Γαλλία και Βρετανία κρατούν τους περισσότερους τζιχαντιστές – Άγνωστο πόσους η Ελλάδα

Μελέτη που επικεντρώθηκε στον αριθμό των φυλακισμένων τζιιχαντιστών και εν γένει όσων έχουν καταδικασθεί για “τρομοκρατικές ενέργειες”, επισημαίνει τον κίνδυνο οι φυλακές να γίνουν τα νέα εκκολαπτήρια μελλοντικών ριζοσπαστικών οργανώσεων.

Σύμφωνα με τη μελέτη του Διεθνούς Κέντρου Μελέτης της Ριζοσπαστικοποίησης (International Centre for the Study of Radicalisation, ICSR) του King’s College του Λονδίνου, στην οποία συνεισέφεραν διάφοροι ειδικοί, πλέον οι κρατούμενοι για αδικήματα που συνδέονται με την τρομοκρατία έχουν φτάσει σε αριθμό ρεκόρ.

Ο πληθυσμός των κρατουμένων είναι σχετικά ετερογενής, καθώς καταγράφεται σημαντική αύξηση των γυναικών, αλλά και του αριθμού των εξτρεμιστών της άκρας δεξιάς, σύμφωνα με τη μελέτη του ICSR που δημοσιοποιήθηκε αυτή την εβδομάδα και αποτελεί τη συνέχεια προηγούμενης, που είχε διενεργήσει το Κέντρο το 2010. Οι τζιχαντιστές αντιπροσωπεύουν  πάνω από το 82% των φυλακισμένων.

Η Γαλλία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, καθώς σε αυτή και μόνο κρατείται το ένα τρίτο των φυλακισμένων (οι 549 από τους συνολικά 1.405), ακολουθούμενη από την Ισπανία (329), τη Βρετανία (238) και το Βέλγιο (136). Στις άλλες χώρες, οι πληθυσμοί των εγκλείστων είναι διψήφιοι (Σουηδία, Ολλανδία, Νορβηγία, Δανία) ή δεν υπάρχουν ολοκληρωμένα στατιστικά στοιχεία (Γερμανία και Ελλάδα).

Εκκολαπτήρια

Οι δέκα χώρες αναγνωρίζουν τη δυσκολία που ενέχει το να γνωρίζουν αληθινά τι συμβαίνει πίσω από τους τοίχους των φυλακών.

«Στις περισσότερες από τις χώρες που εξετάστηκαν χρησιμοποιούνται κάποιες μέθοδοι εκτίμησης του κινδύνου για νέες μορφές εξτρεμισμού», διαπιστώνει η έκθεση, τονίζοντας όμως πως οι περισσότερες δεν είναι και τόσο αξιόπιστες. Εξάλλου και οι τζιχαντιστές δίνουν ανειλικρινείς απαντήσεις στις ανακρίσεις αλλά και οι ανακριτικοί υπάλληλοι δεν έχουν πάντα τις απαιτούμενες ικανότητες να αναλύσουν ψυχολογικά τον εξεταζόμενο.

Πρέπει να συγκεντρώνονται οι κρατούμενοι αυτοί; Να κατανέμονται μεταξύ του γενικού πληθυσμού των εγκλείστων; Να απομονώνονται; Η καθεμία από τις τρεις επιλογές έχει τους υποστηρικτές της, πάντως πολλαπλασιάζονται οι μεικτές προσεγγίσεις, σημειώνουν οι ερευνητές, με τις αρχές να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στους πιο επικίνδυνους (οι οποίο είτε συγκεντρώνονται, ή χωρίζονται, ανάλογα με τη χώρα), ενώ οι κρατούμενοι που θεωρούνται λιγότερο σημαντικοί, διασπείρονται.

Όλες οι χώρες αναγνωρίζουν ως προς αυτό «ότι η απεμπλοκή παίρνει χρόνο και δεν είναι πάντοτε επιτυχής».

Το ότι η φυλακή αποτελεί εκκολαπτήριο ριζοσπαστικοποίησης δεν είναι καινούργιο. Πριν από δεκαετίες, οι αιγύπτιοι ισλαμιστές, η γερμανική άκρα δεξιά, οι ιρλανδοί εθνικιστές και άλλοι είχαν κατανοήσει τη σημασία που έχουν οι φυλακές για την ενίσχυση των τάξεων των κινημάτων και των οργανώσεών τους.

«Πολύ προτού η ηγεσία του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ) αναδυθεί από το Στρατόπεδο Μπούκα στο Ιράκ, οι φυλακές αποτελούσαν ήδη κέντρα που έθρεφαν τη ριζοσπαστικοποίηση για σχεδόν όλες τις τρομοκρατικές οργανώσεις της σύγχρονης εποχής», θυμίζει το Κέντρο.

Το κείμενο διατυπώνει διάφορες συστάσεις, χαρακτηρίζοντας τις φυλακές προτεραιότητα πρώτης τάξεως.

Μολονότι οι μελετητές συνειδητοποιούν «ότι το να δαπανώνται χρήματα για τις φυλακές είναι αντιδημοφιλές και σε πολλούς δεν αρέσει, εντούτοις οι πολιτικοί πρέπει να κατανοήσουν ότι η διατήρηση της τάξης και της ασφάλειας στις φυλακές είναι επένδυση-κλειδί ως προς την αντιμετώπιση του εγκλήματος της τρομοκρατίας μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα».

«Κανένα έξυπνο κομμάτι κώδικα λογισμικού ή εργαλείο εκτίμησης του κινδύνου δεν μπορεί να αντισταθμίσει την έλλειψη επαρκούς προσωπικού, χώρου και βασικών πόρων» αναφέρει η έκθεση.