Δημαρχείο Ρίγας: Δεν θέλουμε ονόματα Ρώσων συγγραφέων στους δρόμους – “Τι έκαναν αυτοί για τη Λετονία;”

Το αντιρωσικό μένος δεν στάθηκε στη μετονομασία της λεωφόρου Μόσχας, που είχε ονομαστεί έτσι μετά την ήττα του Χίτλερ στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι δημοτικοί σύμβουλοι δεν θέλουν ούτε καν λογοτεχνικό ή επιστημονικό ρωσικό όνομα στους δρόμους τους, παρότι οι περισσότεροι από τους λόγιους που μέχρι τώρα είχαν το όνομά τους σε κάποιους δρόμους της πόλης της Ρίγας, δεν συνδέθηκαν ποτέ με το σοβιετικό καθεστώς.

Στις ενστάσεις κάποιων, απάντησαν ότι όλοι αυτοί οι μεγάλοι συγγραφείς και διάσημες προσωπικότητες της Ρωσίας, των οποίων τα ονόματα θα αφαιρεθούν από τα οδόσημα «δεν είχαν καμιά σχέση με τη Λετονία, δεν είχαν εργαστεί ποτέ εκεί και ουδέποτε είχαν αναφέρει Λετονούς στα έργα τους».

Η Λεττονία, μια χώρα με 2 εκατ. κατοίκους, μετά την κυριαρχία των Γερμανών εκεί, πέρασε στην κυριαρχία των Πολωνών και των Λιθουανών. Μετά τον πόλεμο Πολωνίας-Σουηδίας,  τέθηκε υπό σουηδική κυριαρχία και μετά το 1795 το μεγαλύτερο τμήμα της περιοχής πέρασε στη ρωσική αυτοκρατορία και η Ρίγα έγινε ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της.

Το 1915 τμήμα της κατακτήθηκε πάλι από τους Γερμανούς και το 1918 η χώρα ανεξαρτητοποιήθηκε. Ομως συνεχίστηκε η αναταραχή καθώς πλέον ξέσπασε εμφύλιος, μεταξύ ενός Λετονού γαιοκτήμονα που είχε αναδειχθεί σε πρόεδρο, της φιλοσοβιετικής κυβέρνησης άλλου Λετονού ο οποίος υποστηριζόταν από τον Κόκκινο Στρατό και των γερμανικών δυνάμεων που υποστηρίζονταν από το στρατό της Γερμανίας, ενώ ρόλο έπαιξαν και οι Πολωνοί.

Το 1941 οι Γερμανοί σε συνεργασία με τη φιλοναζιστική κυβέρνηση που εγκαθίδρυσαν, εξόντωσαν πάνω από 75.000 Εβραίους που ζούσαν στη Λετονία. Το 1944 οι μισοί Λετονοί πολεμούσαν στο πλευρό των Γερμανών και οι άλλοι μισοί, στο πλευρό των Ρώσων ή Σοβιετικών. Η χώρα απέκτησε την πλήρη ανεξαρτησία της το 1991. Τότε περίπου το 72% των κατοίκων ήταν Λετονοί και το 20% Ρώσοι.