλείας».

Η Αθήνα εμφανίζεται να συμπλέει με την θέση του Παρισιού στο Ουκρανικό και όχι με την θέση των Αμερικανών, των “ρωσοφοβικών” κρατών της πρώην Ανατολικής Ευρώπης (Πολωνία, Βαλτική) και προφανώς της φιλοαμερικανικής ηγεσίας του Κιέβου. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση της Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία χαρακτήρισε «ακραία υπερβολική» την ρητορική των Αμερικανών στην ουκρανική κρίση.

Προφανώς και η πρώην υπουργός Εξωτερικών, γνωστή για τους δεσμούς της με τον αμερικανικό παράγοντα και την οικογένεια Μπους (αρκεί να θυμηθούμε και τις σχετικές αποκαλύψεις εγγράφων του Wikileaks που αναφέρονταν σε υπονόμευση του Πέτρου Μολυβιάτη για χάρη των Αμερικανών) μόνο για “ρωσοφιλία” δεν μπορεί να κατηγορηθεί!

Τι περιμένει ο Λαβρόφ

Ο γαλλογερμανικός άξονας προσπαθεί να αναθερμάνει την Συμφωνία του Μινσκ, όπως δείχνει και η αυριανή τετραμερής σύσκεψη (Ρωσίας, Ουκρανίας, Γαλλίας και Γερμανίας). Η Συμφωνία του Μινσκ προβλέπει την αυτονομία της Ανατολικής Ουκρανίας, την οποία οι ρωσόφωνοι αυτονομιστές κέρδισαν με τα όπλα (και την βοήθεια της Μόσχας).

Υπενθυμίζεται πως η Μόσχα ισχυρίζεται ότι το Κίεβο, ορμούμενο από τα εθνικιστικά στοιχεία στο εσωτερικό του, παραβιάζει την Συμφωνία του Μινσκ, σχεδιάζοντας στρατιωτική εισβολή στην Ανατολική Ουκρανία. Το ενδεχόμενο αυτό αποτελεί μία από τις “κόκκινες γραμμές” του Κρεμλίνου. Ο Μακρόν θύμισε στο Κίεβο πως «και αυτό δεσμεύεται από την Συμφωνία του Μινσκ», στην οποία αρχίζει να αναφέρεται πλέον όλο και πιο έντονα και η κυβέρνηση Ζελένσκι.

Προφανώς είναι κάτι που θα ήθελε να ακούσει ο Λαβρόφ από τον κ. Δένδια, όπως και την θέση του Έλληνα υπουργού για το «αδιαίρετο της ασφάλειας» που υποστήριξε ο Ρώσος πρόεδρος. Το “αδιαίρετο της ασφάλειας”, ένας όρος που ακούστηκε για πρώτη φορά τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, αφορά την δεύτερη “κόκκινη γραμμή” της Μόσχας: Την ένταξη της Ουκρανίας (και της Γεωργίας) στην Ατλαντική Συμμαχία. Πλέον η Μόσχα ζητά ξεκάθαρες δεσμεύσεις, μην θέλοντας να επαναλάβει το λάθος του Γκορμπατσόφ που είχε αρκεστεί στις προφορικές διαβεβαιώσεις των ηγετών της Δύσης.

Περιορισμένες οι δυνατότητες

Στην πραγματικότητα μοιάζει δύσκολο να αποκτήσει η Αθήνα μεσολαβητικό ρόλο στην ουκρανική κρίση, όπως επιδιώκει ο Έλληνας ΥΠΕΞ. Εξάλλου ούτε η αντίστοιχη προσπάθεια του Ταγίπ Ερντογάν στέφθηκε με επιτυχία, την ίδια τύχη θα έχει και η απόπειρα του κατά την προσεχή επίσκεψη του Ρώσου προέδρου. Αν στην περίπτωση του Ερντογάν η Μόσχα έχει στο μικροσκόπιο τις πωλήσεις drones στο Κίεβο και την τουρκική υποστήριξη στους Τατάρους στην Κριμαία, στην περίπτωση της Ελλάδας, στο μικροσκόπιο των Ρώσων έχει μπει η αμερικανική παρουσία στην Αλεξανδρούπολη που λειτουργεί ως ανάχωμα στην παρουσία των Ρώσων στην Μαύρη Θάλασσα.

Από την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Μόσχα, η Ελλάδα έδειξε πως επιδιώκει μια επανεκκίνηση των ελληνορωσικών σχέσεων, έπειτα από το επεισόδιο με την απέλαση των Ρώσων διπλωματών από την απερχόμενη κυβέρνηση. Προφανώς αυτή η επανεκκίνηση δεν θα  πραγματοποιηθεί με μία ενδεχόμενη πολεμική κλιμάκωση στην Ουκρανία. Η χώρα μας θα υποχρεωθεί να στοιχηθεί υπό την Δύση, κάτι που αναμένουν οι Ρώσοι, ασχέτως των επιθέσεων φιλίας που πραγματοποιούν, με τον Λαβρόφ να κάνει αναφορά μέχρι και στον… Καποδίστρια.

Προφανώς και λόγω του Κυπριακού, η Ελλάδα σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υποστηρίξει την ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας, αλλά δεν έχει κανέναν λόγω να συνταχθεί με την Πολωνία και την Βαλτική σε μία ψυχροπολεμική αντιμετώπιση της Μόσχας. Αυτό περιμένουν να ακούσουν οι Ρώσοι, γνωρίζοντας πως οι πιθανότητες για την όποια ελληνική μεσολάβηση στο Ουκρανικό είναι εξαιρετικά περιορισμένες.