Θέλει να το παίζει δίπορτο ο Ερντογάν – Και ΝΑΤΟ και "Σαγκάη"

Ο Ταγίπ Ερντογάν εξέφρασε ενδιαφέρον για ένταξη της Τουρκίας στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης, επιστρέφοντας από την Αστάνα του Καζακστάν, όπου παρακολούθησε την διάσκεψη κορυφής του Οργανισμού, στον οποίο μετέχουν η Ρωσία κι άλλες οκτώ χώρες της Κεντρικής Ασίας, πρώην σοσιαλιστικές της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ (*). Ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης ιδρύθηκε το 2013 κι’ είναι ένα διακρατικό σχήμα οικονομικής και αμυντικής συνεργασίας με χαλαρούς όρους συμμετοχής.

Ο Ερντογάν αναζητεί εναγωνίως περιφερειακές συνεργασίες, καθώς η προοπτική εντάξεως της στην Ευρωπαϊκή Ένωση απομακρύνεται, κατόπιν μεταστροφής της γερμανικής πολιτικής που αρχικώς την προωθούσε. Η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που εξακολουθεί να υποστηρίζει την τουρκική ένταξη στην ΕΕ είναι η Ελλάς που αδυνατεί ν’ αντιληφθεί τους εντεύθεν κινδύνους ειρηνικού εξισλαμισμού της. Ευτυχώς άλλοι σκέπτονται δι’ ημάς.

Ο Ερντογάν ζήτησε προσφάτως και την συνεργασία της Τουρκίας με τις χώρες BRICS, δηλαδή τις Βραζιλία, Ινδία, Κίνα, Ρωσία, Νότιο Αφρική κι άλλες απόμακρες και εν πολλοίς ανταγωνιστικές της τουρκικής οικονομίας όπως το Ιράν, η Αίγυπτος, η Αιθιοπία και τ’ Αραβικά Εμιράτα. Προσφάτως επέτυχε την ίδρυση κινεζικού εργοστασίου ηλεκτρικών αυτοκινήτων στην Τουρκία, δυναμικότητος ενός εκατομμυρίου μονάδων ετησίως, αψηφώντας τα δασμολογικά εμπόδια εισαγωγής των στην ΕΕ.

Είναι κατανοητή η προσπάθεια του Ερντογάν να εντάξει την Τουρκία σε κάποιο σχήμα διακρατικής συνεργασίας, εις μίαν εποχή όπου δημιουργούνται συσπειρώσεις χωρών για ν’ αντιμετωπίσουν τον οικονομικό ανταγωνισμό της Αμερικής και των 27 χωρών της Ε.Ε. Διαφορετικά η Τουρκία θα μείνει εκτός νυμφώνος των μεγάλων αγορών, ακόμη και χαμηλού εισοδήματος όπως λχ. της …Αιθιοπίας!

Σε διπλό ταμπλό ο Ερντογάν

Εν τούτοις, ο χαρακτήρας της Τουρκίας ως “νατοϊκής” χώρας την εμποδίζει και εντός και εκτός της Βορειοατλαντικής συμμαχίας να συμμετάσχει σε άλλους οργανισμούς. Εκτός, διότι τα στρατηγικά συμφέροντα των BRICS ή του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης είναι αντίθετα με το ΝΑΤΟ – μιας νέο-ιμπεριαλιστικής δύναμης. Η επιθετικότητα του ΝΑΤΟ δεν συμβιβάζεται με το παρελθόν χωρών που υπέστησαν τις συνέπειες της αποικιοκρατίας, ούτε με τις μελλοντικές φιλοδοξίες παγκοσμίου κυριαρχίας λχ. της Κίνας.

Εντός του ΝΑΤΟ, η συμμετοχή της Τουρκίας συμμερίζεται τον επεκτατικό χαρακτήρα της συμμαχίας (πχ. η εισβολή στην “ανεξάρτητη” Κύπρο το 1974, αντιδημοκρατικό κίνημα στην Ουκρανία το 2015 κλπ) και μετέχει στα “μυστικά” της συμμαχίας, μεταξύ των οποίων ο σχεδιασμός των εξοπλιστικών προγραμμάτων, αλλά και στις επικοινωνίες που είναι απόρρητες.

Αυτός ήταν ο λόγος που όταν η Τουρκία προμηθεύθηκε το ρωσικό αντιπυραυλικό σύστημα (S 400), κόπηκε απ’ το πρόγραμμα συμπαραγωγής των αμερικανικών μαχητικών αεροπλάνων F-35 και από του ευρωπαϊκού Eurofighter. Εξάλλου, η υποστήριξη της Τουρκίας τρομοκρατικών οργανώσεων, ως της φιλοϊρανικής Χεζμπολάχ, των Παλαιστινίων της Χαμάς και των Αδελφών Μουσουλμάνων, καθιστά την Τουρκία αποσυνάγωγο του αμερικανικού κογκρέσου και του Ισραήλ.

Εν όψει επανεκλογής του Ντόναλντ Τραμπ στην αμερικανική προεδρία, οι φιλοδοξίες του Ερντογάν αποτελούν ασυμβίβαστο της συνέχισης φιλοτουρκικής πολιτικής του αμερικανικού Πενταγώνου. Πάντως την σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον, που αρχίζει σήμερα, για την 75η επέτειο από ιδρύσεως του, δεν πρόκειται ν’ απασχολήσει οι παρασπονδίες της Τουρκίας στο εξωτερικό. Αυτό που ενδιαφέρει την συμμαχία είναι η ασφάλεια στο εσωτερικό, που διασφαλίζει το καθεστώς Ερντογάν.