Θα έρθει η ώρα για την πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό στην Ελλάδα;

Και βέβαια αυτό συμβαίνει, αφού εξαιρεθούν οι περίοδοι των τριών δικτατοριών, του Πάγκαλου το ΄22, του Μεταξά το ΄35 και των συνταγματαρχών του΄67, καθώς και τα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, θήτευσαν πολλές κυβερνήσεις, άλλες βραχυχρόνιες και άλλες έως και 4χρονης διάρκειας, καμία όμως με αρχηγό μια γυναίκα.

Καμία γυναίκα πρωθυπουργός

Σε όλες αυτές τις κυβερνήσεις πάντα ο πρωθυπουργός ήταν άνδρας με πρώτο εξ αυτών τον Ι. Καποδίστρια, που εξελέγη τον Απρίλιο του 1827 από την Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας. Ανατρέχοντας την πολιτική μας ιστορία βρίσκουμε να έχουν θητεύσει 90 τουλάχιστον πρωθυπουργοί. Το παράδοξο είναι πως στη χρονική αυτή διάρκεια των δύο περίπου αιώνων, οι Έλληνες πολίτες δεν αξιώθηκαν να τους υπηρετήσει ως πρωθυπουργός ούτε μία γυναίκα!

Ωστόσο, όλα αυτά τα χρόνια, η Δημοκρατία μας ευτύχησε με το να την υπηρετήσουν πολλές Ελληνίδες από θεσμικές πολιτικές θέσεις, όπως βουλευτές, υπουργοί, Γενικοί Γραμματείς, Νομάρχες αλλά και ως Δήμαρχοι! Ακόμη, κάποιες εξελέγησαν ως και αρχηγοί κόμματος, αρχής γενομένης το 1991 όταν αρχηγός του “Συνασπισμού” εξελέγη η Μαρία η Δαμανάκη. Έκτοτε, ως αρχηγοί κόμματος εξελέγησαν και άλλες γυναίκες, οι οποίες μάλιστα κατάφεραν να εκλέξουν αρκετούς βουλευτές στην ελληνική Βουλή.

Όμως το να έχουν διανυθεί σχεδόν δύο αιώνες δημοκρατίας στη χώρα μας, άλλοτε με διάθεση κραταιά και άλλοτε με ασθμαίνουσα, και να μην τολμήσουν τα Ελληνικά κόμματα και κατ΄ επέκταση οι Έλληνες πολίτες να εμπιστευθούν τη θέση του πρώτου πολίτη σε μία γυναίκα, κρίνεται τουλάχιστον ως έλλειμμα αντιπροσώπευσης. Η έννοια της δημοκρατίας δεν πρέπει να περιορίζεται ως μια τυπική εφαρμογή του διοικητικού μοντέλου, αλλά πρέπει να εκλαμβάνεται ως μια έννοια που εκφράζει βαθύτερες σκέψεις ανθρωπισμού και ευαισθησίας.

Γυναίκα πρωθυπουργός και κοινωνικό γίγνεσθαι

Έτσι λοιπόν, πρέπει να επεκτείνεται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, όπου όλα τα έμβια όντα δικαιούνται ισότιμη μεταχείριση και από τις συμπαντικές αλλά και από τις κοινωνικές δυνάμεις. Αυτή η ισότιμη συμμετοχή στο οντολογικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, είναι εκείνη που θα εξασφαλίζει την ισορροπία αλλά και συνάμα την πρόοδο των κοινωνιών!

Από την Αργεντινή, ως την Νορβηγία και την Ινδία: Ανατρέχοντας τα ιστορικά χρόνια βρίσκουμε λίγες φορές γυναίκες στο ρόλο του πρώτου πολίτη ενός λαού είτε από τη θέση της βασίλισσας είτε από της αυτοκράτειρας. Η βασίλισσα Κλεοπάτρα της Αρχαίας Αιγύπτου, η αυτοκράτειρα Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας αλλά και η βασίλισσα Ελισάβετ του πάλαι ποτέ ένδοξου Βασιλείου της Αγγλίας, ήταν οι πλέον αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις. Ωστόσο και οι τρεις τους βρέθηκαν σε αυτές τις θέσεις με κληρονομικό δικαίωμα και όχι από επιλογή των πολιτών τους.

Όμως, τα νεότερα χρόνια των Δημοκρατιών, στην παγκόσμια ιστορία, βρίσκουμε πολλές εκλεγμένες γυναίκες στη θέση του πρώτου πολίτη της χώρας τους, είτε ως πρωθυπουργούς είτε ως προέδρους Δημοκρατίας. Η Μ. Βρετανία, η Αργεντινή, η Σουηδία, η Δανία, η Φινλανδία, η Νορβηγία, η Γερμανία, η Λιθουανία, η Εσθονία, η Λετονία, το Ισραήλ, η Τουρκία, η Ιταλία, η Σρι Λάνκα, η Τυνησία, το Μπαγκλαντές, η Ινδία, το Πακιστάν, η Νέα Ζηλανδία αλλά και πρόσφατα το Μεξικό, έχουν κατά καιρούς εκλέξει γυναίκες προέδρους ή πρωθυπουργούς. Παρατηρούμε λοιπόν πως στο κλάμπ των χωρών αυτών συμπεριλαμβάνονται χώρες τόσο του δυτικού κόσμου, όσο όμως και του Τρίτου Κόσμου και αυτό δεν μας αφήνει το περιθώριο να θεωρήσουμε πως μια τέτοια επιλογή είναι χαρακτηριστικό του δυτικού πολιτισμού και μόνο.

Τα οφέλη από μια γυναίκα πρωθυπουργό

Εν τέλει όμως, αναλογιζόμαστε για το αν προκύπτει όφελος για μια κοινωνία ή ένα λαό, όταν θα εμπιστευτεί τη θέση του κυβερνήτη σε μια γυναίκα. Εκτιμούμε ότι με μια τέτοια επιλογή αποκαθίσταται και μια ισορροπία στις κοινωνικές διεργασίες. Ωστόσο μπορούμε να επισημάνουμε  κάποιες κομβικές παρατηρήσεις .

1. Σαν πρώτη παρατήρηση, θεωρούμε πως με μια τέτοια κίνηση, εκπληρώνεται ακόμα ένα θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα για το γυναικείο φύλο. Το ότι του δίνεται η ευκαιρία να αναδειχτεί σε πρωτεύοντα κοινωνικά ρόλο, τον οποίο εξ άλλου οντολογικά δικαιούται!
2. Σαν δεύτερη, θεωρούμε επίσης πως θα δοθεί η ευκαιρία εκπλήρωσης δυο τουλάχιστον  πλεονεκτημάτων που πηγάζουν από τη γυναικεία φύση και το ιδιαίτερο του ψυχισμού της. Το ένα είναι, η δυνατότητα των γυναικών για μεγαλύτερη ή βαθύτερη ενσυναίσθηση και το δεύτερο εκείνο της μεγαλύτερης αποτελεσματικότητάς τους στους χειρισμούς κορυφαίων θεμάτων.
3. Σαν τρίτη, εκτιμούμε πως η γυναίκα πρωθυπουργός, θα εμπιστευθεί σε περισσότερες γυναίκες κορυφαίες θέσεις ευθύνης και έτσι το κοινωνικό όφελος θα πολλαπλασιαστεί!
4. Σαν τέταρτη κομβική παρατήρηση, θεωρούμε πως η γυναίκα από τη φύση της και τον οντολογικό ρόλο που της προσέδωσε ο Δημιουργός, διαθέτει πολύ μεγαλύτερη ικανότητα στο να ανθίσταται και να μην υποκύπτει σε εκβιασμούς και σε θέλγητρα που καταλήγουν σε ενέργειες διαφθοράς και καταχρήσεων. Είμαστε λοιπόν σίγουροι πως με περισσότερες θέσεις ευθύνης σε γυναίκες θα ελαχιστοποιούνται οι υποθέσεις κυβερνητικής διαφθοράς.

Οι ώριμες συνθήκες

Εκτιμούμε πως στη χώρα μας, οι κοινωνικές στάσεις για την ισότητα των φύλων, σε συνδυασμό με τις πολύ δύσκολες δοκιμασίες που περνούσε η Δημοκρατία μας ολόκληρη σχεδόν την προηγούμενη 100ετία, δεν ήταν και τόσο ενθαρρυντικές. Έτσι δεν καλλιεργήθηκαν οι συνθήκες ώστε να προκύψει ο προβληματισμός γιατί δεν έχει προκύψει ποτέ Ελληνίδα πρωθυπουργός!

Σήμερα όμως πια, που η χώρα μας για πρώτη της φορά έχει περάσει μια 50ετία αδιατάραχτης δημοκρατίας και που ο κοινωνικός της χώρος  θεωρείται -τουλάχιστον στη θεωρία- ως Ευρωπαϊκός, εκτιμούμε πως διαθέτει τις δυνατότητες να προχωρήσει σε μια τέτοια ρηξικέλευθη τομή. Στο να εμπιστευθεί δηλαδή τις τύχες της, για πρώτη φορά στην ιστορία της, σε γυναίκα πρωθυπουργό! Πράγματι, θεωρούμε πως θα είναι μια μεγάλη τομή, όπου θα δοκιμαστούν τόσο τα αντανακλαστικά και οι αντοχές της Ελληνικής κοινωνίας, όσο και οι ευαίσθητες ισορροπίες στους θεσμούς και στις οικογένειες .

Σίγουρα μια τέτοια απόφαση των Ελλήνων πολιτών, θα εκληφθεί ως μία ιδιαίτερη προοδευτική κίνηση, που θα τονώσει το διεθνές κύρος της χώρας μας σε κοινωνικό τουλάχιστον επίπεδο, μιας και ετήσιες εκθέσεις τόσο της Διεθνούς Αμνηστίας όσο και του State Department των ΗΠΑ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη διαφθορά δεν είναι και τόσο ευνοϊκές για τη χώρα μας. Μένει λοιπόν να ευχηθούμε ώστε τα Ελληνικά πολιτικά κόμματα να προωθήσουν γυναίκες στα ανώτερα κλιμάκια τους, και γιατί όχι ακόμη και στη θέση του επικεφαλής τους. Αυτό όμως είναι και θέμα περισσότερο της Ελληνικής κοινωνίας και των πολιτών της, μιας και τα περισσότερα Ελληνικά πολιτικά κόμματα επιλέγουν εν τέλει τους αρχηγούς τους με απ΄ευθείας εκλογές από τα μέλη τους και όλους τους πολίτες που διάκεινται ευνοϊκά προς αυτά!