Χρειάζονται νέα υλικά για διεύρυνση του ΑΚΕΛ

Αλλάζει το ΑΚΕΛ; Θέλει να αλλάξει; Μπορεί να αλλάξει; Θα αλλάξει με τα όσα εξήγγειλε ο Στέφανος Στεφάνου; Θα είναι μια κίνηση διεύρυνσης ή μια μετάλλαξη; Τα ερωτήματα είναι πολλά. Εάν ο στόχος είναι να μετεξελιχθούν σε Πολιτική Πλατφόρμα οι Νέες Δυνάμεις, που έφθασαν μέχρι του σημείου να “φιλοξενήσουν” πρόσωπα που είδαν το ΑΚΕΛ ως ψηφοδέλτιο ευκαιρίας, τότε οι προσδοκίες είναι ήδη χαμηλά.

Θα είναι μια Πλατφόρμα, στην οποία μπορούν να χωρέσουν όλοι, με σημείο αναφοράς το προεκλογικό πρόγραμμα του Ανδρέα Μαυρογιάννη; Αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι κριτήριο, καθώς ένα προεκλογικό πρόγραμμα δεν μπορεί να θεωρείται πολιτικό πλαίσιο για ένα κόμμα. Oι εκλογές του 2023 έχουν κριθεί και προφανώς οι προεδρικές του 2028 δεν μπορούν να γίνουν με ετεροχρονισμένη συνταγή προηγούμενης πενταετίας. Προφανώς στο ΑΚΕΛ έχουν ενθαρρυνθεί από το ποσοστό που συγκέντρωσε στο δεύτερο γύρο των τελευταίων προεδρικών εκλογών ο κ. Μαυρογιάννης. Αλλά και πάλιν τούτο δεν είναι κριτήριο, καθώς κάθε εκλογική αναμέτρηση έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και οι συγκυρίες της περιόδου αυτής σαφώς και επηρεάζουν.

Δεν έγινε μάθημα το εκλογικό πάθημα του 2018 όταν το ΑΚΕΛ ακολούθησε τη συνταγή του 2013; Στην προκειμένη περίπτωση, ένα μέρος της εκλογικής βάσης του ΔΗΣΥ, για τους γνωστούς λόγους, ψήφισε τον υποψήφιο, τον οποίο στήριζε το ΑΚΕΛ. Αυτοί οι ψήφοι είναι προφανώς δανεικοί. Το μοντέλο, που εξαγγέλθηκε παραπέμπει σε εκείνο του ΣΥΡΙΖΑ με τις “Προοδευτικές Δυνάμεις”. Το ΑΚΕΛ δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ, αλλά υπάρχει μια τάση στο κόμμα, που φλέρταρε με τις λογικές αυτές. Την ίδια ώρα, που μια άλλη τάση θεωρεί πως θα πρέπει να γίνουν ΚΚΕ. Είναι σαφές πως πέραν από την ιστορία του κόμματος, την οποία επικαλούνται γιατί είναι αυτή που διαχρονικά έδινε το “καύσιμο” για να είναι ψηλά τα ποσοστά, εκείνο που κρίνεται είναι η πολιτική, οι προτάσεις. Άλλωστε οι γενιές αλλάζουν και η σύνδεση τους με την ιστορία είναι χαλαρή.

Το ΑΚΕΛ είναι συστημικό κόμμα, το απέδειξε όταν ήταν σε κυβερνητικά σχήματα, όταν κυβέρνησε, αλλά και βρισκόμενο στην αντιπολίτευση. Η σχέση του με την αστική τάξη, τα οικονομικά κατεστημένα δεν είναι μυστικό. Όπως ανέφερε και ο Στέφανος Στεφάνου, «το Κόμμα πολιτεύτηκε χωρίς να εγκλωβίζεται σε ατέρμονες θεωρητικές αναλύσεις αλλά, κυρίως με πυξίδα τις ανάγκες και τα διακυβεύματα της εποχής, επικεντρώθηκε στην πολιτική πράξη». Γι’ αυτό και δεν είχε τα χαρακτηριστικά κομμάτων της ίδιας ιδεολογίας. Γι’ αυτό και πολλές φορές κινήθηκε στα όρια του ρεβιζιονισμού. Ο Γ.Γ., εάν σωστή είναι η ανάγνωση που γίνεται, αντιμετώπισε το ιδεολογικό πλαίσιο, τον Μαρξισμό, ως εργαλείο παρά ως δόγμα και έδωσε έμφαση στην ισχυροποίηση των κοινωνικών ερεισμάτων. Κι αυτό, το τελευταίο, μπορεί να επιτευχθεί με εγκατάλειψη κάθε λογής δογματισμού.

Μία από τα ίδια η σύναξη 

Η σύναξη της περασμένης Τετάρτης δεν είχε εκπλήξεις ως προς τις παρουσίες. Μόνο με τους παρόντες δεν μπορεί να γίνει η διεύρυνση. Χρειάζονται ανοίγματα προς την κοινωνία, με συγκεκριμένη, συνολική πρόταση. Όχι μόνο “αντί”, αλλά προτάσεις που να επιλύουν προβλήματα, στη βάση μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης, ενός πλαισίου εξουσίας. Αυτό δεν υπάρχει σήμερα.

Το πολιτικό σύστημα χρειάζεται ένα μεγάλο κόμμα στην αντιπολίτευση, όπως είναι το ΑΚΕΛ. Ωστόσο, μόνο μια καλή αντιπολίτευση, σοβαρή και όχι μονίμως αρνητική, μπορεί να γίνει κυβέρνηση. Το ΑΚΕΛ για να ενισχυθεί, πρέπει να σταματήσει πρώτα τη συρρίκνωση. Αυτό θα γίνει μέσα από την αυτοκριτική. Και για επιλογές αλλά και για τα όσα έγιναν κατά τη διάρκεια της δικής τους διακυβέρνησης. Κυρίως εκείνα, που πρόθυμα θα έκανε μια δεξιά διακυβέρνηση.

Όπως, για παράδειγμα, η πρόσκληση προς τρόικα, μνημόνια, εκπτώσεις σε δικαιώματα όπως ΑΤΑ (την οποία για να μην ξεχνιόμαστε πλέον απολαμβάνει μόνο μια κατηγορία υψηλόμισθων), πέναλτι στο 12% στη σύνταξη από το 63ο έτος κλπ. Την ίδια ώρα, δεν μπορεί να θέλουν να καταστεί το ΑΚΕΛ ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, ακόμη κι εάν θεωρούν ότι υπάρχει κενό στο χώρο αυτό. Αυτά είναι ξεπερασμένα. Η διεύρυνση περνά και μέσα από συμμαχίες με όμορες δυνάμεις, με τις οποίες απέκοψε γέφυρες το ΑΚΕΛ. Μόνο έτσι θα μπορέσει να επανέλθει στην εξουσία. Την ίδια ώρα, θα πρέπει να αφουγκραστεί την εκλογική του βάση και σε σχέση με την ακολουθούμενη πολιτική του στο Κυπριακό. Δεν μπορεί να επιμένει σε ακραίες θέσεις στις οποίες επιμένουν απομονωμένες ελίτ.

Υ.Γ.: Η επιλογή του νέου εμβλήματος δεν προσφέρει οτιδήποτε. Μοιάζει με “προσωρινό”, “εκλογικό” και παραπέμπει σε λανσάρισμα εταιρείας. Η αλλαγή δεν έρχεται μόνο με λογότυπο. Θέλει ρήξη και τόλμη. Και ασφαλώς όλα θα κριθούν εκ του αποτελέσματος.