Lapis Lazuli: Μια παράσταση χάρμα οφθαλμών

Αρχαιόθεν η ψυχαγωγία συνδέθηκε με την παιδεία θανάτου στα Ελευσίνια Μυστήρια και είχε αγέλαστο πρόσημο. Αντίθετα, το ρήμα “διασκεδάννυμι” σημαίνει ότι αφήνομαι να χαλαρώσω, να αφαιρεθώ, να χάσω προσωρινά την βιοποριστική μου προσήλωση και την εργασιακή μου συγκέντρωση. Σε αυτά λοιπόν τα άκρως απολαυστικά μετανεωτερικά υβριδικά πολυθεάματα, όπου όλες οι τέχνες συναντώνται, αφήνεσαι σε μια αυτοϋπνωτική κατάσταση παραλλαγμένης συνείδησης (των φωτισμών και των καπνών συνεργούντων) και βυθίζεσαι σε μια ραστώνη καλοκαιρινού τύπου (ένα ιδιότυπο είδος βραδινής σιέστας), όπου ο χρόνος χάνει τη συνήθη αγχωτική κι αγχογενή ροή του και η ψυχοσωματική δομή αφήνεται να διαποτιστεί από πολύτιμα αιθέρια έλαια ανακουφιστικής ομορφιάς.

Η παρωδία τού μύθου των δήθεν άκρως «πανίσχυρων σκοτεινών δυνάμεων» είναι ιδιαίτερα ψυχοχαλαρωτική, αφού οι διάφορες συνωμοσιολογίες θεωρίες περί σατανιστών, «γκρίζων» και απανθρώπων καταστάσεων παραπέμπουν σε παρανοϊκές θεωρήσεις των πάντων και σε προϊούσες ομαδικές ψυχωσικές κρίσεις.

Ο τραγοπόδαρος Πάνας εμφανίζεται εδώ από μια ανώδυνη διονυσιακή πλευρά παραπέμποντας στο περίφημο «σατυρικό δράμα» που συνόδευε τις δραματικές τραγικές τριλογίες και λειτουργούσε εκτονωτικά μετά από τόση δυσανάλογα ψυχοβγαλτική και “επιβαρυντική” ένταση των μυρίων όσων ατοπημάτων, τερατουργημάτων, θηριωδιών πρωτόγονα αρχαϊκού τύπου. Διάσημες ήταν οι «τερατείες» του Αισχύλου. Όμως, οι αθυρόστομοι, βακχεύοντες Σειληνοί και Σάτυροι προετοίμαζαν τους καταπονημένους από τις πολύωρες τραγωδίες θεατές να πάνε σπίτι τους να δειπνήσουν και να αναπαυτούν.

Το φως αποκαλύπτει

Εάν τα δεις από μακριά τα «διαβολικά» όντα είναι τόσο επικίνδυνα όσο και οι επαιτούντες λεπροί τής Καλκούτας. Η απομάκρυνση από το Φως μόνον αδυναμία μπορεί να προκαλέσει. Κάθε άγνοια των αδήριτων συμπαντικών νόμων καταδεικνύει τη μωρία τού όποιου σκοταδιστή. Το χιούμορ είναι η καλύτερη απάντηση σε ιδεοψυχαναγκαστικά πολιτιστικά υποπροϊόντα. Ευτυχώς που υπάρχουν οι φωτισμένοι πνευματικοί άνθρωποι να παρωδούν κάθε τι δυσοίωνο και αποτρόπαιο.

«Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου».
(από το αθάνατο ποίημα «Ιθάκη» που δημοσίευσε ο Κωστής Πέτρου Φωτιάδης Καβάφης το 1911).

Το “Lapis Lazuli” είναι μια εξαιρετική παράσταση

Καταπληκτικές οι χορογραφίες με ευθυμογραφικό περιεχόμενο σατιρικού τύπου. Η διάχυτη ειρωνεία λειτουργεί περισσότερο σαν επιθεωρησιακό νούμερο παρά σαν οιαδήποτε επικριτική ειρωνεία. Ουδεμία πολιτική νύξη ή σχόλιο. Μεσοαστικό το κοινό με ανωτάτη μόρφωση απολάμβανε εκδηλωτικά τα επί μέρους χαριτωμένα στοιχεία μιας παράστασης με εφηβική ορμή και διάχυτη παιδική ανεμελιά. Το βασικό πλεονέκτημα ήταν ο αμείωτος ρυθμός που μετέδιδε κέφι και χαρά. Μια απορία: μόνον εγώ έχω οξυτάτη ακοή κι ενοχλούμαι από την εκκωφαντική ένταση των ηχείων;

Όλα καλά, όλα τέλεια, όλα αρμονικά.

Δείτε το με θετικές προσδοκίες. Δεν θα απογοητευθείτε.