Οι Τούρκοι διαφημίζουν εγκλήματα πολέμου στην Κύπρο

Ο Τατάρ διαφημίζει, λοιπόν, το συνεχιζόμενο έγκλημα πολέμου και “ούτε γάτα ούτε ζημιά”. Η κατοχική δύναμη συνεχίζει να μεταφέρει εποίκους από το 1975 και εντεύθεν στην Κύπρο, σε μια προσπάθεια δημογραφικής αλλοίωσης του νησιού και τουρκοποίησης των κατεχομένων, αλλά τούτο δεν ενοχλεί την “ευαίσθητη” διεθνή κοινότητα.

Στην Κύπρο παρακολουθούμε βαθμηδόν την υλοποίηση ενός σχεδιασμού από την τουρκική πλευρά, που περιλαμβάνει εθνοκάθαρση, μεταφορά εποίκων και σφετερισμό ελληνοκυπριακών περιουσιών. Και διαπράττουν αυτό το έγκλημα σχεδόν ανενόχλητα. Ο εποικισμός στην Κύπρο, αν και είναι έγκλημα πολέμου και τιμωρείται από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο( ΔΠΔ), αντιμετωπίζεται ως μέρος της λύσης.

Και εντάσσεται σε μια λογική νομιμοποίησης των εποίκων. Εντάσσεται σε μια λογική, που θέλει να συζητείται η νομιμοποίηση των αποτελεσμάτων της εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής. Όπως έχει πει ο Κουτλού Ανταλί «ο πληθυσμός έχει μετατραπεί σε Ανατολία με απίστευτη ταχύτητα». Κι αυτό αφορά όλους τους Κυπρίους, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, που βιώνουν τις επιπτώσεις. Πρώτα, όμως, για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα τούτο, θα πρέπει να γίνουν κινήσεις από την Κυπριακή Δημοκρατία.

Ο αείμνηστος Κύπρος Χρυσοστομίδης έδωσε διέξοδο. Είχε γράψει πως, εφόσον «ο εποικισμός από την κατοχική Τουρκία με μεταφορά δικού της πληθυσμού στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, αποτελεί ‘’έγκλημα πολέμου’’ και σοβαρή παραβίαση της 4ης Σύμβασης της Γενεύης και κατά παράβαση του ίδιου του Χάρτη της Ρώμης, θα μπορούσε η Κύπρος ως κράτος ή μέσω του Σ.Α. να προσφύγει στο ΔΠΔ για καταδίκη των υπευθύνων τέτοιας παράβασης δηλ. των Τούρκων αξιωματούχων στην Άγκυρα ή και των υποτελών τους οργάνων στην κατεχόμενη περιοχή της Κύπρου, όσων δηλ. εμπλέκονται στον εποικισμό της Αμμοχώστου που φαίνεται ότι βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη».

Η νομιμοποίηση του εποικισμού

Το γιατί από το 1974 και εντεύθεν, κυρίως μετά την πρώτη “φουρνιά” εποίκων, η Κυπριακή Δημοκρατία δεν το πάλεψε ως έπρεπε, αυτό είναι μεγάλο ζήτημα και αφορά τη διαχείριση του Κυπριακού. Η ελληνική πλευρά εγκλωβίσθηκε σε συζητήσεις, που αφορούσαν εν πολλοίς τη νομιμοποίηση του εποικισμού. Υπενθυμίζεται ότι στο έγγραφο 11 σημείων του Τούρκου υφυπουργού Ζιγιάλ, που υποβλήθηκε στον Άλβαρο Ντε Σότο στο Μπούργερνστοκ, τον Μάρτιο 2004, οι τουρκικές απαιτήσεις και στο ζήτημα αυτό ικανοποιήθηκαν: «Οι Τουρκοκύπριοι πολίτες που προέρχονται από την Ανατολία [σ.σ.: οι έποικοι] να μην τύχουν δυσμενούς μεταχείρισης στα πλαίσια μιας συνολικής διευθέτησης». Και βρέθηκε φόρμουλα ικανοποίησης των τουρκικών αξιώσεων.

Και στις διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν του 2004, στην ατζέντα ήταν και το θέμα αυτό. Και σε περίπτωση συμφωνίας, στο «Τουρκοκυπριακό Συνιστόν κράτος» οι εκ Τουρκίας θα συνιστούσαν την πλειοψηφία κι οι γηγενείς Τουρκοκύπριοι, την μειοψηφία. Ο εποικισμός είναι το μεγάλο σχέδιο της Τουρκίας. Η Άγκυρα κατάφερε διά του χρόνου και των χλιαρών αντιδράσεων να βγάλει από την εξίσωση το γεγονός ότι πρόκειται για έγκλημα πολέμου. Κατάφερε να αποτελεί μέρος των συζητήσεων και κομμάτι μιας συμφωνίας. Με στόχο- φευ- τη νομιμοποίηση τους.

Υ.Γ. Την περασμένη Δευτέρα, η Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εξέτασε το αίτημα αντιπροσωπείας Τουρκοκυπρίων, που έχουν συνάψει γάμους με Τούρκους έποικους. Ζητούν όπως τα παιδιά τους να  έχουν δικαίωμα στην ιθαγένεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Να έχουν, αυτή είναι η επιδίωξη, τα δικαιώματα που απορρέουν από την ιδιότητα του Ευρωπαίου πολίτη. Το ζήτημα τούτο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με βάση τους νόμους και το διεθνές δίκαιο σε σχέση με τον εποικισμό. Το θέμα αυτό θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με την πλήρη άρση των κατοχικών δεδομένων.