Ένα κάλεσμα για ποιητική δημιουργία

Αυτό το φαινομενικώς “παράδοξο” θα εθεωρείτο απολύτως φυσιολογικό εκτός “βιοτεχνικής” ελληνικής πραγματικότητας, όπου οι άνθρωποι είναι τεχνίτες (με την έννοια των αναγεννησιακών μαστόρων). “Ευήκοον ους” συνάντησα παρευθύς και σε αυτή την πρώτη από τις τρεις (μέχρι τώρα) ανθολογίες που επιμελούμαι για τις εκδόσεις Ιωλκός. Είχα προηγουμένως συνεργαστεί επί σειράν δεκαετιών στο εκπληκτικό “Ποιητικό Ημερολόγιο” από την εποχή ακόμη που ήταν υπεύθυνος τού εκδοτικού οίκου ο πατέρας τού τωρινού εκδότη.

Κάλεσμα για ποιητική δημιουργία

Η επόμενη ανθολογία που ετοιμάζουμε κι απευθύνουμε (μέσω αυτής της στήλης) ανοικτή πρόσκληση προς όλες και όλους έχει θέμα το “Άρρητο”. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την επίσημη πρόσκληση προς όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και προς όλα τα σωματεία λογοτεχνών:

Με χαρά σάς ανακοινώνουμε την υλοποίηση ενός εκδοτικού σχεδίου, που εκπονήσαμε πολύ καιρό πριν κι αρχίζουμε την υλοποίησή του τώρα κι αφορά την ανθολόγηση αδημοσίευτων πρωτότυπων ποιημάτων με θέμα το Άρρητο, και τίτλο “ά-ρ-ΡΗΤΑ”, σύμφωνα με την ρήση του ποιητή-Κωνσταντίνου Μπούρα: «Το Αόρατο, το Άφατο, το Άρρητο είναι ο μόνος λόγος για να γράφουμε, για να υπάρχουμε, για να δημιουργούμε» (που θα είναι κι ο υπότιτλος της συγκεκριμένης ανθολογίας).

Παρακαλούμε να αποστείλετε, μέχρι τις 30/7/2024, ένα σχετικό ποίημα σε αρχείο word είκοσι πέντε (25) το πολύ στίχων (μετρούν και τα κενά) σε γραμματοσειρά Arial 12 (έτσι ώστε το ποίημα να μην υπερβαίνει μία σελίδα ηλεκτρονικού υπολογιστή) στην ηλεκτρονική διεύθυνση [email protected], με κοινοποίηση στο [email protected] υπόψη του επιμελητή-ανθολόγου και κριτικού Κωνσταντίνου Μπούρα, ο οποίος θα συγγράψει σχετικό πρόλογο.

Παράδειγμα:

ά-ρ-ΡΗΤΑ

άλλα τα ρήματα,
αλλά πώς αλλιώς να αντέξεις
το απτό, το λογικό, το καθημερινό, το αναμενόμενο;

ά-ρητα, ναι,
αλλά από ρητά στερέψαμε.
Τι να σού κάνουν μέσα σε τόση βαρβαρότητα;

Ά-ρ-ρητα, ίσως,
Αναφανδόν
’τί βαρεθήκαμε τους πολέμους (όλοι εμφύλιοι είναι).

Άρρητο κι Άφατο χαρίσαμε,
Αχώρητο και Άχρονο χωρέσαμε
τους συνετούς παραμυθιάζοντας
αποτρελαίνοντας τους ψυχανεμισμένους.

Άπιαστο,
Ασύλληπτο,
Άρρητο,
Άφατο..
τους κόκκους φωτός αριφνήτου
Ανακρυσταλλώνεις.

Διευκρινίζουμε ότι στην παραπάνω ανθολογία θα συμπεριληφθούν παλαιότεροι, νεότεροι, πρωτοεμφανιζόμενες και πρωτοεμφανιζόμενοι ποιητές, που εκχωρούν στον εκδοτικό οίκο Ιωλκός το δικαίωμα έντυπης δημοσίευσης, του συγκεκριμένου ποιήματος, αφιλοκερδώς. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνείτε με τον ανθολόγο-επιμελητή Κωνσταντίνο Μπούρα στο τηλέφωνο 6942616402.

Αμέσως μετά, από αρχές Αυγούστου (για να επεξεργάζονται το θέμα κατά την διάρκεια των διακοπών τους οι ελληνόφωνοι συγγραφείς) θα ανακοινωθεί η τρίτη κατά σειράν ανθολογία με τόσο πρωτότυπο θέμα που ορρωδώ να σας το αποκαλύψω παρευθύς. Εν καιρώ… Θέλω όμως να συγχαρώ και να ευχαριστήσω τον Εκδότη Κωνσταντίνο Ι. Κορίδη για την επιμονή, τη γνώση, το μεράκι, την αυτοθυσία του. Οι εκδόσεις Ιωλκός παράγουν πολιτισμό, σύγχρονο και διαχρονικό, επηρεάζουν δραστικά την “περιρρέουσα ατμόσφαιρα” και τονώνουν αισθητά την λογοτεχνική παραγωγή. Οι απολύτως καλαίσθητες εκδόσεις τους πληρούν όλα τα διεθνή κριτήρια και αξίζουν κάθε ανάλογο βραβείο. Μετά Λόγου Γνώσεως.

Παρουσίαση

Αυτή η ανθολογία δεν έχει αξιολογικό αλλά θεματολογικό, υφολογικό και ρυθμολογικό χαρακτήρα. Μακράν πολύ από αισθητισμούς κι αποκλεισμούς, επιχειρήσαμε να αποτυπώσουμε (όσο γίνεται εξπρεσιονιστικά) το πανόραμα της σύγχρονης ελληνικής ποίησης στα προκλητικά χρόνια της μεταβατικής δεκαετίας 2008-2018. Ζήτησα από τους ποιητές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Κωνσταντίνου I. Κορίδη των εκδόσεων Ιωλκός να καταθέσουν εκτός από τα ποιήματα και τα βιογραφικά τους και μερικές σκέψεις τους (off-the-record) για το τι σήμαινε γι’ αυτούς η Κρίση και πώς επέδρασε ή επηρέασε (αν επηρέασε) την ποιητική ή τη θεματολογία τους.

Αυτό το “ερωτηματολόγιο” θα αποτελέσει τη βάση για μια επιστημονική μεταδιδακτορική μου έρευνα για αυτή την “ποίηση της Κρίσης” (ας την πούμε έτσι) που δεν ταυτίζεται με τη “γενιά της Κρίσης”, αφού συνεχίζουν να δημιουργούν και να εκφράζονται ποιητές που “ανήκουν” σε προγενέστερες γενιές (είτε στην περίφημη τη “γενιά του ’70” που ακόμα μεγαλουργεί είτε στην παραγνωρισμένη κι ανεξερεύνητη ακόμα “γενιά του ’80” ή “γενιά του ιδιωτικού οράματος” – αλλά και παλαιότερες γενιές εκπροσωπούνται δειγματοληπτικώς -αν όχι κι επαρκώς- εδώ). […] (Από την εισαγωγή της έκδοσης).