Γερμανικές παρεμβάσεις στην Ελλάδα – Από τον Μέρτεν στον Ράμα

Την παρέμβαση του αδίστακτου γερμανικού κράτους –όχι του μεγάλου λαού– έχομε ξαναδεί στην Ελλάδα στην διαβόητη υπόθεση του εγκληματία πολέμου Μάξ Μέρτεν, που είχε υποστηρίξει ο Γερμανός καγκελάριος Κόνραντ Αντενάουερ το 1956, απειλώντας τότε τον Έλληνα πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή με την διακοπή της γερμανικής “βοηθείας” εάν ο Μέρτεν δεν απολύετο πάραυτα από τις φυλακές Αβέρωφ, έπειτα από την πολύκροτη δίκη και καταδίκη του.

Και, βέβαια, το βάρος της πιέσεως ήταν τότε ασήκωτο. Ο γερμανικός εκβιασμός έπιασε. Ο Μέρτεν απηλευθερώθη με παράνομη αμνηστία, καθώς η εξασθενημένη ελληνική οικονομία απ’ την τετράχρονη γερμανική κατοχή και τον παραχθέντα εντεύθεν εμφύλιο δεν άντεχε την πολυτέλεια να εφαρμόσει το κράτος δικαίου με τίμημα την απώλεια των γερμανικών πιστώσεων, που εχρειάζετο η ανάπτυξή της κι η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του ταλαιπωρημένου ελληνικού λαού.

Ο Καραμανλής όχι μόνο δεν επεδίωξε να αναζητήσει τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις όπως η Ελλάς εδικαιούτο, αλλά προίκισε και τον Αντενάουερ με μία μπυραρία στην Αταλάντη, για να εξασφαλίσει την εύνοια του. Το ίδιο επιχειρείται και σήμερα απ’ τον καγκελάριο Όλαφ Σολτς: Εκβιάζεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης με διακοπή της κοινοτικής βοηθείας, που χρειάζεται για να επουλώσει τα τραύματα της ελληνικής οικονομίας απ’ την δεκαετία των αθλίων μνημονίων, γερμανικής πάλι εμπνεύσεως, εάν επιμείνει στον σεβασμό των ευρωπαϊκών αξιών, όπως το τεκμήριο αθωότητος παντός κατηγορουμένου, προτού αποδειχθεί η ενοχή από ανεξάρτητη Δικαιοσύνη.

Έκαστος εφ’ ω ετάχθη

Και ξέρουμε καλά, ότι ο εκλεγμένος δήμαρχος Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρης διαβιοί έγκλειστος στις αλβανικές φυλακές από 6μήνου, χωρίς δικαία δίκη και με χαλκευμένα στοιχεία ενοχής από την αστυνομία του Ράμα που ενέχεται σε πολλές παρανομίες (κατά δήλωσιν του πρώην πρωθυπουργού Μπερίσα). Απομένει να καταδειχθεί το συμφέρον γερμανικών επιχειρηματικών κύκλων στον Αυλώνα και του Ράμα στους Αγίους Σαράντα, για να πτοήσουν την αντίσταση των Βορειοηπειρωτών, οι περιουσίες των οποίων καταπατώνται συστηματικά από την αλβανογερμανική συντροφιά.

Η στάσις του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ήτο εν προκειμένω κρίσιμος: Εάν ενδώσει στους γερμανικούς εκβιασμούς, θα τον πάρει η κατηφόρα και στις προσεχείς ευρωεκλογές που θα τιμωρηθεί από τους ψηφοφόρους. Εάν, όμως, ως έχει κατ’ επανάληψη δηλώσει, εμείνει στο βέτο για την εισδοχή της Αλβανίας, εφ’ όσον παραβιάζεται το ευρωπαϊκό κεκτημένο, τότε, όχι μόνο θα τηρήσει την υπόσχεση του, αλλά και θα δώσει ένα μάθημα στους Γερμανούς ότι η μικρά Ελλάς έπαυσε να ενδίδει σε πολιτικούς εκβιασμούς, όπως κατά την εποχή Αντενάουερ-Μέρτεν. Σήμερα στηρίζεται από τα παιδιά της.

Εάν πάλι καταργηθεί το βέτο, όπως επιδιώκουν οι “μεγάλες” χώρες της ΕΕ, σεσημασμένες από το απάνθρωπο αποικιακό παρελθόν (της δε Γερμανίας από την γενοκτονία στη Ναμίμπια το 1910), τότε άλλο ένα “καρφί” θα έχει καρφωθεί στο φέρετρο της ευρωπαϊκής ενοποιήσεως. Για να αποδειχθεί πόσο δίκιο είχε ο βρετανικός λαός που με δημοψήφισμα ετάχθη προ εξαετίας υπέρ του Brexit.