Πως έφθασε η Αννίτα στην κορυφή του ΔΗΣΥ

Η νέα Πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Αννίτα Δημητρίου, έχει πολλά να αποδείξει. Κι αυτό πρόκειται για μια παραδοξότητα, γιατί πρώτα αναρριχήθηκε πολιτικά και μετά καλείται να δώσει δείγματα γραφής. Η μέχρι τώρα πολιτική της πορεία δεν δικαιολογεί την “εκτόξευση” της στα υψηλά δώματα. Πρώτα στην Προεδρία της Βουλής και τώρα του κόμματος.

Η άνοδος της, που γίνεται με… ιλιγγιώδη ταχύτητα, είναι αποτέλεσμα συγκυριών. Η κ. Δημητρίου δεν διαχειρίστηκε κρίσεις, δεν αντιπαρατάχθηκε για τις απόψεις της, δεν έδωσε μάχες για να κριθεί. Για την ακρίβεια δεν γνωρίζουμε τις θέσεις της. Το μανιφέστο, που έχει καταθέσει προεκλογικά δεν λέει επί της ουσίας τίποτα εκτός από τα γνωστά και τετριμμένα, που υιοθετούνται για να κρατούν ισορροπίες εντός και εκτός του Συναγερμού.

Η Αννίτα Δημητρίου το 2016 ήταν για  πρώτη φορά υποψήφια βουλευτής και  κατάφερε να εκλεγεί έχοντας την Πινδάρου απέναντι της. Ήταν τότε που ήθελαν να  επιβάλουν στη θέση της τον γνωστό  Γιαννάκη Γιαννάκη! Τούτο πιστώνεται στα θετικά της.  Με τη δεύτερη της θητεία, το 2021, οι συγκυρίες την οδήγησαν στην Προεδρία της Βουλής.

Πώς; Η διαχείριση του βαθιά, τότε, νυχτωμένου ΑΚΕΛ, το παρασκήνιο που προηγήθηκε, οδήγησαν στο γνωστό νεύμα Αβέρωφ προς την εξουσιομάνα  ΔΗΠΑ και το ακροδεξιό ΕΛΑΜ για να συγκροτήσουν την αναγκαία πλειοψηφία.  Η Αννίτα Δημητρίου είναι δημιούργημα των συγκυριών. Για την ακρίβεια είναι δημιούργημα του Αβέρωφ Νεοφύτου. Αυτός την εξέλεξε στην Προεδρία της Βουλής για να σπάσει το μέτωπο της τότε αντιπολίτευσης και να “καλύψει” την μείωση των ποσοστών του κόμματος στις βουλευτικές εκλογές του 2021. Η δε αποχώρηση του από την κούρσα της τελευταίας εσωκομματικής αναμέτρησης, όπως και του κ. Χάρη Γεωργιάδη, έστρωσαν κόκκινο χαλί στην κ. Δημητρίου.

Θα πρέπει  να της δοθεί χρόνος, να δώσει δείγματα γραφής και να κριθεί. Υπάρχει πάντα περίοδος χάριτος.  Όμως, είναι σαφές πως δίνει την εικόνα της απολιτίκ. Πρόκειται για ένα νέο μοντέλο πολιτικών, που εστιάζουν στην εικόνα και όχι στην ουσία. Ένα μοντέλο στο οποίο παρακολουθούμε πολιτικούς  των “γενικών τοποθετήσεων”, των αλά καρτ προσεγγίσεων με στόχο να κερδίζουν συμπάθειες. Κτίζουν προφίλ για να γίνουν ευρύτερα αρεστοί.

Τι δείχνει η εκλογή Δημητρίου

Η εκλογή ενός νέου προσώπου, της νέας γενιάς, είναι ανανέωση και δημιουργεί δυναμική. Αυτή η δυναμική εάν συνοδεύεται με πολιτικές πράξεις, που να εκφράζουν το καινούργιο, τότε θα έχει και συνέχεια. Μια αλλαγή, όμως, κρίνεται  σε πραγματικές συνθήκες μάχης. Και το ζητούμενο είναι κατά πόσο η κ. Δημητρίου μπορεί να αναμετρηθεί με τις παθογένειες που είναι εδραιωμένες στο κόμμα της και να κερδίσει. Γιατί είναι ένα κόμμα του κατεστημένου, κρατικοδίαιτο, με πολλούς “λεκέδες”, που κουβαλά αμαρτίες ως αποτέλεσμα και της δεκαετούς διακυβέρνησης του τόπου. Αυτά πρέπει να τα αντιμετωπίσει. Μπορεί;

Ο Δημοκρατικός Συναγερμός έχασε τις εκλογές χωρίς να κάνει αποτίμηση αποτελέσματος. Και η εκλογική αποτυχία είναι “παιδί” όλων στον ΔΗΣΥ. Την ίδια ώρα, όχι τυχαία, όλη αυτήν την περίοδο, με αποκορύφωμα το περασμένο Σάββατο, που έγιναν οι εκλογές στο κόμμα, οι πλείστοι στον ΔΗΣΥ ανεδείκνυαν το θέμα της ενότητας. Σε σημείο που έχουν… ξεχειλώσει την ενότητα. Όλοι μιλάνε για ενότητα για να κρύψουν τα προβλήματα. Την επικαλούνται  για να μην αγγίξουν τα αίτια της ήττας, που αφορούν όλους.

Ο ΔΗΣΥ δεν είναι “ιερή αγελάδα”. Η ενότητα δεν είναι δεδομένη, ούτε και μπορούν να επικαλούνται θέματα αρχών με ένα τρόπο ως να είναι συναγερμική πατέντα.  Δεν μπορούν να επικαλούνται θέματα αρχών βλέποντας τους υπόλοιπους πατερναλιστικά  γιατί βιώσαμε τη διακυβέρνηση τους και είδαμε τι εννοούν με θέματα “αρχών”. Υπήρξαν στιγμές που λειτούργησαν σαν έμποροι και τροχονόμοι συμφερόντων.

Τα περί ανανέωσης θα φανούν στην πράξη. Εάν η αλλαγή είναι λίφτινγκ ενός γερασμένου κόμματος, που θα παραμείνει το ίδιο, τότε θα συνεχιστεί η ίδια αβέβαιη πορεία. Το μεγάλο στοίχημα της νέας Προέδρου είναι εάν θα προχωρήσει σε ανατροπές.