Όταν είμαστε στα papers αναμενόμενο να ενδιαφερθεί και το Χόλιγουντ

Η χαμένη αξιοπιστία της χώρας. Η χώρα με την πλάτη στον τοίχο. Μια ιστορία που ταλανίζει την Κύπρο εδώ και χρόνια την τοποθετεί ενίοτε στο στόχαστρο διεθνώς. Κι όλα αυτά όχι γιατί είμαστε μικρή χώρα και… όπου μικρός και η μοίρα του, αλλά επειδή δεν διορθώνονται οι στρεβλώσεις, οι παθογένειες.

Πρόκειται για την ίδια χώρα στην οποία οι ηγεσίες δέχονται να καθίστανται οι πολίτες πειραματόζωα. Και στο Κυπριακό με φαεινές ιδέες πρώτης –και πρωτόγνωρης– εφαρμογής ανά το παγκόσμιο με πατέντα εσαεί διαχωρισμού. Και στην οικονομία με τη γνωστή ιστορία με το “κούρεμα” καταθέσεων και την ισοπέδωση του τραπεζικού συστήματος.

Το πείραμα έγινε μόνο στην Κύπρο και έκτοτε τέλος. Και στις δυο περιπτώσεις –Κυπριακό και οικονομία– το στοιχείο της εξάρτησης των έξωθεν “σωτήρων”, που “γνωρίζουν καλύτερα”, είναι δεδομένο. Η χώρα σύρεται από τους εσωτερικούς παίκτες, που έχουν ιδεολογία το χρήμα, και από εξωτερικούς, που απομυζούν για τα δικά τους συμφέροντα την Κύπρο. Το έλλειμμα αξιοπιστίας είναι το σαράκι που τρώει τη χώρα. Κάθε φορά που βγάνουν στη δημοσιότητα κάθε λογής papers οι πλείστοι αναζητούν να βρουν “Κύπρος”.

Papers, χόλιγουντ και δυσφήμιση

Ακόμη και σε χολιγουντιανές ταινίες έγινε σενάριο η χώρα. Όταν πρόκειται για μια περίεργη συναλλαγή ακούγεται το “Cyprus”. Και δεν πρόκειται για διαφήμιση, αλλά για δυσφήμιση. Η αξιοπιστία μιας χώρας συνδέεται με την αξιοπιστία των ηγεσιών της, του πολιτικού συστήματος εν γένει. Και δεν είναι σημερινό το θέμα. Περνά η χώρα από τις κρίσεις, εθνικές, κοινωνικές και οικονομικές, αλλά τα παθήματα σπανίως γίνονται μαθήματα. Προφανώς δεν θέλουν να πάρουν τα μηνύματα.

Από την πρόσφατη συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών εκτός από τις αντιπαραθέσεις προέκυψε πως υπάρχει έλλειψη αρμοδιότητας εποπτικού ελέγχου. Όταν έγινε λόγος για έλεγχο κοίταζε ο ένας αρμόδιος τον άλλο. Πώς διαχειρίζονται υποθέσεις φοροδιαφυγής, ξεπλύματος χρήματος και άλλων παρεμφερών ζητημάτων που αφορούν σε πτυχές του οικονομικού εγκλήματος;

Και υπάρχει έλλειψη, κενό, μήπως επειδή στη χώρα αυτή δεν έτυχε ποτέ να γίνει ξέπλυμα χρήματος; Δεν θεωρούν ότι υπάρχει γενικώς οικονομικό έγκλημα και ως εκ τούτου δεν χρειάστηκαν μηχανισμοί και διαμοιρασμός αρμοδιοτήτων; Θα κάνει την έρευνα ο Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος για να διαπιστώσει εάν δυο δικηγορικά γραφεία –το ένα εκείνο που φέρει το όνομα του Προέδρου της Δημοκρατίας– εφαρμόζουν τους κανονισμούς. Και μετά;

Χαμένη αξιοπιστία

Αυτά που βγαίνουν στη δημοσιότητα δεν μπορεί να έχουν αιφνιδιάσει όλους αυτούς που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των αντιπαραθέσεων. Όλους αυτούς που θέλουν να κερδίσουν στα σημεία σε μια… ελεύθερη πάλη, που σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται με σημαδεμένα χαρτιά. Μερικοί εξ αυτών χασκογελούσαν (στην κυριολεξία) όταν κατάφερναν να μπουν στην αλυσίδα της συναλλαγής. Κατάφερναν και τα άρπαζαν από τους ενδιαφερόμενους. Κατάφερναν να… τους πείσουν να αφήσουν τα λεφτουδάκια τους στη νήσο των… αγίων. Πάντα σε αυτά τα ζητήματα υπάρχουν και οι πολιτικές ευθύνες.

Υπάρχει και η χαμένη ευθιξία, που είναι άλλο σαράκι, που κατατρώει τη χώρα. Ξεσπά μια πυρκαγιά, δεν μπορούν να την ελέγξουν επειδή δεν υπάρχει οργάνωση ή δεν υπήρχε σχέδιο και… φταίει η κλιματική αλλαγή. Γινόταν προ του 2013 πάρτι από τις τράπεζες, το ELA (παροχή επείγουσας ρευστότητας) να δεις χειραγωγήσεις και ο λογαριασμός πήγε απευθείας στους πολίτες.

Για τους πρωταγωνιστές ούτε… γάτα ούτε ζημιά. Δεν αποδεικνύεται τίποτε, αποφάνθηκε η Δικαιοσύνη. Αλλά και με τα “χρυσά διαβατήρια” αυτό που έγινε ήταν το πάρτι της γνωστής αλυσίδας των συναλλαγών. Το πάζλ συμπληρωμένο με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Κι όλο αυτό που στήθηκε για να στηρίξει την οικονομία στήριξε το γνωστό σύστημα και διέσυρε τη χώρα. Και οι διαχειριστές σφυρίζουν αδιάφορα.

Ο ιός της αμνησίας

Ο κατάλογος των σκανδάλων μεγάλος. Κάθε φορά που βγαίνει ένα στη δημοσιότητα γίνεται “χαλασμός” και μετά ξεχνιέται στην… καθημερινότητα. Κι αυτά που αφορούν σε εσωτερικές ματσαράγκες και εκείνα που κάνουν ρεζίλι τη χώρα. Γιατί, δυστυχώς, επικρατεί ο ιός της αμνησίας. Και στην κοινωνία και θεσμικά (εδώ το έγκλημα του πραξικοπήματος έχει ξεχαστεί και πρωταγωνιστές έγιναν σημαντικοί πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες με επιρροή).

Ακόμη και τα συγγνώμη που ψελλίζουν κάποιοι είναι μεσοβέζικα, με καθυστέρηση και με εξηγήσεις που τετραγωνίζουν τον κύκλο. Το λένε επειδή τους το είπε ο επικοινωνιολόγος, για να ξεφύγουν από τον ασφυκτικό κλοιό της κριτικής. Όλα αυτά που βιώνουμε με τα Pandora papers και όσα προηγήθηκαν ή και θα ακολουθήσουν είναι… μικρά για να γίνουν ανατροπές.

Άλλωστε η αλυσίδα της συναλλαγής είναι ισχυρή, έχει πολιτικές και οικονομικές πλάτες. Οι νυν κυβερνώντες βλέπουν συνωμοσίες και επιχειρούν να αλλάξουν την ατζέντα. Η ΔΕΠΕ (Δικηγορική Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης) να είναι καλά –με επώνυμη ή όχι ταμπέλα– και τα άλλα ξεχνιούνται, είναι η γνωστή επωδός των πρωταγωνιστών. Επενδύουν στον ιό της αμνησίας.