Μπορούν να έχουν κυβερνητικό μέλλον το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ;

Όποιος κατάλαβε θα πρέπει να αντιδράσει ανάλογα με το μήνυμα της συντριπτικής πλειοψηφίας. Η κοινωνία διοργάνωσε τις μεγαλύτερες πολιτικές συγκεντρώσεις που έγιναν ποτέ. Αυτό είναι το δεδομένο. Αντίστοιχη οφείλει να είναι και η αντίδραση των θεσμών και των κομμάτων. Οτιδήποτε λιγότερο θα είναι κατώτερο των περιστάσεων.

Τώρα, παίρνουν αυτοί τη σκυτάλη. Για να τα κάνουν όλα αλλιώς. Να μην επαναλάβουν τίποτα από τα ίδια. Η εμπιστοσύνη που απολαύουν από την κοινωνία είναι μηδενική. Τώρα θα φανεί ποιος μπορεί και ποιος δεν μπορεί. Ο χρόνος μετράει ήδη αντίστροφα.

Η κυβέρνηση δεν θέλει να πάρει το μήνυμα

Η κυβέρνηση αρνείται να πάρει το μήνυμα. Εάν ήθελε, θα έκανε το αυτονόητο για κάθε δημοκρατική πολιτεία. Όμως, δεν παραιτήθηκε. Παριστάνει ότι δεν έγινε τίποτα. Σαν να διοργάνωσε αυτή τα συλλαλητήρια. Η απόλυτη κοροϊδία. Το αρχικό σχέδιό της ήταν να μην πάει ο κόσμος στις συγκεντρώσεις. Έκανε ότι μπορούσε για να μην κατέβουν οι πολίτες στις πλατείες. Αφού απέτυχε παταγωδώς, προχώρησε στο Plan-B. Αποφάσισε να τις αδειάσει.

Έτσι διέλυσε τις συγκεντρώσεις στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Όπως δήλωσε η ηρωίδα Μαρία Καρυστιανού: «Τα δακρυγόνα σε μια ειρηνική συγκέντρωση νέων, ηλικιωμένων οικογενειών, ενάρετων πολιτών, ΔΕΝ είναι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ κύριε ΠΘ. Και η Δικαιοσύνη, την ηγεσία της οποίας εσείς έχετε διορίσει, έχει γίνει ο συνεργός του εγκλήματος των Τεμπών και της συγκάλυψης του!»

Η κυβέρνηση έχει κολλήσει. Ακόμα και αυτόν που οργάνωσε τη συγκάλυψη στη Βουλή αρνήθηκε να αποσύρει από Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Επαναλαμβάνει όσα έλεγε δύο χρόνια πριν. Σαν να μη μεσολάβησε τίποτα. Αν δεν μπλοφάρει, θα κάνει ακόμα έναν ανασχηματισμό με μεταχειρισμένα υλικά. Μπορεί να επαναφέρει και τους γνωστούς νταραβεριτζήδες. Λίγο ΠΑΣΟΚ, λίγο δεξιά και το αγόρι μου! Αδιαφορεί για τη μεγάλη πλειοψηφία.

Άλλωστε, το 70%  έως 80% δεν πιστεύει ότι με αυτή την κυβέρνηση μπορεί να αποδοθεί Δικαιοσύνη. Από εδώ και πέρα θα εστιάσει μόνο στους δύο εκατομμύρια πολίτες που θα σκεφτόντουσαν ακόμα να την ψηφίσουν. Στη δική της κοινωνική μειοψηφία. Ελπίζει στην πολυδιάσπαση και την αποχή. Ποντάρει στην έλλειψη εναλλακτικής πρότασης ηγεσίας. Αφού δεν την παίρνει να αλλάξει, πάει έτσι και όπου βγει. Με τον κίνδυνο να χάσει από τον Κανένα.

Η αντιπολίτευση δεν έχει χρόνο

Με αυτό ως δεδομένο, πλέον κρίνεται πρωτίστως η αντιπολίτευση. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, η μπάλα είναι στο γήπεδό της. Τα πράγματα δεν είναι όπως ήταν. Τα δεδομένα έχουν τροποποιηθεί δραματικά. Έχει τα πρόσωπα που θα επιβάλλουν στην κυβέρνηση να παραιτηθεί; Πως θα αντιδράσει στο θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας; Μπορεί να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις; Ή θα αποδειχτεί κατώτερη των περιστάσεων; Πολύ σύντομα, το τοπίο θα ξεκαθαρίσει. Η πλύση εγκεφάλων από την πλευρά της κυβέρνησης θα είναι καταιγιστική. Θα κάνουν τη νύχτα μέρα. Έχουν την ισχύ και τα χρήματα να το κάνουν.

Όποιο κόμμα εμφανιστεί με το ίδιο πρόσωπο και επαναλάβει όσα έκανε πριν από την 28^η Φεβρουαρίου θα καταποντιστεί. Ένα κόμμα θα κερδίσει το στοίχημα των επόμενων εκλογών. Αυτό που θα βγει τώρα και θα πει: «αυτός ή αυτή μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη.» Τόσο ξεκάθαρα, τόσο απλά. Από όσα λένε, προγραμματίζουν και κάνουν, τίποτα άλλο δεν έχει  τόση σημασία. Ούτε καν εάν συνεργαστούν. Αμέσως μετά την πρόταση δυσπιστίας αυτή είναι η μοναδική προτεραιότητα.

Η αντιπολίτευση χωρίζεται πλέον σε δύο κατηγορίες. Τα συστημικά και τα αντισυστημικά κόμματα. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, συστημικά είναι το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Συμβιβάστηκαν με το σύστημα και έγιναν συντηρητικά. Μαζί με τη ΝΔ αντιπροσωπεύουν το 50% της κοινωνίας. Τα συστημικά κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχουν χρονικά περιθώρια. Εκτός από σοβαρό πρόβλημα ηγεσίας, έχουν και σοβαρό πρόβλημα χρόνου. Η πρόταση δυσπιστίας, μετά από τρεις ημέρες, θα ολοκληρωθεί. Την επόμενη μέρα, τι γίνεται;

Εάν δεν καταφέρουν να καταθέσουν άμεσα μία άλλη πρόταση ηγεσίας, εάν δεν προτείνουν ένα άλλο πρόσωπο για τη διακυβέρνηση της χώρας, θα αρχίσουν σύντομα να χάνουν από παντού. Και από την Κυβέρνηση και από τα αντισυστημικά κόμματα της αντιπολίτευσης, Δεξιά και Αριστερά.

Οι πρόωρες εκλογές

Όταν βρει την κατάλληλη στιγμή, ο Κυριάκος θα προκηρύξει εκλογές. «Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα», δήλωσε σχετικά. Τότε, εάν υποψήφιοι πρωθυπουργοί είναι οι σημερινοί τους αρχηγοί, ενώ προεκλογικά θα λένε ότι μπορούν να τις κερδίσουν, θα διαψευσθούν από τα αποτελέσματα. Εάν αφήσουν κάτι τέτοιο να συμβεί, θα έρθει η δική τους καταστροφή. Γιατί δεν έχουν δικαίωμα να χαρίσουν, με τα λάθη και τις ελλείψεις τους, μια τρίτη συνεχόμενη τετραετία στη ΝΔ. Θα είναι μια ιστορική αποτυχία.

Με αυτή την εντύπωση και μόνο, οι πολίτες θα τους μαυρίσουν. Αν δεν δώσουν τώρα μια λύση στο πρόβλημα ηγεσίας, θα αντιμετωπίσουν το απόλυτο αδιέξοδο. Στις δεύτερες εκλογές που θα ακολουθήσουν, δεν θα τους εμπιστευτούν ούτε τα μέλη τους. Θα ψηφίσουν και αυτά, είτε τη ΝΔ, είτε αντισυστημικά.

Συνεπώς, τα συστημικά κόμματα της αντιπολίτευσης οφείλουν να μη χαρίζουν άλλο χρόνο στη ΝΔ και να εστιάσουν όλη την προσοχή τους σε ένα μόνο θέμα. Στην εύρεση του κατάλληλου προσώπου που μπορεί αμέσως να πείσει τους πολίτες ότι ξέρει και μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη. Εκτός και αν υπάρχουν κάποιοι που παίζουν διπλό παιχνίδι. Που κοιτάνε μόνο την πάρτη τους. Που κλείνουν το μάτι ακόμα και σε μια Grosse Koalition.

Από την αντίδραση των συστημικών κομμάτων της αντιπολίτευσης στις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις για τα Τέμπη θα κριθεί η πορεία των δεξιών και αριστερών κομμάτων που είναι συνολικά αντίθετα στο σύστημα, στο παλιό καθεστώς. Τα αντισυστημικά κόμματα της αντιπολίτευσης αντιπροσωπεύουν ήδη συνολικά το άλλο 50% της κοινωνίας. Εάν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίσουν τον ύπνο του δικαίου, αυτό το ποσοστό θα καταγραφεί στην κάλπη. Τότε, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχουν λόγο να υπάρχουν. Θα έχει διαμορφωθεί ένα διαφορετικό πολιτικό σκηνικό.