Έχουν σκυλιάσει οι ευρωελίτ με τον Όρμπαν

Σύμφωνα με το έγκυρο Euractiv, Σουηδία, Φινλανδία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία και Πολωνία θα στείλουν μόνο υπηρεσιακούς αξιωματούχους στις άτυπες υπουργικές συναντήσεις που θα διοργανωθούν στη Βουδαπέστη καθ’ όλη τη διάρκεια του Ιουλίου. Αυτή η υπονομευτική στάση δεν είναι όμως μόνο κατά των πρωτοβουλιών του Όρμπαν, αλλά και κατά του κοινοτικού κεκτημένου.

Η υπονόμευση των πρωτοβουλιών μιας προεδρίας στρέφεται κατά του ίδιου του θεσμού κι αυτό δε θα περάσει απαρατήρητο. Εκτός εάν εισέλθει η ΕΕ σε μια περίοδο που τα βέτο θα πέφτουν βροχή. Οι ευρωελίτες έχουν “σκυλιάσει” με τον αιφνιδιασμό του Βίκτορ Όρμπαν στο Ευρωκοινοβούλιο όπου συγκρότησε την ομάδα “Πατριώτες για την Ευρώπη” με 84 ευρωβουλευτές από 12 χώρες, στην οποία προσχώρησε και το Rassemblement National της Μαρίν Λεπέν, ενώ πρόεδρός της εξελέγη ο Ζορντάν Μπαρντελά.

Γιατί υπονομεύουν τον Όρμπαν;

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι αιφνίδιες επισκέψεις του προεδρεύοντος της ΕΕ Βίκτορ Όρμπαν σε Κίεβο, Μόσχα και Πεκίνο –με στόχο τη διερεύνηση των δυνατοτήτων για έναρξη ενός διαλόγου με σκοπό την ειρήνη– ενόχλησαν βαθύτατα τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και το Παρίσι που θεωρούν αποκλειστικό τους προνόμιο να χειρίζονται τα μείζονα ευρωπαϊκά ζητήματα. Κι όλα αυτά, την ώρα που προετοιμαζόταν ο εορτασμός των 75 ετών του ΝΑΤΟ και της μετατροπής του από ένα μηχανισμό ασφάλειας στην Ευρώπη σε μακρύ χέρι της αμερικάνικης παγκόσμιας ηγεμονίας στην Ασία και τον Ειρηνικό.

Μετά την παταγώδη αποτυχία της συνάντησης στην Ελβετία και τη συνάντηση Όρμπαν-Ζελένσκι, ο Ουκρανός πρόεδρος είπε πως η Ρωσία δεν μπορεί να μην είναι στο τραπέζι. Αλλά και μετά την τρίωρη χωρίς μετάφραση συνομιλία Όρμπαν-Πούτιν και τη λεπτομερή ανάλυση του κινέζικου σχεδίου ειρήνευσης στο Πεκίνο, ο Όρμπαν είναι ο μόνος που μιλάει με όλες τις πλευρές. Αυτό ούτε λίγο είναι, ούτε το θέλουν όσοι ταυτίζονται με την αμερικάνικη πρόθεση της συνέχισης του πολέμου με στόχο την αποδυνάμωση της Ρωσίας.

Επί του πεδίου η κατάσταση στην Ουκρανία είναι δραματική, καθώς τα στρατεύματα -το 10% των οποίων είναι γυναίκες- είναι εξαντλημένα. Η επικείμενη δραστηριοποίηση των ολλανδικών και άλλων F-16 με Ουκρανούς πιλότους αποτελεί στρατηγική πρόκληση για τη ρωσική πλευρά, αφού τα μαχητικά αυτά μπορούν να φέρουν και πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές, εκδοχή που οι Ρώσοι δε μπορούν παρά να αντιμετωπίσουν προληπτικά με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ένας πρέσβης δικαιολογεί τον Όρμπαν

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την προσωπικότητα και τις κινήσεις του Ούγγρου πρωθυπουργού έχει ο σχολιασμός του Αμερικανού πρέσβη Chas Freeman στο Neutrality Studies (13 Ιουλίου 2024) όπου εξήγησε τα εξής: Ο Όρμπαν ήταν γνωστός επί σοβιετικής εποχής ως αντιρώσος και τώρα τον κατηγορούν ως φιλορώσο. Νομίζω, ότι είναι φιλοούγγρος και φιλοευρωπαίος που βλέπει την πραγματικότητα. Πήγε στο Κίεβο, τη Μόσχα και το Πεκίνο και μετά στο ΝΑΤΟ στο πλαίσιο της εντολής (mandate) του ως προεδρεύοντος της ΕΕ. Ο Όρμπαν γνωρίζει καλά ότι η επιθετική εξάπλωση του ΝΑΤΟ από τις ΗΠΑ θα προκαλούσε όρια και πως αν η Ουκρανία μπει στο ΝΑΤΟ θα εγκατασταθούν άμεσα σε αυτή αμερικανικά στρατεύματα.

Αυτά όμως δε μπορούν να γίνουν. Ο Όρμπαν δεν λειτουργεί ως διαμεσολαβητής (mediator), αλλά ως διευκολυντής (facilitator) και θα συνεχίσει να το κάνει για έξι μήνες. Οι ακραίες αντιδράσεις μερικών Ευρωπαίων έγιναν για να ευχαριστήσουν τις ΗΠΑ που θέλουν να απομονώσουν τη Ρωσία με τη συνέχιση του πολέμου. Πρέπει να καταλάβουν ορισμένοι ότι η Ουγγαρία έχει ιστορικό βάθος με ουσιαστικό ρόλο στο πλαίσιο της Αυστρο-ουγγρικής Αυτοκρατορίας.

Έχει ευαίσθητες σχέσεις με τη Γερμανία και την Πολωνία, αλλά και με την Ουκρανία, στην οποία κατοικούν 150.000 πολίτες που μιλούν ουγγρικά και επιδιώκουν την διατήρηση της γλώσσας τους, διεκδικώντας κάποια αυτονομία. Ως εκ τούτου, η Ουγγαρία έχει άμεσο ενδιαφέρον για το Ουκρανικό, αλλά και για μια συνολική συμφωνία ασφάλειας στην Ευρώπη.

Από την πλευρά μας εκτιμούμε, ότι ενώ η στρατηγική των Ρώσων είναι η χαλαρή κατάληψη εδαφών μέχρι τις αμερικανικές εκλογές οπότε σε περίπτωση νίκης του Τραμπ να μπορούν να ελπίζουν στον τερματισμό του πολέμου, η δραστηριοποίηση των F-16 και η προβολή ισχύος με νατοϊκούς πυραύλους στο ρωσικό έδαφος από τους Ουκρανούς μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή της στάσης αναμονής. Είναι προφανές ότι το επιτελείο Μπάιντεν που καθοδηγείται από το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα, επιδιώκει κάποιες επιτυχίες στο πολεμικό πεδίο που να είναι εκλογικά εξαργυρώσιμες. Γι΄ αυτό και επόμενοι τρεις μήνες μπορεί να έχουν καταλυτική σημασία για τις εξελίξεις.