Ο “Χριστιανικός Σιωνισμός” – ΗΠΑ και Ισραήλ

Ας εξετάσουμε τις επικίνδυνες πτυχές του “Χριστιανικού Σιωνισμού”, όπως είναι γνωστός, ειδικότερα του “Αμερικανικού Σιωνισμού”, της «ενεργητικής υποστήριξης του Ισραήλ και των πολιτικών του», σύμφωνα με τη βρετανική πρεσβείας στην Ουάσινγκτον το 1972 (“Zionist Organisations in the United States”, 16 Μαρτίου 1972, FCO 17/1763, φάκελος NER 18/7.1). Αν το εθνικό συμφέρον και η γοητεία της ισχύος αποτελούν δύο σημαντικά χαρακτηριστικά της γεωπολιτικής νοοτροπίας (και του πολιτικού ρεαλισμού), ο “Χριστιανικός Σιωνισμός” μπορεί επίσης να παίζει ένα ρόλο και πράγματι να επηρεάζει την εξωτερική πολιτική.

Υπήρξε πάντα ένα ευαγγελικό πνεύμα στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, παρόν από τον Πόλεμο της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας με τη μορφή του πουριτανισμού και των συνεχών αναφορών στον Θεό του Ισραήλ (Northcott, Michael, An Angel Directs the Storm, I.B. Tauris, Λονδίνο και Νέα Υόρκη, 2004, σ. 4-5). Το 1947, η βρετανική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον σχολίαζε: «Η ιεραποστολική τάση στον χαρακτήρα των Αμερικανών οδηγεί πολλούς από αυτούς να νιώθουν ότι έχουν τώρα λάβει την κλήση να επεκτείνουν σε άλλες χώρες τις ευεργεσίες, τις οποίες ο Ύψιστος έχει απονείμει σε αυτούς» (Τηλεγράφημα της βρετανικής πρεσβείας στην Ουάσινγκτον που σχολιάζει το Δόγμα, 14 Μαρτίου 1947, δημοσιευμένο στο Documents on British Policy Overseas, σειρά 1, τόμος XI, αρ. 62.3).

Τα τελευταία χρόνια ο προ-χιλιασμός (ή dispensationalist εσχατολογία) έχει αναπτυχθεί ραγδαία, κυρίως μεταξύ του 40% των Αμερικανών που ανήκουν σε κάποια χριστιανική σέκτα. Η σχολή αυτή πρεσβεύει –σε συμφωνία με την ερμηνεία της Βίβλου– ότι ζούμε σήμερα στους “έσχατους καιρούς” και ότι οι πραγματικοί πιστοί θα αποφύγουν τις φρίκες των τελευταίων στιγμών. Έτσι, οι αναταραχές και οι πόλεμοι τους οποίους βιώνει ο κόσμος, επί του παρόντος, αποτελούν απλά το “σχέδιο του Θεού” και επομένως μπορούν να δικαιολογηθούν (Ό.π., σ. 44).

Η οικοδόμηση της Σιών στην Αμερική έχει τώρα παραγκωνιστεί από τη στήριξη του κράτους του Ισραήλ. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Οσάμα Μπιν Λάντεν και οι ακόλουθοί του επίσης πιστεύουν ότι η σύγχρονη “ιστορία θα τελειώσει βίαια”, προτού μια “νέα ιστορία” επέλθει (Ό.π., σ. 10 και 40). Με αυτήν τη στρεβλή και μανιχαϊκή έννοια, οι εξτρεμιστές Χριστιανοί Ευαγγελιστές και οι φανατικοί Μουσουλμάνοι είναι παραδόξως παρόμοιοι. Οι Νεοσυντηρητικοί και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν συνδέονται έτσι μέσω ενός μανιχαϊστικού τρόπου σκέψης, ο οποίος καμία σχέση δεν έχει με τη μετριοπάθεια, το τακτ και τη διπλωματία. Η ευρύτερη εικόνα, υποτίθεται σε συμφωνία με την ερμηνεία της Βίβλου, είναι το μόνο που μετράει.

Η πιο φημισμένη πρόσφατη κριτική του σιωνιστικού λόμπι εκπονήθηκε από τους σεβαστούς ακαδημαϊκούς John Mearsheimer και Stephen Walt το 2006, προκαλώντας οργισμένες αντιδράσεις μεταξύ των φανατικών Σιωνιστών. Το κύριο επιχείρημα εκείνης της μελέτης ήταν ότι, η ισχύς του Ισραηλινού Λόμπι έχει οδηγήσει σε μονόπλευρη υποστήριξη των ΗΠΑ για το Ισραήλ, που είναι ασύμφωνη με τα αμερικανικά συμφέροντα, καθώς και άλλων κρατών της περιοχής. Οι ΗΠΑ έχουν μετατραπεί σε de facto υποκινητή της ισραηλινής επεκτατικότητας στα κατεχόμενα εδάφη, «κάνοντάς τις ΗΠΑ συνεργό στα εγκλήματα που διαπράττονται εναντίον των Παλαιστινίων». Το άρθρο υπογραμμίζει την υποκρισία των ΗΠΑ στο πλαίσιο αυτής της συνενοχής, δεδομένης της πίεσης που ασκούν οι ΗΠΑ σε άλλα κράτη να σεβαστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και της παράβλεψης του πυρηνικού οπλοστασίου του Ισραήλ, ενώ τίθενται συστηματικά εναντίον των πυρηνικών δυνατοτήτων του Ιράν και άλλων κρατών.

Το προαναφερθέν έγγραφο του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών μπορεί να θεωρηθεί ως μία –ίσως πιο διακριτική– εκδοχή της μελέτης των Mearsheimer και Walt, δεδομένου ότι γράφτηκε πριν από 34 χρόνια. Αν είχε δημοσιευτεί, θα μπορούσε κάλλιστα να είχε οδηγήσει στην αντίδραση των Σιωνιστών, όπως συνέβη με την πρόσφατη κριτική των ακαδημαϊκών Walt και Mearsheimer. Το εν λόγω έγγραφο εξισώνει τον όρο “Αμερικανικός Σιωνισμός” με την ενεργητική υποστήριξη του Ισραήλ και των πολιτικών του.

Το Foreign Office για το εβραϊκό λόμπι

Αποσπάσματα του εγγράφου μιλούν από μόνα τους, χωρίς να χρήζουν ιδιαίτερης επεξήγησης: «Το καλά οργανωμένο λόμπι των εβραϊκών οργανώσεων συγκεντρώνει τις δραστηριότητές του γύρω από την επιρροή του Κογκρέσου. Ελάχιστη δραστηριότητα αφιερώνεται στα νομοθετικά σώματα, κυρίως επειδή σε αυτά λίγα από τα εγειρόμενα ζητήματα αφορούν το Ισραήλ ή την εβραϊκή κοινότητα. Το προφανές επίκεντρο οφείλει να είναι το Κογκρέσο και ελάχιστα μπορεί να αμφισβητηθεί το γεγονός ότι η πολιτική που παράγουν οι σιωνιστικές οργανώσεις αφιερώνεται σε αυτόν το χώρο… Όποτε ένα σημαντικό γεγονός λαμβάνει χώρα στον κόσμο ή σε αυτήν τη χώρα, ή όποτε υπάρχει μια δημόσια απειλή για το Ισραήλ, ένας κατακλυσμός επιστολών φτάνει στα γραφεία γερουσιαστών και βουλευτών σε όλη τη χώρα. Κάποιες από αυτές είναι αναμφίβολα αυθόρμητες, αλλά η πλειοψηφία προδίδει αδιάψευστα τεκμήρια προσεγμένης ενορχήστρωσης» (“Zionist Organisations in the United States”).

Το έγγραφο αφιερώνει κάποια προσοχή στις σιωνιστικές δραστηριότητες στον Τύπο, «ο οποίος [sic] έτσι κι αλλιώς ανταποκρίνεται πρόθυμα σε οτιδήποτε είναι υπέρ του Ισραήλ [sic], σε μεγάλο βαθμό επειδή σημαντικό ποσοστό των μεγιστάνων του τύπου, των συντακτών και των δημοσιογράφων είναι οι ίδιοι εβραϊκής καταγωγής». Ιδού ένα παράδειγμα αθέμιτης πίεσης: «Ένας φημισμένος συντάκτης, ο οποίος γράφει για το Christian Science Monitor, μας είπε το προηγούμενο έτος ότι, όταν συνέγραψε ένα άρθρο γνώμης, το οποίο περιλάμβανε μία ήπια κριτική για την αδιαλλαξία της ισραηλινής κυβέρνησης, έλαβε ένα τηλεφώνημα από την Ισραηλινή Πρεσβεία στην Ουάσινγκτον μέσα σε μία ώρα, το οποίο εξέφραζε επίσημη ισραηλινή δυσαρέσκεια. Του ειπώθηκε ότι τέτοιες επικρίσεις δεν θα ήταν καλοδεχούμενες από πολλές από τις μεγάλες εταιρείες στην περιοχή της Βοστώνης, οι οποίες αγόραζαν διαφημιστικό χώρο στην εφημερίδα, καθώς και ότι η Ισραηλινή Πρεσβεία ήταν πεπεισμένη ότι ο ίδιος δεν θα επιθυμούσε να στερήσει την εφημερίδα του από πολύτιμα έσοδα… Ελάχιστη αμφιβολία μπορεί να υπάρξει ότι η Ισραηλινή Πρεσβεία διοχετεύει διακριτικά πληροφορίες στις εβραϊκές οργανώσεις», εν τούτοις θα ήταν δύσκολο αυτό να αποδειχθεί (Ό.π., Zionist Organisations κλπ).

Επιχείρησα τόσο με αυτό, όσο και με προηγούμενο άρθρο, να δείξω απλά ότι οι φανατικοί αδυνατούν να φρενάρουν. Με αυτήν την έννοια, η παρατήρηση του Ουίνστον Τσώρτσιλ ότι φανατικός είναι αυτός που δεν θέλει να αλλάξει τις απόψεις του αλλά δεν θέλει να αλλάξει και θέμα, ήταν ακριβής. Προσθέστε σε όλα αυτά την εκμετάλλευση της θρησκείας και έχετε την απάντησή σας. Η απάντησή μου είναι η επιστροφή στο σχέδιο του Κόμη Μπερναντότ και η στήριξη Εβραίων όπως ο Richard Falk, (που εικονίζεται στη φωτογραφία). Οι φανατικοί θα φύγουν τότε γρήγορα με την ουρά στα σκέλια.