12 Αρχηγοί ΓΕΕΘΑ καταδικάζουν την σφαγή στην Μιανμάρ

Σε μία σπάνια ενέργεια 12 επικεφαλής Γενικών Επιτελείων Εθνικής Άμυνας, ανάμεσα τους ο Κωνσταντίνος Φλώρος, υπέγραψαν μία κοινή δήλωση καταδίκης της βίας των πραξικοπηματιών στην Μιανμάρ. Την δήλωση συνυπογράφουν οι αρχηγοί ΓΕΕΘΑ του Καναδά, της Δανίας, της Γερμανίας, της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ιαπωνίας, της Ολλανδίας, της Νέα Ζηλανδίας, της Δημοκρατίας της Κορέας, του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ.

Η κοινή δήλωση αναφέρει τα εξής: «Καταδικάζουμε τη χρήση θανατηφόρας βίας κατά άοπλων ανθρώπων από τις Ένοπλες Δυνάμεις και τις σχετιζόμενες με αυτές υπηρεσίες ασφαλείας της Μιανμάρ. Κάθε επαγγελματίας στρατιωτικός ακολουθεί διεθνή πρότυπα συμπεριφοράς και είναι υπεύθυνος για να προστατεύει, όχι να βλάπτει, τους ανθρώπους που υπηρετεί. Προτρέπουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις της Μιανμάρ να διακόψουν τη χρήση βίας και να εργαστούν για να αποκαταστήσουν έναντι του λαού της τον σεβασμό και την αξιοπιστία που έχουν απωλέσει λόγω των ενεργειών τους».

Είχε προηγηθεί η αιματηρή καταστολή των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας στην Μιανμάρ, που άφησε πάνω από 90 νεκρούς, μεταξύ των οποίων ένα πεντάχρονο αγόρι που φέρεται να χτυπήθηκε με σφαίρα από καουτσούκ. Κατά τραγική ειρωνεία η καταστολή σημειώθηκε την Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων, την οποία η στρατιωτική χούντα τίμησε με μία μεγαλοπρεπή στρατιωτική παρέλαση, στην οποία μάλιστα έδωσε το παρόν και ο Ρώσος υφυπουργός Άμυνας.

Ο επικεφαλής της χούντας, στρατηγός Μιν Αούνγκ Χλενγκ ευχαρίστησε δημόσια την Ρωσία, την οποία αποκάλεσε «αληθινό φίλο της Μιανμάρ». Έδωσε ακόμα μια φορά υποσχέσεις για διενέργεια εκλογών, ισχυριζόμενος μάλιστα πως ο στρατός «προστατεύει τον λαό και την δημοκρατία», την ίδια στιγμή που μαίνονταν η αιματηρή καταστολή των διαδηλώσεων. Ο στρατηγός Χλενγκ επέμεινε να αποδίδει την επέμβαση του στρατού στις ενέργειες της κυβέρνησης του Εθνικού Συνδέσμου για την Δημοκρατία, την οποία κατηγορεί για “νοθεία” στην τελευταία εκλογική διαδικασία, χωρίς όμως να παρουσιάσει καμία αξιόπιστη απόδειξη για να πείσει την διεθνή κοινότητα.

Βία μετά το πραξικόπημα

Το πραξικόπημα που διενήργησε ο στρατός την 1η Φεβρουάριου ήταν άψογα οργανωμένο, με τους πραξικοπηματίες να συλλαμβάνουν μέσα σε λίγες ώρες τα στελέχη του Εθνικού Συνδέσμου για την Δημοκρατία, μεταξύ άλλων την ηγέτιδα του, την βραβευμένη ακτιβίστρια Αούνγκ Σαν Σου Τσι, η οποία ασκούσε ατύπως καθήκοντα πρωθυπουργού στην Μιανμάρ. Ήταν οι διεθνείς αντιδράσεις που είχαν υποχρεώσει παλαιότερα τον στρατό, ο οποίος παραδοσιακά αποτελεί την πραγματική εξουσία στην Μιανμάρ, να ανεχτεί ένα είδος “άτυπης συγκυβέρνησης” με την Σου Τσι, την οποία τελικώς ανέτρεψε, όταν διέγνωσε πως μπορεί να απειλήσει περαιτέρω την επιρροή του.

Ενδεικτικό αυτής της “άτυπης συγκυβέρνησης” ήταν πως η Σου Τσι είχε υπερασπιστεί δημοσίως την εθνοκάθαρση («γενοκτονία» κατά τον ΟΗΕ,) που ασκεί ο στρατός κατά της μουσουλμανικής μειονότητας των Ροχίνγκια, για τους οποίους είχε δείξει το ενδιαφέρον του παλαιότερα και ο Ερντογάν. Τελευταία ο Τούρκος πρόεδρος μάλλον τους “ξέχασε” (όπως και τους μουσουλμάνους της Κίνας, Ουιγούρους) ίσως και λόγω των σχέσεων του με την Κίνα, που αποτελεί έναν από τους “φίλους” των πραξικοπηματιών, από κοινού με την Ρωσία.

Αν και το πραξικόπημα της 1ης Φεβρουαρίου ήταν αναίμακτο στην Μιανμάρ, η βία ακολούθησε τις επόμενες μέρες. Ο στρατός είναι αποφασισμένος να καταστείλει τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, προκαλώντας ακόμα και εκατόμβες θυμάτων, την οποία καταδίκασαν από κοινού μέχρι και 12 αρχηγοί ΓΕΕΘΑ. Η κατάσταση στην Μιανμάρ θυμίζει μερικώς την Αίγυπτο, αμέσως μετά το πραξικόπημα του στρατηγού Σίσι, το καλοκαίρι του 2013: τότε ο αιγυπτιακός στρατός είχε καταλάβει αναίμακτα την εξουσία και λίγο μετά προχώρησε στην αιματηρή καταστολή των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας που είχαν οργανωθεί από την Μουσουλμανική Αδελφότητα.

Βέβαια η ειδοποιός διαφορά είναι πως η επέμβαση του στρατού στην Μιανμάρ δεν μοιάζει να έχει την κοινωνική αποδοχή που είχε η στρατιωτική επέμβαση στην Αίγυπτο, η οποία είχε εκληφθεί από σημαντικό μέρος της ίδιας της αιγυπτιακής κοινωνίας ως μία επιβεβλημένη αντίδραση του στρατού, έναντι του “ισλαμοφασισμού” της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Εξάλλου, με την στάση του να εγκαταλείψει τον Χόσνι Μουμπάρακ, υποχρεώνοντας τον να παραιτηθεί, ο αιγυπτιακός στρατός είχε κερδίσει τον “σεβασμό” της αιγυπτιακής κοινωνίας, σε αρκετό βαθμό, όπως περιγράφουν στην ανακοίνωση τους οι 12 αρχηγοί. Αυτόν τον σεβασμό που κινδυνεύουν να χάσουν πλήρως οι στρατιωτικοί στη Μιανμάρ, κυριολεκτικά εξαπολύοντας έναν πόλεμο, κατά του ίδιου του λαού τους.