Το bullying στον Σερβετάλη – Η στρέβλωση του λόγου

Με εκατό νεκρούς την ημέρα, περίπου 18.000 συνολικά από την αρχή της πανδημίας και με κρατική εντολή να “παγώσουν” μέχρι νεωτέρας το 80% των προγραμματισμένων χειρουργείων, προσέρχομαι στην υπεράσπιση του “λόγου” του ηθοποιού Άρη Σερβετάλη, χωρίς φόβο Θεού και έχοντας κάνει και την τρίτη δόση του σωτήριου εμβολίου. Κι αυτό, γιατί ως ορθολογιστής των 11 διαστάσεων πιστεύω ότι το bullying που υπέστη ο “λόγος” του, αλλά και ο ίδιος, αποτελεί μείζονα πολιτισμικό και πολιτικό κίνδυνο.

Τι έκανε και τι είπε ο Σερβετάλης: Αποχώρησε από την παράσταση “Ρινόκερός” στις 22 Νοεμβρίου, όταν δηλαδή ίσχυσε το lockout των ανεμβολίαστων από τις θεατρικές παραστάσεις, λέγοντας ότι: «Αδυνατώ να μετέχω σε ένα ‘πιστοποιημένο’ ντάνιασμα ανθρώπων. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και έχει δημιουργηθεί από τον Θεό με την ελευθερία ακόμη και να τον αρνηθεί. Δεν είμαστε αγέλη. Είμαστε άνθρωποι που αγωνιζόμαστε να φανερώσουμε το πρόσωπό μας». Αποχώρησε, αφού προηγουμένως είχε προειδοποιήσει σχετικά από το καλοκαίρι την παραγωγή της παράστασης που έλαβε τα δικά της ρίσκα.

Για την πράξη του αυτή ο Σερβετάλης κατηγορήθηκε από τους εμβολιασμένους ορθολογιστές των συστημικών μέσων ενημέρωσης ως «ήρωας των αντιεμβολιαστών» που στερεί τη δουλειά από τους συναδέλφους του, και τα κάνει αυτά για να παίξει επικοινωνιακά το όνομά του!… (Σ.Σ: Αυτός που δεν είχε καμία ανάγκη να το κάνει).

Σε δεύτερο επίπεδο, κατηγορήθηκε ότι έχει στραφεί στην θρησκεία μετά τον ρόλο που είχε ως Άγιος Νεκτάριος στην ταινία “Ο άνθρωπος του Θεού” και ότι είναι «χριστιανοταλιμπάν», γιατί «η Εκκλησία… τον έχει βαρέσει στο κεφάλι». Και τέλος κατηγορείται για υποκρισία, καθώς όταν εμφανίστηκε το εμβόλιο, είχε εκφράσει ενδοιασμούς και ότι θα ήταν από τους τελευταίους που θα το έκανε.

Ο νέος διαχωρισμός των ανθρώπων

Δεν γνωρίζω αν ο Σερβετάλης έκανε το εμβόλιο, έστω κι από τους τελευταίους, ούτε με ενδιαφέρουν εδώ τα κίνητρά του, με ενδιαφέρει το bullying που υπέστη ο “λόγος” του. Πριν μπούμε σε αυτή την ανάλυση, είναι σκόπιμο εδώ να επισημανθεί ότι ο εν λόγω ηθοποιός πήρε μεγάλο ρίσκο εν μέσω της εκτόξευσης της δημοφιλίας του, γιατί μάλλον θα χάσει θαυμαστές αφού οι εμβολιασμοί ορθολογιστές είμαστε περισσότεροι από τους ανεμβολίαστους.

Κατ΄ αρχήν ο λόγος του ήταν σεμνός και στιβαρός. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Σερβετάλης, όπως προκύπτει από τη δημόσια δήλωσή του, πιστεύει στον δημιουργό Θεό και θέτει ως επίκεντρο της ζωής τον αγώνα για τη φανέρωση του “προσώπου” της μοναδικότητας του καθενός. Αποδέχεται την ελευθερία της άρνησης του Θεού και αδυνατεί να μετέχει σε ένα “πιστοποιημένο ντάνιασμα ανθρώπων”.

«Δεν είμαστε αγέλη» τονίζει κι εδώ βρίσκεται το κλειδί του πολιτισμικού και πολιτικού προβλήματος της δυτικής δημοκρατίας και των αρχών της. Γιατί ο πολιτισμός άρχισε τη στιγμή που ο άνθρωπος εγκατέλειψε το φυσικό σχήμα της αγέλης και δημιούργησε “κοινωνία”, μια ορθολογική οργάνωση που της πήρε πολύ χρόνο και αίμα για να φτάσει στη δημοκρατία δυτικού τύπου και στην κατοχύρωση των ανθρώπινων και πολιτικών δικαιωμάτων.

Ο Σερβετάλης αρνήθηκε τον διαχωρισμό και αντιλήφθηκε το κίνδυνο, που σημειωτέον συμμερίζεται και ο Χαράρι, ο οποίος συνίσταται στην επιβολή περιορισμών διχαστικού περιεχομένου από την Πολιτεία για την προστασία της δημόσιας υγείας και ένιψε τας χείρας του, αποχώρησε. Ο Χαράρι φοβάται ότι αυτοί οι περιορισμοί και η υγειονομική εποπτεία ήρθαν για να μείνουν.

Όπως προκύπτει από το ευρωπαϊκό κίνημα κατά των lockdown, οι εύλογοι περιορισμοί γίνονται αντιληπτοί από ένα μη ευκαταφρόνητο τμήμα των δυτικών κοινωνιών ως prova generale μιας στροφής προς τον αυταρχισμό. Εννοείται ότι στο κίνημα των αντιεμβολιαστών επικρατεί βαθιά αμάθεια και βλακεία και τραγικά επικίνδυνη θρησκοληψία, αλλά είναι και ένα τμήμα που δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά, αντίθετα πρόκειται για την έκφραση μιας νέας πολιτικότητας. Σε ότι αφορά τους ανυπότακτους στα lockdown εκεί ελλοχεύει ο φόβος μια νέας καταλήστευσης των μικρών από τους μεγάλους. Εκλαμβάνουν τους περιορισμούς ως μία ακόμη προσπάθεια του συστήματος για έλεγχο, χειραγώγηση και καθυπόταξη μέσω νέων μεθόδων.

Κι όλα αυτά γιατί δεν έχουν εμπιστοσύνη στους πολιτικούς που υπέταξαν την πολιτική στις αγορές και στη διαπλοκή. Ο καθένας καταλαβαίνει πως η ανάγκη να επιβιώσει ο γενικός πληθυσμός ήταν μια σωτήρια αφορμή για το σύστημα να φουσκώσει με φρεσκοτυπωμένο χρήμα τους υπερχρεωμένους ομίλους και το τραπεζικό σύστημα. Και σιγά σιγά, άλλοι πολύ, άλλοι λίγο και οι περισσότεροι καθόλου αντιλαμβάνονται πως ο ταξικός διαχωρισμός που μόχλευσε η χρηματοπιστωτική κρίση, μεταλλάσσεται σε ένα νέο. Στους δήθεν ορθολογιστές και στους δήθεν ανορθολογιστές.

Η πολιτισμική κρίση της Δύσης

Συνεπώς, στην ουσία το πρόβλημα είναι πολιτικο-οικονομικό και κατά βάθος πολιτισμικό. Ήδη από τις 27.2.2020, υπό τον τίτλο “Η αλήθεια είναι έτοιμη να μας κατασπαράξει – Πανδημία και πολιτισμική κρίση” επισημαίναμε πως «έχουμε εισέλθει στη μεγαλύτερη πολιτισμική κρίση όλων των εποχών. Ο ιός μάς υποχρέωσε να βγάλουμε το κεφάλι από την άμμο για να αναπνεύσουμε, δηλαδή να δούμε όλες τις στρεβλώσεις των ιδεών και των αρχών μας.

Αν κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια μπροστά στο κακό, θα είναι σαν να μην καταλάβαμε τίποτε, σαν να μην θέλουμε να ζήσουμε, αλλά να αφεθούμε στον ιό και στους επιτήδειους να μας κατασπαράξουν. Όπως ενωθήκαμε σε κοινωνία για να αντιμετωπίσουμε τα άγρια θηρία πριν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, έτσι και πάλι πρέπει να ενωθούμε –αλλιώς αυτή τη φορά– για να αντιμετωπίσουμε το παρόν και να ανασχεδιάσουμε το μέλλον μας, πριν το κάνουν άλλοι για μας».

Ο κόσμος είχε το χρόνο στα lockdown και με την long distance εργασία να τα βρει με τον εαυτό του, να σκεφτεί, να δει τη ζωή λίγο πιο ουσιαστικά και να χαλαρώσει. Δεν είναι τυχαίο που άρχισαν όλοι να αμελούν την εμφάνισή τους και το ντύσιμο. Έγιναν της μόδας τα oversized ρούχα και φόρμες. Είναι πια κοινή η αίσθηση ότι η πανδημία απελευθέρωσε την ανθρωπιά μας. Η θυσία, η αλληλεγγύη, η ενσυναίσθηση βγήκαν μπροστά στις πραγματικές επαφές και σχέσεις. Έγινε ταυτόχρονα μεγάλο ξεκαρτάρισμα φίλων και γνωστών.

Η μεταφυσική της πανδημίας

Ήταν πια ξεκάθαρο δώδεκα μήνες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας ότι ο Covid-19 είχε προσλάβει κι ένα υπερβατικό χαρακτήρα. «Χωρίς αμφιβολία ο Covid-19 αποτελεί μια πρωτοφανή ιδιαιτερότητα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Δεν είναι μόνο η διάδοσή του με τα σταγονίδια της ομιλίας, αλλά και η διάδοσή του μέσω του αέρα! Εισβάλλει στο σώμα για να το πνίξει. Σκοτώνει την όσφρηση, μερικές φορές και την αφή, κι αν το σώμα επιβιώσει ο Covid-19 αφήνει πάνω του τραύματα, όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά». Επισημαίναμε στις 19.10.2021 ερωτήματα που ανακυκλώνονταν τότε στα κοινωνικά δίκτυα: «Είναι άραγε ο κορονοϊός τιμωρία του Θεού επειδή ο άνθρωπος τον κοντράρει ακόμη και στο επίπεδο της Δημιουργίας; Είναι ίσως η εκδίκηση της Γαίας, της Φύσης ή μήπως είναι κι αυτός κατασκεύασμα των εργαστηρίων του “σατανικού” μυαλού των ανθρώπων; Αν είναι κάτι τέτοιο, ο ιός “παρασκευάστηκε” για το καλό και ξέφυγε από λάθος ή πρόκειται για ένα είδος βιολογικού όπλου για τον αποδεκατισμό ανεπιθύμητων πληθυσμών»… Και συμπεραίναμε ότι όλα αυτά καθιστούν στο ανθρώπινο φαντασιακό τον Covid-19 υπερβατικό.

Είναι σαφές ότι ο κορονοϊός ήρθε ως καταλύτης να επιταχύνει τη συνάντηση του παγκόσμιου συστήματος με την πραγματικότητα. «Ο κορονοϊός λειτουργεί ως καταλύτης στην αναθεώρηση όλων των αξιών». Με δυο λόγια, ο κόσμος εισέρχεται σε μια μεταφυσική φάση με την αναζήτηση της θεμελιώδους φύσης της ύπαρξης, σε μια οντολογική ενδοσκόπηση και αναδιάταξη των αξιών και των ανθρώπινων σχέσεων. Η επιστήμη έχει να δώσει ταυτόχρονα πολλές μάχες για την αξιοπιστία και το κύρος της, αλλά κυρίως για την αποτελεσματικότητά της.

Στο προαναφερθέν κείμενο εκτιμούσαμε ότι όλοι, «θα ξανασκεφτούν τα πάντα με το νέο βλέμμα της ζωής, πιο διεκδικητικά, όχι απλά μέσα από το ένστικτο της επιβίωσης. Ο κορονοϊός δεν αφύπνισε απλά τον κόσμο, τον έθεσε σε επιθετική διάταξη. Σαν καταλύτης έρχεται να μεταλλάξει το σύστημα προς το χειρότερο ή προς το καλύτερο. Αυτό θα εξαρτηθεί από τη συλλογική ευφυΐα και την αποφασιστικότητα στο ιστορικό momentum», καταλήγαμε.