“Εκτός ύλης”: Μια παράσταση-κραυγή για τη δημοκρατία στην Ελλάδα

Μια κραυγή αγωνίας για την δημοκρατία στην Ελλάδα, αποτελεί το έργο του Κώστα Λεϊμονή “Εκτός ύλης”. Μια ανάγκη που έχει ο κάθε Έλληνας να φωνάξει για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, να πει πως «Αντιλαμβανόμαστε τα πάντα, αλλά καταφέρατε να μας κρατάτε φιμωμένους…» Αυτά επωμίστηκε ο συγγραφέας με αυτό το έργο του κι ερμήνευσε με εξαιρετική επιτυχία ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης.

Το θεατρικό αυτό έργο, είναι ένας μονόλογος, ο λόγος ενός βουλευτή στο βήμα της Βουλής, αφού πρώτα ανακοίνωσε την οριστική παραίτησή του από την πολιτική. Ένας ανατριχιαστικός απολογισμός. Ξεκίνησε να μιλά για την ζωή του από την παιδική του ηλικία μέχρις εκείνη την στιγμή, με την αλήθεια γυμνή, να ξεσκίζει με τον λόγο του τις συνειδήσεις και να σοκάρει.
«Μου άρεσε η δύναμη που αποκτούσα σταδιακά. Νόμιζα ότι είχα γίνει ένας μικρός θεός. Τι γλυκιά που είναι η άτιμη εξουσία…»

Αφού στην αρχή είχε κάποιες αντιστάσεις για την συμμετοχή του στις “ρεμούλες και τις μίζες” των συναδέρφων, στην πορεία ενέδωσε. Παρότι δούλεψε με μεγάλο ζήλο στον πολιτικό στίβο, παραμελώντας εντελώς την οικογένεια του, πλήρωσε πολύ σκληρά το τίμημα, αφού η σύζυγός του τον εγκατέλειψε και τα παιδιά του μεγάλα πια, δίχως την δική του συμμετοχή στο μεγάλωμά τους, έπαψαν ακόμα και να του μιλούν.

“Εκτός ύλης”

Περιγράφεται καυστικά και αληθινά, ως προκαθορισμένη, η ζωή και η πορεία ενός βουλευτή κυβερνώντος κόμματος στην Ελλάδα κι αυτό φαίνεται να ισχύει για χρόνια και χρόνια. Οι υποχρεώσεις απέναντι στο κόμμα και του ψηφοφόρους που εισρέουν καθημερινά στα γραφεία των βουλευτών για ρουσφέτια, μεγάλες. Ο προεκλογικός αγώνας πιέζει, αρχίζοντας ξανά, ακόμα και από την επόμενη μέρα των εκλογών. Έτσι, γράφουν έναν κατάλογο με είκοσι, τριάντα υποσχέσεις για την χαμηλή τάξη για να τηρήσουν τρεις. Έναν κατάλογο με δέκα είκοσι υποσχέσεις για την μεσαία τάξη για να τηρήσουν τις δύο και έναν κατάλογο με μια και μοναδική υπόσχεση για την υψηλή τάξη, ότι θα μείνει ανεπηρέαστη.

Μίλησε για όλα τα παγιωμένα αρνητικά στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας. Για το χάσιμο της έννοιας της “αξίας”, τους καταχραστές της εξουσίας, την αμόρφωτη νεολαία, το Μάτι, τα Τέμπη, τις υποκλοπές, τις γυναικοκτονίες, την ελλιπή αστυνομία και πολλά άλλα.

Η αλήθεια είναι, πως κι εγώ, ως ενεργός θεατής – ακροατής, απλή πολίτης, θυμάμαι αυτά τα πράγματα να τα λέει ο πατέρας μου την δεκαετία του εβδομήντα, αγράμματος εργάτης, και βιώνω τα ίδια πενήντα χρόνια μετά. Αναρωτιέμαι πραγματικά, τι μας συμβαίνει ως κοινωνία; Καλά, οι γονείς μας δεν αντέδρασαν, γιατί η εποχή τους ήταν δύσκολη μετά από πολέμους. Εμείς; Έχουμε το ελαφρυντικό πως δεν είχαμε άξιους ηγέτες να μας οργανώσουν… Πώς τολμάμε ν’ αφήνουμε αυτή την ίδια κατάσταση στα παιδιά και τα εγγόνια μας.
Απάντηση, σιωπή…

---

 

“Εκτός Ύλης”

Συγγραφέας: Κώστας Λεϊμονής
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Πρωταγωνιστούν: Γεράσιμος Σκιαδαρέσης
Μαζί του οι: Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Κωνσταντίνα Λάλλου, Θανάσης Καφενταράκης
Άλλοι συντελεστές:
Κοστούμια/Φωτισμοί: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου
Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Περού