O υβριδικός πόλεμος της Τουρκίας μόλις απέκτησε μια νέα διάσταση

Γράφει ο Μιχαήλ Βασιλείου  –

Το νέο περιστατικό που σημειώθηκε με την «επακούμβηση» της κανονιοφόρου (Κ/Φ) «Αρματωλός» τα ξημερώματα σε καμία περίπτωση δεν μοιάζει με ένα τυχαίο περιστατικό, όμως τα ερωτήματα που εγείρονται είναι πολλά και ιδιαιτέρως σοβαρά.

Η αρχή βέβαια θα πρέπει να γίνει με μια αναφορά στην ανακοίνωση του Πολεμικού Ναυτικού, όπου – προφανώς εκ παραδρομής – η νήσος πλησίον της οποία καταγράφηκε το περιστατικό, ασφαλώς δεν ονομάζεται «Μυτιλήνη», αλλά «Λέσβος». Μια «ορθή επανάληψη» δεν θα έβλαπτε, αρκεί να ήταν έγκαιρη. Στα ζητήματα ουσίας που εγείρονται και σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα εύλογο σενάριο ερμηνείας της ενέργειας, η ελληνική κανονιοφόρος βρίσκεται εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων συμμετέχοντας σε ΝΑΤΟϊκή αποστολή επιτήρησης, με το σημείο που έχει βρεθεί να «ελέγχει» μέχρι τη βόρεια διαδρομή εξόδου από τον κόλπο της Σμύρνης.

Διαφαίνεται εν ολίγοις η τουρκική ενόχληση από τη ΝΑΤΟϊκή αποστολή καθώς της ασκείται έλεγχος με ένα άτυπο ναυτικό «φράγμα». Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το ότι έχει κατ’ επανάληψη προσπαθήσει να πετύχει τον τερματισμό της ΝΑΤΟϊκής επιχείρησης, καθώς ακυρώνει εν μέρει στην πράξη τη χρήση του προσφυγικού – μεταναστευτικού «όπλου» απέναντι στην ΕΕ.

Ακόμα κι αν το τουρκικό κράτος δεν είχε τη μαφιόζικη εκδοχή του με την εμπλοκή σε πλήθος παρανόμων δραστηριοτήτων «υπό την αιγίδα του», χρησιμοποιώντας το οργανωμένο έγκλημα και για την προώθηση των εθνικών στόχων αλλά και για να πλουτίζουν οι εκάστοτε «συστημικοί αξιωματούχοι», δεν παύει να «ασφυκτιά» απέναντι σε έστω και οριακό περιορισμό της ελευθερίας κινήσεων που θέλει να έχει.

Στοχευμένες ενέργειες συντήρησης της πίεσης

Όταν δε σε αυτό συμμετέχουν και πλοία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, ενεργοποιούνται αντανακλαστικά που συνδέονται με το διμερές πλαίσιο των σχέσεων. Η κατάσταση αυτή, σε συνδυασμό με την πεποίθηση ότι η Ελλάδα απολαμβάνει «εξωτερικής νομιμοποίησης» της πολιτικής της και εν τέλει «υψηλής προστασίας» από χώρες οι οποίες τυπικά είναι σύμμαχοι και της Τουρκίας, επιτείνει το κλασικό σύνδρομο καταδίωξης που τους κατατρύχει, που είναι προϊόν εγγενούς ανασφάλειας.

Έτσι εξηγείται και η μερική μετάλλαξη της στρατιωτικής διάστασης της πολιτικής αντιμετώπισης της Ελλάδας με την απόπειρα εφαρμογής προσαρμοσμένων επιχειρησιακών επιλογών – διδαγμάτων για τους Τούρκους – από τον «υβριδικό πόλεμο» (hybrid war) των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στην ανατολική Ουκρανία και την Κριμαία. Στόχος είναι να διατηρήσει τις στοχευμένες ενέργειες συντήρησης της πίεσης στο στρατιωτικό πεδίο, χωρίς καν να χρησιμοποιεί στρατιωτικά μέσα, καθώς αυτό θα συνεπαγόταν υψηλότερο κόστος σε μια αρνητική συγκυρία για την Τουρκία.

Κατά συνέπεια, πρόκειται για ενέργειες οι οποίες επιτρέπουν την άρνηση κάθε κρατικής εμπλοκής, ενώ επιτυγχάνουν ουσιαστικά αν όχι το ίδιο, παρεμφερές, αλλά και ασφαλέστερο από πλευράς επιπτώσεων αποτέλεσμα, με αυτό που θα προέκυπτε σε περίπτωση εμπλοκής πολεμικών σκαφών. Προφανώς δεν είναι τυχαία η σιωπή – μέχρι στιγμής – των Τούρκων, ενώ όπου το επιλέξουν προβαίνουν ταχύτατα σε αναφορές, είτε μέσω δηλώσεων είτε διά αναρτήσεων στα κοινωνικά δίκτυα, διαμορφώνοντας έτσι κλίμα, άρα και σε περιορισμένο χρονικά διάστημα την «ατζέντα» και τη «θερμοκρασία» των διμερών σχέσεων.

Καταληκτικά, η ερμηνεία του περιστατικού με την κανονιοφόρο «Αρματωλός» με βάση τα ανωτέρω, είναι πως δεν πρόκειται για ένα λάθος, αλλά για μια σκόπιμη ενέργεια. Κινήθηκε εναντίον του ελληνικού πλοίου στο πλαίσιο της προαναφερθείσας «υβριδικής» στρατιωτικής τακτικής.

Διαβάστε τη συνέχεια στο defence-point.gr