Θολό τοπίο στον δρόμο προς τις κάλπες – Χάνει έδαφος ο Μητσοτάκης

Παρότι οι εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι κρίσιμες – μηδενική ανάπτυξη και διαφαινόμενη λιτότητα, στρατιωτικοποίηση και εμπλοκή σε δύο πολέμους, ο ένας μάλιστα στα σύνορά της – οι ευρωεκλογές στην χώρα μας είναι μια καθαρά εσωτερική πολιτική αναμέτρηση για την επιβεβαίωση ή αμφισβήτησης της πολιτικής κυριαρχίας του πρωθυπουργού, καθώς οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Μητσοτάκης χάνει έδαφος.

Συμβάλλει σε αυτό ο πρωθυπουργός με τις άστοχες κινήσεις του. Στο Συνέδριο της ΝΔ είπε ότι “πίσω από το ευρωψηφοδέλτιο κρύβεται το όνομά μου”, ενώ το έκανε λιανά ο αυλικός του Μαξίμου, Άδωνις Γεωργιάδης, ωρυόμενος: “κάποιοι θέλουν να ρίξουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, θα τους αφήσουμε;”. Μετέτρεψε έτσι τις ευρωεκλογές σε δημοψήφισμα γύρω από το όνομα του. Μόνο που το όνομα Μητσοτάκης δεν είναι το πιο δυνατό brand στη ΝΔ. Η καθαρή αποστασιοποίηση των δύο πρώην πρωθυπουργών, Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά δείχνει το εσωτερικό ρήγμα μετά τον γάμο των ομοφυλόφιλων.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στέλνει αλληλοαναιρούμενα μηνύματα: από τη μία συνδέει το αποτέλεσμα των εκλογών με την αποσταθεροποίηση της χώρας και από την άλλη διαβεβαιώνει, απαντώντας στον Στέφανο Κασσελάκη, ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας. Μόνο που τα δύο δεν μπορεί να ισχύουν ταυτόχρονα. Είναι ενδεικτικό ότι “τα περί αποσταθεροποίησης του από τα συμφέροντα” τα απέρριψε το σύνολο της κοινής γνώμης, αλλά και οι δικοί του ψηφοφόροι, σε ποσοστό 40%.

Χάνει έδαφος ο Κυριάκος

Η σύγχυση του πρωθυπουργού έγινε εμφανής στην τελευταία συνέντευξη στον Αντ1, όπου αναγνώρισε με καθυστέρηση ότι ίσως και να έγινε μπάζωμα στα Τέμπη και ίσως να υπήρξε μονταζιέρα. Έπλεξε το εγκώμιο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, τον οποίο είχε απομακρύνει από το ίδιο υπουργείο πριν από δύο χρόνια. Παράλληλα μετά από πέντε χρόνια επιτελικού κράτους είπε ότι θα συγκρουστεί με το βαθύ κράτος – ο γόνος μίας πολιτικής οικογένειας που είναι ταυτισμένη διαχρονικά με το βαθύ κράτος. Η προσπάθεια σύνδεσης του Στέφανου Κασσελάκη με τον Κυριάκο Βελόπουλο δεν αντέχει σε καμία κριτική.

Δέκα μήνες μετά το θριαμβευτικό 41% το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα είναι εντελώς διαφορετικό. Τα γεγονότα αποδείχθηκαν πεισματάρικα: Παρατεταμένη ακρίβεια, υποβάθμιση της δημόσιας Υγείας, δύο περιβαλλοντικές καταστροφές – από πυρκαγιές και πλημμύρα – πέντε απομακρύνσεις υπουργών, έξαρση της εγκληματικότητας και κραυγαλέα ανικανότητα μιας Αστυνομίας προσανατολισμένης στην κοινωνική καταστολή, αποκαλύψεις για το έγκλημα των Τεμπών και την συγκάλυψη του, σκάνδαλο διαρροής προσωπικών δεδομένων, σύγκρουση με μέχρι πρότινος στυλοβάτες του συστήματος με εμπλοκή της πρωθυπουργικής συζύγου.

Για το δεξιόστροφο κοινό βαραίνουν ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών, η νομιμοποίηση μεταναστών, το Μακεδονικό – κυρίως στην Βόρειο Ελλάδα – η χαμηλής έντασης αντιπαράθεση με την Εκκλησία. Τα γεγονότα είναι τέτοια που ακόμη και οι φιλικές τηλεοράσεις δεν μπορούν να τα αντιπαρέλθουν. Το επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου δείχνει να έχει εξαντλήσει το οπλοστάσιό του. Η ακρίβεια, το στεγαστικό, τα απογευματινά ιατρεία, η εγκληματικότητα, αναιρούν το οποιοδήποτε θετικό αφήγημα.

ΣΥΡΙΖΑ και Κασσελάκης

Από την άλλη ο Στέφανος Κασσελάκης δεν προσφέρεται για την τρομοκράτηση των νοικοκυραίων ή της επιχειρηματικής τάξης. Η σύντομη προσπάθεια να εμφανιστεί το κολεγιόπαιδο από την Αμερική ως επανάληψη του Τσίπρα του 2015 έπεσε στο κενό. Μετά το νόμο για τα ομόφυλα ζευγάρια η κυβερνητική προπαγάνδα δεν μπορεί να αξιοποιήσει τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Με την άγνοια κινδύνου και με την επικοινωνιακή του δεινότητα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και στις τηλεοράσεις, ο Στέφανος Κασσελάκης προκαλεί αμηχανία στο επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου.

Οι παρεμβάσεις του στα social διαμορφώνουν τάσεις και αναδεικνύουν αντιπολιτευτικά θέματα. Η επίθεση για τα αστακοκάραβα και το Ντελαγουέρ έγινε μπούμερανγκ με το Μαξίμου να μην μπορεί να απολογηθεί για τα 41 σπίτια του Κυριάκου Μητσοτάκη ή να απαντήσει “ποιος και πόσο πληρώνει τον Γκρίνμπεργκ και πώς εξυπηρετείται το χρέος της ΝΔ;”. Μετά και την έξαρση στο δυστύχημα των Τεμπών η κυβέρνηση μεσοσταθμικά έχει χάσει περίπου 10 ποσοστιαίες μονάδες. Οι δημοσκοπήσεις την δείχνουν να κινείται σε ένα ευρύ 27%-33%.

Η δεύτερη εικόνα είναι της ενίσχυσης του ΣΥΡΙΖΑ και του Στέφανου Κασσελάκη, μικρή αλλά σταθερή που ξεκαθαρίζει το παιχνίδι της δεύτερης θέσης στον χώρο της ευρύτερης Αριστεράς και Κεντροαριστεράς. Δημοσκόποι και παρατηρητές δεν αποκλείουν να πιάσει τον στόχο του στο 17%, εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κάνει κάτι για να ανατρέψει την δική του υποχώρηση.

Φυσικά τα πράγματα μόνο ρόδινα δεν είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Στέφανο Κασσελάκη, αλλά τα δικά τους προβλήματα θα επανέλθουν μετά τις ευρωεκλογές. Εάν πετύχει τον πρώτο στόχο τότε θα αναδειχθεί η έλλειψη πολιτικού λόγου και τα όρια της πολιτικής του τικ τοκ που επισήμανε ο Αλέξης Τσίπρας στην τελευταία του παρέμβαση.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι πάντα η ενίσχυση στο δεξί άκρο του πολιτικού συστήματος. Το ενδεχόμενο τα ακροδεξιά κόμματα να αθροίσουν ποσοστό κοντά στο 20% είναι βάσιμο και διαμορφώνει νέους όρους για το μετεκλογικό σκηνικό. Μέχρι στιγμής πρόκειται καθαρά για ψήφο διαμαρτυρίας. Δεν υπάρχει φορέας με ολοκληρωμένη πολιτική και ιδεολογική πλατφόρμα νέας δεξιάς ευρωπαϊκού τύπου. Αλλά ως γνωστόν η πολιτική όπως και η φύση αποστρέφεται το κενό.