“Οι Αντίπαλοι”: Παιχνίδια έρωτα και τένις

Στη νέα ταινία του Luca Guadagnino, “Οι Αντίπαλοι” , παρακολουθούμε ένα ερωτικό τρίγωνο μεταξύ της Τάσι (Ζεντάγια), του Αρτ (Μάικ Φάιστ) και του Πάτρικ (Josh O’Connor). Ταυτόχρονα, παρακολουθούμε την ίσης σημασίας πορεία τους στον χώρο του επαγγελματικού τένις. Όταν η ταινία ξεκινάει, βρισκόμαστε στο 2019. Η Τάσι είναι η προπονήτρια και σύζυγος του Αρτ, ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με τον Πάτρικ σε έναν τελικό τένις. Πώς όμως έχουμε φτάσει εκεί;

Η ταινία μάς αφηγείται το χρονικό αυτού του ερωτικού τριγώνου κάνοντας διαρκή ταξίδια στον χρόνο, που μπορεί να μας πηγαίνουν δύο εβδομάδες πίσω ή και έντεκα χρόνια πίσω. Η αφήγηση όμως δεν αφορά μόνο τον ανταγωνισμό αυτών των δύο αντρών για την Τάσι αλλά και την εμμονική τους φιλοδοξία να κερδίσουν μέσα στο τερέν. Ο  Guadagnino όπως συνηθίζει, σκηνοθετεί με υψηλό στιλ και αυτοπεποίθηση, αλλά είναι κάτι που δεν του βγαίνει πάντα σε καλό, γιατί όσο ευφάνταστη και ανεπτυγμένη είναι η ιστορία που αφηγείται, πολλές φορές ξεχνάει να αποδείξει ότι αξίζει την προσοχή του θεατή παρά τις εντυπωσιακές σκηνοθετικές του τεχνικές.

“Οι Αντίπαλοι”

Η ταινία έχει πολλές αρετές βεβαίως. Καταρχάς έχουμε ένα καστ τριών πρωταγωνιστών με εξαιρετική χημεία μεταξύ τους, με τον καθένα τους να εσωκλείει και μια διαφορετική ποιότητα την οποία υπηρετεί στο μέγιστο. Παρακολουθούμε την πορεία της φιλίας των δύο αντρών και πώς αυτή μεταλλάχθηκε όταν εμφανίστηκε στη ζωής τους η Τάσι. Ένα πολύ δυνατό χαρτί είναι η Ζεντάγια, η οποία φέτος και με το δεύτερο μέρος του Dune δείχνει ότι ωριμάζει πάρα πολύ ερμηνευτικά. Ο χαρακτήρας της εδώ είναι λιγότερο έντονος από αυτούς του Φάιστ και του O’Connor, αλλά αποδεικνύεται ο πιο ουσιαστικός.

Και οι τρεις πραγματοποιούν ένα τεράστιο ταξίδι μέσα στην ταινία αλλά η Τάσι της Ζεντάγια είναι αυτή που στην πραγματικότητα έχει τον πλήρη έλεγχο. Υπάρχει μια πολύ σημαντική σεκάνς μέσα στην ταινία όπου ο Αρτ και ο Πάτρικ καλούν την Τάσι στο δωμάτιο του ξενοδοχείου τους με σεξουαλικές προθέσεις, και αυτή μέσα από έναν πολύ διακριτικό και υποδόριο χειρισμό τούς εξουσιάζει απόλυτα. Είναι ένα στοιχείο χαρακτήρα που ορίζει ολόκληρη την ιστορία και αν τη δείτε από τη σκοπιά της Τάσι, πολλά πράγματα βγάζουν μεγαλύτερο νόημα, παρότι ο Guadagnino παίζει με τις συμπάθειες που ο θεατής θα έχει για κάποιον χαρακτήρα σε διαφορές φάσεις της ταινίας.

Ακόμα και αν κάποιος δεν βρίσκει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο ερωτικό παιχνίδι, το να παρακολουθείς τις δράσεις και τις αντιδράσεις μεταξύ αυτών των χαρακτήρων είναι διασκεδαστικό από μόνο του. Είναι μια ταινία με πολύ καλογραμμένες κωμικές διαστάσεις και εξίσου ενδιαφέρον βρίσκω ότι, παρά την έντονη ερωτική ατμόσφαιρα, δεν υπάρχει καθόλου αυτό που στην Αμερική ονομάζουν “steamy”. Η ταινία έχει πάρα πολλές ερωτικές σκηνές, αλλά καμία δεν είναι κινηματογραφημένη με τον τρόπο που όρισε το είδος ο Αντριαν Λάιν στα 90s.

Όλες μοιάζουν ρεαλιστικές με στυγνό τρόπο, ο Guadagnino τις σκηνοθετεί όπως θα έκανε σε οποιαδήποτε άλλη σκηνή διαλόγου γιατί αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να ανατρέψει την κατοχή της εξουσίας. Σεναριακά υπάρχει μεγάλη θεματική σύμπνοια σε όσα εκτυλίσσονται, και είναι εντυπωσιακό πώς ο Guadagnino  με μια φαινομενική ευκολία που αποκρύπτει τη δυσκολία του εγχειρήματος, ισορροπεί την παρουσίαση της εξέλιξης αυτών των χαρακτήρων. Ταυτόχρονα όμως η αυτοπεποίθηση με την οποία θεωρεί ότι η ταινία του έχει de facto ενδιαφέρον είναι μια μεγάλη αδυναμία. Αν δεν σε παρασύρει από την αρχή, δεν θα το κάνει ποτέ.

Σκηνοθεσία: Luca Guadagnino
Σενάριο: Justin Kuritzkes
Πρωταγωνιστούν: Zendaya, Josh O’Connor, Mike Faist, Jake Jensen, A.J. Lister, Hailey Gates

 

---

 

Σε συνεργασία με το filmy