Η εκπαίδευση έχει ανάγκη μεταρρυθμίσεων όχι παιδονόμων

Το Υπουργείο Παιδείας οφείλει να συζητήσει με τους μαθητές των Λυκείων και των Γυμνασίων, συντονισμένα, με ευθύτητα, ήπια και δημόσια. Να πραγματοποιήσει έναν οργανωμένο και πανελλαδικό δημόσιο διάλογο. Να διευκρινίσει τις θέσεις της πολιτείας για τα αναγκαία υγειονομικά μέτρα, να απαντήσει με σαφήνεια στα αιτήματά τους και να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο συμφωνίας για την εκπαίδευση με δεσμευτικό μέσο-βραχυχρόνιο ορίζοντα.

Είναι κοινός τόπος ότι η Παιδεία πάσχει. Το ζήτημα αυτό δεν μπορεί να λυθεί με τη νεολαία αντίπαλη, αλλά συμμετέχουσα και συνεργαζόμενη ενεργά. Λύσεις του τύπου ”αποφασίζομεν και διατάσσομεν”, λύσεις ”αφ΄ υψηλού” απέναντι σε μια πολλαπλά απογοητευμένη νεολαία, οξύνουν τις εξελίξεις και εξωθούν σε διεύρυνση των κινητοποιήσεων.

Η συλλήβδην επιθετική απόρριψη των μαθητικών κινητοποιήσεων, όπως και η σωρηδόν τυφλή οικειοποίηση τους, δεν αποτελούν ορθές, δίκαιες και θετικές στάσεις. Χρειάζεται διάλογος, που να καταλήξει σε συμφωνία, εδώ και τώρα! Ήδη, είναι αργά… Να προσθέσουμε όμως και κάτι τελευταίο, αλλά σημαντικό.

Δεν είναι δυνατόν κάθε κυβέρνηση να κάνει και μία ”μεταρρύθμιση” στην Παιδεία. Αυτό το ”κλωτσοσκούφι” πρέπει να τελειώσει. Αν η Παιδεία είναι, όπως και ο τίτλος του υπουργείου αναφέρει εθνική και η πολιτική στον κρίσιμο αυτό τομέα οφείλει να είναι εθνική, στην ουσία της, στη διαμόρφωσή της και στην εφαρμογή της.

Τουτέστιν: απαιτείται μία μεσό-μακροπρόθεσμη (δεν μπορεί να αλλάζει κάθε χρόνο, ή από κάθε υπουργό), διακομματική και με ευρύτατη πλειοψηφία, κοινωνική-εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, με ευρύτατη συμμετοχή των εμπλεκόμενων και των ενδιαφερόμενων φορέων της εκπαίδευσης, της νεολαίας, των παραγωγικών δυνάμεων, των περιφερειών και της αυτοδιοίκησης .

Τέλος υπουργός Εθνικής Παιδείας, πρέπει να είναι μία προσωπικότητα ολκής, διακομματική, με ουσιώδη υπηρεσία στο χώρο της Παιδείας, με διεθνή αναγνώριση και κύρος, με βαθιά γνώση και έμπρακτη πείρα σχεδιασμού και εφαρμογής στα σύγχρονα εκπαιδευτικά συστήματα.