Το colpo grosso με τα κόκκινα δάνεια

Η συζήτηση για τα κόκκινα δάνεια και τους πλειστηριασμούς, όπως και οι δηλώσεις Δραγασάκη για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δεν είναι τίποτα άλλο από προετοιμασία της κοινής γνώμης για την εφαρμογή στην πράξη ενός μεγάλου κόλπου των τραπεζών. Της μαζικής υφαρπαγής των εμπράγματων ασφαλειών (κατοικίες, οικόπεδα, επιχειρήσεις) των κόκκινων δανείων από τραπεζικά funds στο ελάχιστο της αξίας τους.

Από το σύνολο των κόκκινων δανείων ύψους 80 δισ. ευρώ, τα 50 δισ., με αντίστοιχης αξίας εμπράγματες υποθήκες (κατοικίες, οικόπεδα, επιχειρήσεις ), προγραμματίζεται να ομαδοποιηθούν και να εξαγοραστούν μέσα στο 2019 στο ελάχιστο της αξίας τους, σε επίπεδα της τάξης του 20% από funds-τραπεζικούς «γύπες».

Αντί δηλαδή οι τράπεζες, όπως έγινε και αλλού και ειδικότερα στην Κύπρο, να προτείνουν στους οφειλέτες μια λογική συμφωνία για κούρεμα των δανείων και αγορά από τους οφειλέτες των δανείων τους κατά 50%-70% φτηνότερα και αναδιάρθρωση των δανείων σε βάθος χρόνου ώστε να μην χάσουν τα σπίτια και τις επιχειρήσεις τους, επιλέγεται η λύση της ομαδικής εξαγοράς τους στο 20% της αξίας τους από τραπεζικά funds.

Στην περίπτωση δηλαδή υποθηκευμένων κατοικιών και επιχειρήσεων με κόκκινα δάνεια συνολικού ύψους 50 δισ., τα funds θα τα αγοράσουν καταβάλλοντας μόλις 10 δισ. Θα αποκομίσουν δηλαδή άμεσα ένα τεράστιο κέρδος ύψους 40 δισ. ευρώ με συνοπτικές διαδικασίες. Και είναι πολύ πιθανό και αυτά τα 10 δισ. ή ένα μεγάλο μέρος τους, να τα δανειστούν από τις ίδιες τις τράπεζες που τους τα πουλούν! Με άλλα λόγια, Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει και μάλιστα με ένα πολύ ακριβό κέρασμα.

Με βούλα Βρυξελλών

Για τον ίδιο σκοπό, αξιοποιείται και ένα άλλο «κόλπο». Οι τράπεζες βγάζουν σε δημόσιους πλειστηριασμούς τα υποθηκευμένα ακίνητα σε σχετικά υψηλές αγοραίες αξίες, με αποτέλεσμα στις περισσότερες περιπτώσεις (εκτός και αν είναι κάποιοι μιλημένοι) να μην ενδιαφέρεται κανείς για αγορά και οι πλειστηριασμοί να κηρύσσονται άγονοι.

Ύστερα απ’ αυτό, και στο πλαίσιο των σχετικών νομοθετικών ρυθμίσεων που έχουν επιβληθεί από τις Βρυξέλλες, οι τράπεζες έχουν το νόμιμο δικαίωμα να ομαδοποιήσουν τα κόκκινα δάνεια με τις εμπράγματες ασφάλειές τους και να τις παραδώσουν έναντι ευτελούς τιμήματος στο 20% της αξίας τους ή και ποιο κάτω, στα funds-γύπες των αγορών. Οι τελευταίοι στην πραγματικότητα είναι οι ίδιοι οι ξένοι μέτοχοι των συστημικών τραπεζών ή συνεργαζόμενοι με αυτούς φορείς και ιδιώτες.

Αυτή είναι η μεταμοντέρνα έκδοση του σύγχρονου, ανίδρωτου, άγριου χρηματιστηριακού καπιταλισμού, που οδηγεί στην οικονομία της φούσκας, σε περιοδικές οικονομικές κρίσεις και καταστροφή στοχοποιημένων χωρών όπως η Ελλάδα. Όλα τα παραπάνω, μπορούν και συμβαίνουν γιατί η χώρα μας δεν έχει ανεξάρτητη νομισματική πολιτική και οι κανόνες του παιχνιδιού επιβάλλονται από τους αδίστακτους κρατούντες στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο που κρατάνε τον κουμπαρά και εμείς εδώ χορεύουμε πεντοζάλη.

Προς την ίδια κατεύθυνση, συμβάλει και η κατάργηση στα μέσα της δεκαετίας του 1990 του νόμου Glass Steagal που απαγόρευε παρόμοιες πρακτικές και ειδικότερα τις συνέργειες επενδυτικών τραπεζών (fund) με εμπορικές τράπεζες.