Όταν η αλήθεια γίνεται μολυσματική ασθένεια!

Παράλληλα η φτώχεια επεκτείνεται με ταχύτητες πανδημίας. Η δομημένη ακρίβεια – αισχροκέρδεια, περιθωριοποιεί όλο και περισσότερες μάζες, σπρώχνοντάς τες στην κοινωνική παραβατικότητα και στο περιθώριο, ενώ εξαφανίζει τη μεσαία τάξη από τον ιστορικό κοινωνικό χάρτη. Εκλυτικός εκφυλισμός και εγκυστώσεις ψυχοπαθολογίας παρελαύνουν με άνεση και γίνονται η σταθερά της κοινωνικής μας θεολογίας, που αφανίζει κάθε τι που ήταν υποσχετικό.

Η πολιτική ηγεσία καλλιεργεί το μικρόκοσμο της και διασφαλίζει τα συμφέροντα των élite, η θρησκευτική ηγεσία βουλιάζει στην αφωνία και στην αδιαφορία. Ενώ οι κατά τη δική τους ομολογία ή κατά την εκτίμηση των εντύπων, διανοούμενοι βυσσοδομούν στους διαδρόμους της εξουσίας για μια επιχορήγηση, ή για κάποιο βραβείο μιας κάποιας παρεοκρατίας, επενδύοντας έτσι στο μιζεραμπιλισμό και στο βόλεμα.

Η κοινή ζωή μας κολυμπά στα αρνητικά στίγματα και τίποτα δεν φαίνεται να υπόσχεται την αλλαγή. Αξίες και προσανατολισμοί θεωρούνται ψευδαισθήσεις που δεν λύνουν ούτε τα προσωπικά αδιέξοδα, ούτε τις κοινωνικές επιδιώξεις. Ο πολιτιστικός ερμαφροδιτισμός καλύπτει όλους τους ορίζοντες. Ενώ ο αμοραλιστικός βιταλισμός και η βιοπολιτική γίνονται τα επίσημα εμβατήρια της εποχής μας.

Η αντιστροφή των κοινωνικών γεγονότων, η αντιμετάθεση της ελευθερίας, η ιστορία που σβήνει τα ίχνη των αντιθέσεων και μαζί κλείνει τον κύκλο της, όλα αυτά μας καλωσορίζουν στο νέο κόσμο. Το κοντέρ της πορείας μας μηδενίστηκε και ξεκίνησε να γράφει από την αρχή χωρίς ιστορικές καταγραφές, μόνο μέσα από τις οθόνες που θα διασώζουν στο εξής την εξέλιξη μας και θα ολοκληρώνουν την εικονογραφημένη γεωγραφική πραγματικότητα μας. Έτσι και αλλιώς έχει συμβεί με την παντοδυναμία της οθόνης εκείνο που έγραφε ο Πωλ Βιριλιό «μας έχει κλαπεί η όραση από τις νεκρές γωνίες της καθημερινής ζωής».

Η αλήθεια στην εποχή της ψευδολογίας

Η εποχή μας έχει αγγίξει εκείνο που έγραφε ο Άρθουρ Κέσλερ “tout comprendre c’est tout parrdonner” (το να καταλαβαίνεις τα πάντα σημαίνει να συγχωρείς τα πάντα). Μάθαμε να συγχωρούμε ακόμη και τους δήμιους μας, τις ανελέητες επιθέσεις που δεχόμαστε, τις μυστικές συμφωνίες που γίνονται σε βάρος μας, τις πολιτικές αυθαιρεσίες, όλα όσα μας καταδικάζουν στην απόγνωση.

Μάθαμε να συγχωρούμε τα ψέματα του πρωθυπουργού, όταν μας λέει ότι η «ακρίβεια είναι εισαγόμενη». Ωστόσο τα ΜΜΕ που είναι κοντά στην κυβέρνηση αναφέρονται στις τεράστιες διαφορές των τιμών μεταξύ Ελλάδας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών σε ομοειδή προϊόντα έως και 123% ακριβότερα στην Ελλάδα; Όμως ο κ. πρωθυπουργός έχει αναγάγει το ψέμα σε δύναμη. Ο Νίτσε έλεγε ότι «το ψέμα είναι η απόλυτη δύναμη», και εμείς αυτόν το νιτσεϊκό αφορισμό τον αντικρίζουμε μπροστά μας με τις δικαιολογίες του πρωθυπουργού, ο οποίος απ’ ότι φαίνεται έχει φτιάξει ένα πρωτόκολλο ψεύδους.

Μήπως τελικά είμαστε κάτω από το καθεστώς που περιγράφει ο Ιταλός συγγραφέας και δημοσιογράφος Τζιάνι Ροντάλι όταν έλεγε ότι «στη χώρα του ψέματος η αλήθεια αποτελεί νόσο»; Μήπως η αλήθεια σήμερα αντιμετωπίζεται ως μια μολυσματική ασθένεια και η προφύλαξη από εκείνη είναι ο εξαναγκασμός να ακούς τα πιο απίθανα ψεύδη; Είναι να αναρωτιέσαι με τόσα πολιτικά ψέματα που ακούγονται, αν τελικά έχουμε μπει σ’ ένα σύστημα ολοκληρωτικού συγχρωτισμού μιας ψευδολογίας, η οποία με την παντοδυναμία της, καθορίζει όλους τους όρους της ζωής μας. Θυσιάζοντας έτσι όλη τη φυσική ισορροπία της διαφάνειας και της αλήθειας, οι οποίες πλέον προσλαμβάνονται ως ιοβόλες επιθέσεις.