Παίζουν το κεφάλι τους ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ – Ελπίζουν στους πελάτες τους

Μια εβδομάδα πριν τον πρώτο γύρο των εκλογών, με βάση τις μετρήσεις -που δεν είναι εκλογικό αποτέλεσμα- τα δυο μεγάλα κόμματα, φαίνεται ότι παίζουν το… κεφάλι τους. Φαίνεται πως ένα από τα κόμματα, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, θα μείνει εκτός δεύτερου γύρου. Αυτό θα γίνει για πρώτη φορά και αναμένεται ότι θα προκληθούν αναταράξεις. Αρχικά τα φώτα θα πέσουν, μοιραία, στον τρίτο και στη συνέχεια στο δεύτερον.

Το σκηνικό, που έχει διαμορφωθεί είναι αποτέλεσμα της αλαζονείας των μεγάλων και της τάσης να κρύβουν κάτω από το χαλί τα προβλήματα. Από το 2011 και εντεύθεν, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ έχασαν περίπου 40.000 ψήφους έκαστο. Πώς αντέδρασαν, τι έκαναν για να επαναφέρουν τους ψηφοφόρους; Η αποχή, παρά τα όσα λέγονται συνήθως το βράδυ των εκλογών, οι κλάψες και οι εκκλήσεις προς τους πολίτες, δεν τους απασχολεί. Γίνεται για το θεαθήναι.

Προκύπτει πως ούτε η μείωση των ποσοστών τους απασχολεί. Άλλωστε το γεγονός ότι οι ψήφοι αυτοί δεν “μεταναστεύουν” σε άλλα κόμματα, λόγω της αδυναμίας του λεγόμενου ενδιάμεσου να απορροφήσει τις διαρροές των μεγάλων, προκαλούσε εν πολλοίς εφησυχασμό. Αυτή είναι η μια διάσταση. Η άλλη, είναι οι ακολουθούμενες πολιτικές. Το κυβερνών κόμμα έχει να “υπερηφανεύεται” για πολλά. Η κοινωνία τι εισπράττει από όλα αυτά;

Για όσους δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, μπορούν να περιγράφουν κατορθώματα και να επικαλούνται αριθμούς και στατιστικά. Όσοι είναι μεροδούλι μεροφάι, δεν εντυπωσιάζονται από όλα αυτά. Βλέπουν τις τσέπες τους, που αδειάζουν εύκολα και κωφεύουν στα υπόλοιπα. Από την άλλη, το μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης, βιώνοντας μια παρατεταμένη κρίση ταυτότητας, δεν κατάφερε να επιτύχει συνεργασίες. Από την μια οι ερασιτεχνισμοί στην εκλογή του Προέδρου της Βουλής, οι δυστοκίες στην επιλογή του υποψήφιου και από την άλλη οι πολιτικές της μοναχικής πορείας, συνθέτουν τη μεγάλη εικόνα. Είναι σαφές πως εάν το ΑΚΕΛ χάσει για τρίτη φορά προεδρικές εκλογές, το πρόβλημα θα είναι μεγάλο.

Το φαινόμενο Χριστοδουλίδη

Και τα δυο αυτά κόμματα δεν μέτρησαν σωστά τον κύριο αντίπαλό τους, τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Τον περίμεναν να “ξεφουσκώσει” και να χαθεί στην πορεία, να βρεθεί στα αζήτητα. Είχαν πολλά παραδείγματα να επικαλεστούν από το παρελθόν. Αυτό σημαίνει ότι έκαναν λάθος ανάγνωση. Μια άλλη ανάγνωση θα οδηγούσε και στη διαμόρφωση άλλων δεδομένων στην εκλογική αναμέτρηση. Τούτο επιβεβαιώνει την απόσταση που υπάρχει μεταξύ πολιτών και ηγεσιών. Κι αυτό δεν βγάζει έξω τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, που εξ ανάγκης φαίνεται να ακολούθησαν το ρεύμα. Ούτως ή άλλως μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων τους επέλεξε πριν από αυτά τα κόμματα.

Ανεξαρτήτως των προεδρικών εκλογών, του αποτελέσματος, είναι προφανές πως το πολιτικό σύστημα χρειάζεται ένα ταρακούνημα. Στο παρελθόν επέλεξε να μην το… αισθανθεί. Φαίνεται πως τώρα δεν θα έχει επιλογή. Θα αναγκασθεί να αντιμετωπίσει τις πραγματικότητες. Κι αυτές δεν είναι οι εσωκομματικές ισορροπίες, οι τρικλοποδιές, αλλά οι κοινωνικές πραγματικότητες. Είναι προφανές πως χρειάζεται αλλαγή παραδείγματος. Το μείζον είναι πως το πολιτικό σύστημα πρέπει να εξυπηρετεί τους πολίτες και όχι το αντίθετο.

Οι πολίτες δεν χρειάζονται ένα πολιτικό σύστημα, που θα εναλλάσσεται απλώς στην εξουσία. Θέλουν λύσεις στην αντιμετώπιση της ακρίβειας και των μεγάλων οικονομικών δυσκολιών της καθημερινότητας. Αυτό δεν θα γίνει προφανώς από καθέδρας κι από ανθρώπους που δεν δούλεψαν στη ζωή τους. Οι πολίτες θέλουν προφανώς και ανατροπές στο Κυπριακό, με εγκατάλειψη των πολιτικών προσαρμογής στις τουρκικές αξιώσεις. Πολιτική δεν είναι η “μετριοπάθεια”, που θεωρεί δεδομένη την εξάρτηση από την Τουρκία και τη Βρετανία και την μετάπτωση του κράτους σε προτεκτοράτο, ακόμη και τώρα που είναι μέλος της ΕΕ.

Οι εκλογές είναι πολύ κοντά. Υπομονή μέχρι το αποτέλεσμα. Οι πολίτες θα κληθούν να κάνουν επιλογές, που προσφέρουν διεξόδους.

ΣΗΜ: Ποιοι χαριεντίζονται με το ΕΛΑΜ; Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις.