Για τον Ζοράν Μαμντάνι – Σκέψεις του SLpress στους New York Times

Οι κύριες σκέψεις, που δημοσιεύτηκαν στο άρθρο του SLpress ήταν στο μυαλό μου όταν, το βράδυ της εκλογικού θριάμβου, προσπάθησα να δω πως θα παρουσιάσουν ειδικά οι New York Times τα νέα. Ήδη η εφημερίδα σε editorial στις 26 Οκτωβρίου είχε γράψει για το γεγονός ότι ένας υποψήφιος από το κέντρο θα ήταν προτιμότερος. Όλοι γνωρίζουν πως ο Μαμντάνι δεν είναι τέτοιος.

Τότε αποφάσισα πως θα ήταν καλό να στείλω τις παρατηρήσεις μου στην εφημερίδα. Ίδιες σκέψεις με το άρθρο, όπως προανέφερα. Ας σημειώσω εδώ, ότι δέχονται καθημερινά πάνω από 1500 κείμενα: άρθρα, επιστολές, essays και είναι απίστευτα δύσκολο να επιλεγεί το κείμενό σου για δημοσίευση. Και θα γίνει αυτό, μόνο, αν δουν ότι λες κάτι που δεν λέει κάποιος άλλος… ή περίπου κάτι τέτοιο. 

Έτσι, ακολουθεί η επιστολή όπως δημοσιεύτηκε στους ΝΥΤ (οnline στις 5 Νοεμβρίου, και έντυπα στις 6 Νοεμβρίου, και αφιερώνεται στους αναγνώστες και τους υποστηρικτές του SLpress. Και το SLpress, όπως βλέπει η ημετέρα ταπεινότητα τα πράγματα, είναι πολύ σημαντικό για την πολυδιάστατη ενημέρωση των Ελλήνων, την αγάπη για την πατρίδα και τον έλεγχο της εξουσίας. Δυστυχώς, πολλά άλλα ΜΜΕ στην Ελλάδα, αντί να ελέγχουν την εξουσία, προσπαθούν να ελέγξουν τον ελληνικό λαό!

Μamdani’s win and a spark for Democrats

To the Editor: / Για τη Σύνταξη:

Αναφορικά με το άρθρο σας “Σε μια ομιλία γεμάτη ελπίδα, ο Μαμντάνι γιορτάζει μια νέα πολιτική τάξη” (“In a Speech Full of Hope, Mamdani Celebrates a New Political Order” ρεπορτάζ, nytimes.com, στις 5 Νοεμβρίου). 

Και γράφω:

Ήμουν παρών και είδα, πώς ο Ζοράν Μαμντάνι, γιόρτασε τη νίκη του στις δημαρχιακές εκλογές της Νέας Υόρκης, το βράδυ της Τρίτης – και αυτό, από μόνο του, λέει πολλά για την πόλη που είναι το σπίτι τού Αγάλματος της Ελευθερίας. Η Νέα Υόρκη, είναι ένα μωσαϊκό προσώπων, γειτονιών, πολιτισμών και κοινοτήτων και καθεμιά, είναι, ένα αναπόσπαστο κομμάτι τού κοινωνικού της ιστού.

Το μήνυμα του κ. Μαμντάνι βρήκε απήχηση, γιατί μίλησε για τα βάρη της καθημερινής ζωής: τα υψηλά ενοίκια που καταπίνουν ολόκληρους μισθούς, τις τιμές στα τρόφιμα που δεν σταματούν ποτέ να ανεβαίνουν και την αίσθηση ότι η κοινωνική δικαιοσύνη έχει από καιρό ξεχαστεί. Οι Αμερικανοί, συνήθως, είναι αλλεργικοί στη λέξη “σοσιαλισμός”, αλλά στην περίπτωσή του έκαναν μια εξαίρεση.

Και η επιστολή συνεχίζει: Το Δημοκρατικό Κόμμα, έχει αποτύχει να δώσει μια σοβαρή απάντηση στον Πρόεδρο Τραμπ, και ο κόσμος το βλέπει αυτό. Η πόλη μας και η χώρα μας, έχουν πραγματικά προβλήματα να αντιμετωπίσουν και μια χλιδάτη αίθουσα χορού στον Λευκό Οίκο δεν είναι η λύση. Στις τελευταίες ημέρες πριν από τις εκλογές, οι δισεκατομμυριούχοι της Νέας Υόρκης ενώθηκαν, από τα ρετιρέ τους (τα penthouses), για να αντιταχθούν στον κ. Μαμντάνι – και, παραδόξως, τον έκαναν να φανεί ακόμη μεγαλύτερος στα μάτια των ψηφοφόρων. Περισσότεροι Νεοϋορκέζοι χτύπησαν πόρτες, έκαναν τηλεφωνήματα και έλαβαν μέρος στην εκλογική του καμπάνια. Η εχθρότητα των ελίτ έγινε η ορμή του (momentum). Η νίκη του κ. Μαμντάνι δείχνει πως η δημοκρατία της Νέας Υόρκης είναι ατελής, αλλά ζωντανή.

Και έτσι τελειώνει η επιστολή, που παρουσιάζει (και υπονοεί) σε μία επιγραμματική μορφή, γιατί ο Ζοράν Μαμντάνι νίκησε στην καρδιά του καπιταλισμού την ελίτ, το κατεστημένο, τον Τραμπ, τους Νew Υork Τimes θα λέγαμε, με σύμμαχο ένα έξυπνο πρόγραμμα –με 3-4 κύριες ιδέες– που θυμίζει τον Franklin D. Roosevelt. Η κληρονομιά του Roosevelt μπορεί να ξεθώριασε, αλλά, πολλοί Νεοϋορκέζοι ξαναέπιασαν το νήμα… Και ένας μετανάστης, που ζει και το Αμερικανικό Όνειρο ο ίδιος, με τη νίκη του, τους βοήθησε γι’ αυτό.